Πόσο δύσκολο είναι να είναι κανείς μοναχοπαίδι; Πώς άραγε νιώθει ο μικρός ή η μικρή σας, που δεν έχει αδέλφια; Πόσο σύνηθες είναι πια μία οικογένεια να έχει περισσότερα από ένα παιδιά; Πολύ λιγότερο από παλιά πλέον, αφού οι ερευνητές λένε ότι περίπου το 20% των οικογενειών με παιδιά έχουν πλέον μόνο ένα. Τα μοναχοπαίδια είναι όλο και περισσότερα και σε αυτό, μεταξύ άλλων, παίζουν ρόλο πιθανόν διάφορες κοινωνικές συνθήκες της σύγχρονης εποχής.
Όσο για την ψυχοσύνθεση που έχει ένα μοναχοπαίδι, αυτή είναι συχνά ιδιαίτερη και αρκετά ευαίσθητη. Μπορεί ορισμένες φορές να νιώθει ότι δεν το καταλαβαίνουν ή ακόμη και να ασκεί υπερβολική πίεση στον εαυτό του να ανταποκριθεί στις προσδοκίες, που θεωρεί ότι έχουν οι γονείς του από αυτό.
Διαβάστε επίσης: Έφηβοι: Γιατί τα κορίτσια είναι τόσο λυπημένα;
Για κάποιον που μεγάλωσε χωρίς να έχει αδέλφια, πιθανόν οι παρακάτω φράσεις-στερεότυπα, να είναι οικείες:
- «Κρίμα που μεγάλωσες μόνος/η»
- «Οι γονείς σου πρέπει να σε κακομάθαιναν»
- «Έχεις δυσκολία να κάνεις φίλους;»
Ωστόσο, πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι πολλές από αυτές τις αντιλήψεις για τα μοναχοπαίδια είναι λανθασμένες.
Και ενώ κάποτε η οικογένεια με ένα μόνο παιδί ήταν σπάνιο φαινόμενο, σήμερα στις ΗΠΑ αποτελεί τη δομή οικογένειας με τη γρηγορότερη αύξηση, με βάση και τα στοιχεία της σχετικής έρευνας του Pew Research Center.
Βέβαια, παρότι το να μεγαλώνει κάποιος χωρίς αδέλφια είναι πλέον πιο συνηθισμένο, το στίγμα γύρω από τα μοναχοπαίδια δυστυχώς παραμένει.
Τι νιώθουν τα μοναχοπαίδια
Αυτά είναι μερικά από αυτά που νιώθουν και σκέφτονται συνήθως τα μοναχοπαίδια, στα οποία πρέπει οι γονείς να δώσουν μεγάλη σημασία, ώστε να μπορέσουν να τα βοηθήσουν, όσο μπορούν και όταν αυτά το χρειάζονται:
Μπορεί να επιθυμούν μια «αδελφική» σχέση στην ενήλικη ζωή
Τα ενήλικα μοναχοπαίδια συχνά εκφράζουν αίσθημα μοναξιάς, επειδή προέρχονται από μικρές οικογένειες και δεν έχουν αναπτύξει σχέσεις με αδέλφια. Έχουν λιγότερα άτομα στην οικογένεια στα οποία μπορούν να βασιστούν για υποστήριξη, σε σχέση με κάποιον που έχει αδέλφια, οπότε ίσως έτσι δικαιολογείται ότι αισθάνονται έτσι.
Ακόμη και οι οικογενειακές γιορτές μπορεί να είναι ιδιαίτερα μοναχικές και βαρετές για μερικά μοναχοπαίδια, καθώς δεν βιώνουν τη χαρά του να παίξουν με τα αδέλφια τους και να ξεχαστούν από τις μονότονες συζητήσεις των μεγάλων.
Ως ενήλικες, λοιπόν, πολλά μοναχοπαίδια αναζητούν στενές φιλίες που μοιάζουν με οικογενειακές σχέσεις, ώστε να καλύψουν αυτό το κενό.
Ίσως, από την πλευρά των γονιών, η προσπάθεια για περισσότερη συζήτηση με τα παιδιά τους και η διαρκής αλλά διακριτική παρουσία τους σε όλα τους τα προβλήματα και τα άγχη, να τα έκανε να αισθάνονται μεγαλυτερη ασφάλεια ακόμη και αργότερα στη ζωή τους.
Μπορεί να νιώθουν αποκλειστική ευθύνη για τη φροντίδα των ηλικιωμένων γονιών τους
Πολλά ενήλικα μοναχοπαίδια αισθάνονται πιεσμένα και αγχωμένα, καθώς είναι τα μόνα άτομα στην οικογένεια που αναλαμβάνουν όλες τις ευθύνες φροντίδας των ηλικιωμένων γονιών τους. Αν ζουν κοντά, αυτό μπορεί να σημαίνει συνοδεία σε ιατρικά ραντεβού, βοήθεια στην προετοιμασία φαγητού ή ακόμη και υποστήριξη στη διαχείριση οικονομικών θεμάτων. Είναι ακόμη πιο δύσκολο όταν το μοναχοπαίδι ζει μακριά από τους γονείς του, οπότε σε αυτή την περίπτωση ζητείται βοήθεια από φροντιστές ηλικιωμένων ή κοινωνικούς λειτουργούς.
Πιθανόν ένας διάλογος και ένα πλάνο, οργαωμένο ακόμη και μαζί τους ίδιους τους γονείς, όσο ακόμη τα παιδιά τους είναι σε μικρή ηλικία, να βοηθούσε σημαντικά να αποφευχθούν επιπλέον άγχη στο μέλλον.
Μπορεί να είναι πολύ ανεξάρτητα στις σχέσεις τους
Το να μεγαλώνει κανείς ως μοναχοπαίδι μπορεί να καλλιεργήσει έντονο αίσθημα ανεξαρτησίας, κάτι που μπορεί να είναι σημάδι τόσο δύναμης όσο και αδυναμίας. Όσον αφορά στα πλεονεκτήματα, τα μοναχοπαίδια συνήθως είναι αυτοδύναμα, διασκεδάζουν μόνα τους και νιώθουν άνετα με τη δική τους παρέα.
Είναι συχνά άτομα που παίρνουν πρωτοβουλίες, έχουν ηγετικές ικανότητες και καταφέρνουν να υλοποιούν πράγματα με καινοτόμους τρόπους, ωστόσο αυτή τους η αυτοπεποίθηση μπορεί να παρεξηγηθεί, μιας και οι άλλοι μερικές φορές τους βλέπουν ως αυταρχικούς ή ως άτομα που θέλουν να γίνονται όλα με τον δικό τους τρόπο.
Η καλλιέργεια δεξιοτήτων συνεργασίας, όπως η ξεκάθαρη επικοινωνία, μπορεί να βοηθήσει τα μοναχοπαίδια σας να μην αναπτύξουν τέτοιου είδους συμπεριφορές.
Μπορεί να αισθάνονται ότι κρίνονται επειδή είναι μοναχοπαίδια
Πρόκειται για ένα συχνό παράπονο που φέρνουν τα μοναχοπαίδια. Νιώθουν διαρκώς ότι κρίνονται. Παρότι τα πράγματα έχουν αλλάξει, οι μελετητές αναφέρουν πως το να έχει κάποιος αδέλφια παραμένει ακόμη η πιο συνηθισμένη εμπειρία για τους περισσότερους ανθρώπους.
Η εικόνα αυτή ενισχύεται και από τη συχνή αρνητική αναπαράσταση των παιδιών που δεν έχουν αδέλφια σε ταινίες και τηλεοπτικές σειρές. Συνήθως υπάρχει το στερεότυπο του κακομαθημένου, εκκεντρικού ή κοινωνικά αδέξιο παιδιού, που δεν έχει μάθει να μοιράζεται ή να επικοινωνεί σωστά, χαρακτηριστικά που δεν ανταποκρίνονται φυσικά στην πραγματικότητα για τα περισσότερα από τα μοναχοπαίδια.
