Η ουρολοίμωξη στη βρεφική και παιδική ηλικία συχνά προβληματίζει τον παιδίατρο. Εκτός από την αντιμικροβιακή θεραπεία πρέπει να αποφασίσει αν ο έλεγχος του ουροποιητικού συστήματος θα είναι πλήρης και σε ποιο χρονικό διάστημα θα  προγραμματιστεί. Παλαιότερα ο πλήρης έλεγχος ουροποιητικού (με υπερηχογράφημα νεφρών – κύστεως – ουρητήρων, ανιούσα κυστεοουρηθρογραφία και στατικό σπινθηρογράφημα νεφρών Tc99 (DMSA) γινόταν μετά το 1ο επεισόδιο ουρολοίμωξης σε βρέφη και μικρά παιδιά. Τα τελευταία χρόνια η απόφαση για πλήρη έλεγχο του ουροποιητικού παίρνεται με βάση διάφορες παραμέτρους: ηλικία του παιδιού, ιστορικό, την κλινική εικόνα του μικρού ασθενούς (πυρετός, ανορεξία, εμετοί, διάρροια κ.α.). Αρχικά λοιπόν συνιστάται υπερηχογράφημα νεφρών – κύστεως – ουρητήρων και ανάλογα με τα αποτελέσματα αποφασίζεται τι θα ακολουθήσει. Αν δηλαδή ο υπέρηχος είναι φυσιολογικός και το παιδί μεγαλώνει φυσιολογικά χωρίς άλλα προβλήματα, παρακολουθείται στενά και σε περίπτωση 2ου επεισοδίου ουρολοίμωξης ο έλεγχος ολοκληρώνεται. Η εκτίμηση από έναν παιδοουρολόγο βοηθάει σημαντικά στην τελική απόφαση. Ιωάννα Δραμπέλη, παιδίατρος