Η δυσκοιλιότητα είναι συχνό πρόβλημα που απασχολεί το παιδί, τους γονείς καθώς και τον παιδίατρο. Δυσκοιλιότητα θεωρείται η δυσκολία ή η καθυστέρηση στην αφόδευση (αριθμός κενώσεων μικρότερος από 3 φορές ανά εβδομάδα ή η επώδυνη αποβολή σκληρών στεγνών κοπράνων). Φυσιολογικά τα βρέφη μπορεί να έχουν 4 κενώσεις τη μέρα που σταδιακά μειώνονται σε 2 κενώσεις τη μέρα μέχρι την ηλικία των 2 ετών. Η δυσκοιλιότητα είναι σύμπτωμα και όχι νόσος και τις περισσότερες φορές είναι ιδιοπαθής. Δηλαδή δεν οφείλεται σε κάποια οργανική βλάβη αλλά σε περιβαλλοντολογικούς, ψυχολογικούς και διαιτητικούς παράγοντες. Κατά τον δεύτερο χρόνο της ζωής τα παιδιά σιγά σιγά μπαίνουν στη διατροφή της οικογένειας. Σ’ αυτή την μεταβατική περίοδο διατροφής το διαιτολόγιο του παιδιού πρέπει να εμπλουτίζεται με φυτικές ίνες και να χορηγείται ικανή ποσότητα υγρών (νερού, χυμών). Χορηγούνται: φρούτα, που περιέχουν φρουκτόζη και σορβιτόλη ( δαμάσκηνα, αχλάδια, κεράσια, ροδάκινα, μήλα). Φυτικές ίνες όπως ψωμί ολικής άλεσης, δημητριακά, όσπρια, λαχανικά. Τέλος  γάλα και κρέμες με προβιοτικά συμβάλλουν στην ομαλή λειτουργία του εντέρου και την παραγωγή μαλακών κενώσεων. Σε ειδικές μόνο περιπτώσεις χορηγούνται φάρμακα. Η βελτίωση της διατροφής του παιδιού μαζί με την καλή διάθεση και την συνεργασία των γονιών παίζει καθοριστικό ρόλο στην αντιμετώπιση της δυσκοιλιότητας στη παιδική ηλικία.        Ιωάννα Δραμπέλη, παιδίατρος