Το δάγκωμα δεν είναι κάτι ασυνήθιστο για παιδιά κάτω των 3 ετών, καθώς αποτελεί έναν τρόπο έκφρασης συναισθημάτων. Η παρέμβαση πρέπει να είναι επικεντρωμένη στο παιδί και άμεση σε σχέση με το συμβάν και να έχει σαν στόχο να το εκπαιδεύσει, ώστε να μάθει να χρησιμοποιεί άλλα μέσα εκτός από τα… δόντια του ως «όπλα». Η παρέμβαση πρέπει να περιλαμβάνει μικρές και ξεκάθαρες προτάσεις (τηλεγραφικές) για να γίνεται κατανοητή, επειδή το παιδί σε αυτή την ηλικία έχει περιορισμένη ανάπτυξη της γλωσσικής ικανότητας. Σε πρώτη φάση, το απομακρύνετε από το άλλο παιδάκι, ώστε το ένα να ηρεμήσει, και το άλλο (αυτό που δέχτηκε το δάγκωμα) να έχει την ευκαιρία να νιώσει ασφάλεια. Για να βοηθήσουμε, λοιπόν, είναι καλό να καταλάβουμε ποιοι είναι οι παράγοντες που το προκαλούν και να επεμβαίνουμε πριν συμβεί. Τέτοιοι παράγοντες, για παράδειγμα, μπορεί να είναι ο πολύς θόρυβος ή το να αρπάζει ένα παιδί το παιχνίδι από τα χέρια του άλλου. Επιπλέον, είναι καλό να θυμόμαστε πως τα παιδιά ξεχνούν σχετικά εύκολα το θυμό τους, ειδικά όταν τα κατευθύνουμε προς άλλες δραστηριότητες.
Μαρία Τουλιάτου (ψυχολόγος)