«Ο παππούς μου, μου έμαθε να κολυμπάω καλά χωρίς να φορέσω ποτέ μπρατσάκια, μου έλεγε πως το μακρύ μαλλί στη γυναίκα είναι φινέτσα, με θαύμαζε σε ό,τι κι αν έκανα, ακόμα και στο μπαλέτο που φαντάζομαι λίγο αν με ξέρεις μπορείς να καταλάβεις ποσό τραγελαφικό ήταν το θέαμα. Ο παππούς μου ήταν ο πρώτος που στη Τρίτη τάξη του δημοτικού μου είχε πει «να γράφεις! Γράφεις καλά!» και φύλαγε στο δερμάτινο καφέ τσαντάκι του τις εκθέσεις μου σα φυλαχτό. Ο παππούς μου, μου έδινε κάθε Παρασκευή χαρτζιλίκι ένα χιλιάρικο και μια σοκολάτα των 30γρ ενώ καθόταν στο σαλόνι ακούγοντας » bolero» και πίνοντας το ουίσκι του. Με άφηνε να δοκιμάσω κι αφού δοκίμαζα με ρωτούσε: » χάλια δεν είναι;» Ο παππούς μου λίγο πριν φύγει ήταν σε βαθύ λήθαργο αλλά κατά ένα περίεργο τρόπο όταν του μιλούσα άνοιγε τα μάτια του. Ο παππούς μου πέθανε πριν 18 ολόκληρα χρόνια αλλά θυμάμαι το κάθε τι από εκείνον. Ακόμα και το ότι έγερνε λίγο τόσο λίγο, τον αριστερό του ώμο όταν περπατούσε περήφανος…». Με αυτά τα συγκινητικά λόγια συνόδευσε η Ελεονώρα Μελέτη ένα κολάζ φωτογραφιών από τα παιδικά της χρόνια με τον παππού της, ο οποίος έχει φύγει από τη ζωή εδώ και 18 χρόνια.