Πρώτα απ’ όλα, Θεέ μου, Όχι τατουάζ! Ας μην λερώσει τον τρυφερό πισινό της ούτε το κινέζικο σύμβολο για την αλήθεια ούτε ο Γουίνι το Αρκουδάκι που κρατάει το λογότυπο της ομάδας του πανεπιστημίου της. Ας είναι Όμορφη αλλά όχι Ανασφαλής, γιατί είναι η Ανασφάλεια που τραβάει την προσοχή του ανατριχιαστικού προπονητή της ομάδας ποδοσφαίρου, όχι η Ομορφιά. Όταν της προσφέρουν Ναρκωτικά, Ας θυμηθεί τους γονείς της που κάποτε της έκοβαν το σταφύλι στη μέση. Και ας αποφασίσει ότι η Μπύρα αρκεί. Οδήγησέ τη, προστάτεψέ τη. Όταν περνάει το δρόμο, κοιμάται σε καράβια, κολυμπάει στον ωκεανό, κολυμπάει σε πισίνες, περπατάει κοντά σε πισίνες, στέκεται στην άκρη της πλατφόρμας του τρένου, διασχίζει τη λεωφόρο, κατεβαίνει από βάρκες, χρησιμοποιεί την τουαλέτα σε εμπορικά κέντρα, ανεβαίνει ή κατεβαίνει κυλιόμενες σκάλες, οδηγεί σε επαρχιακό δρόμο ενώ τσακώνεται, γέρνει σε μεγάλα παράθυρα, περπατάει σε χώρους πάρκινγκ, ανεβαίνει στο λούνα παρκ σε τρενάκια, ρόδες ή οτιδήποτε λέγεται «Η πτώση της κόλασης», «ο πύργος των βασανιστηρίων» ή «Ο Γύρος του Θανάτου Rock N’ Zero G Roll featuring Aerosmith» και στέκεται σε οποιοδήποτε μπαλκόνι, οπουδήποτε, οποτεδήποτε σε οποιαδήποτε ηλικία. Οδήγησέ τη μακριά από την Ηθοποιία αλλά όχι τόσο ώστε να φτάσει στη Λογιστική. Σε κάτι που να της δίνει τη δυνατότητα να ρυθμίζει τα ωράριά της αλλά και να νιώθει ότι ολοκληρώνεται πνευματικά και να της επιτρέπει να βγαίνει έξω πού και πού. Και να μη χρειάζεται να φοράει τακούνια. Τι μπορεί να είναι αυτό, Θεέ μου; Αρχιτέκτονας; Μαία; Σχεδιάστρια γηπέδων γκολφ; Ρωτάω γιατί αν ήξερα θα το είχα κάνει, να είσαι σίγουρος!. Ας μάθει να παίζει ντραμς στον πύρινο ρυθμό της Δικής της Καρδιάς με τη ρωμαλέα δύναμη των Δικών της Χεριών, ώστε να μη χρειαστεί να κοιμηθεί με ντράμερς. Δωσ’ της μια περίοδο χάριτος από τα δώδεκα μέχρι τα δεκαεφτά. Άφησέ τη να ζωγραφίζει άλογα και να παίζει με Μπάρμπι για πολύ. Γιατί η Παιδική Ηλικία διαρκεί λίγο –σαν ένα σπάνιο λουλούδι που ανθίζει για μια μέρα. Και η Ενήλικη Ζωή είναι μεγάλη και το σεξ μέσα σε Αυτοκίνητα μπορεί να περιμένει. Ω Θεέ μου, κατάστρεψε το ίντερνετ για πάντα. Μήπως και αποφύγει το ανορθόγραφο υβρεολόγιο που χρησιμοποιούν οι φίλοι της Και την online διαφήμιση του «Ξενώνα του Βιασμού». Κι όταν μια μέρα στραφεί προς εμένα και με αποκαλέσει «Σκύλα» μέσα στο μαγαζί όπου ψωνίζει ρούχα, Δώσε μου τη δύναμη, Θεέ μου, να την τραβήξω αμέσως και να τη βάλω μέσα σε ένα ταξί, μπροστά στους φίλους της. Γιατί αυτό δεν θα το ανεχτώ. Και όταν επιλέξει μια μέρα να γίνει Μητέρα, γίνε τα μάτια μου, Θεέ Για να τη δω ξαπλωμένη σε μια κουβέρτα στο πάτωμα, στις 4:50 το πρωί, εξαντλημένη, βαριεστημένη και ερωτευμένη ταυτόχρονα με ένα πλασματάκι λερωμένο από κακά.   «Κάποτε η μαμά μου το έκανε αυτό για μένα», θα συνειδητοποιήσει καθώς θα καθαρίζει το λαιμό του μωρού από τα κακά του. «Η μαμά μου το έκανε για μένα». Και η καθυστερημένη ευγνωμοσύνη θα την πλημμυρίσει, όπως γίνεται σε κάθε γενιά, και θα Σκεφτεί να με πάρει τηλέφωνο. Και θα το ξεχάσει.   Αλλά εγώ θα το ξέρω, γιατί θα έχω κρυφοκοιτάξει με τα δικά σου μάτια, Θεέ μου. Αμήν!