Θα έχετε σίγουρα προσέξει στις λεζάντες των περιοδικών σούπερ μόντελ, όπως η Μιράντα Κερ, ή διάσημους ηθοποιούς όπως η Τζένιφερ Γκάρνερ και η Κέιτι Χολμς να περπατούν στους δρόμους αγκαλιά με τα δίχρονα ή ακόμη και τα πεντάχρονα μωρά τους. Οι σταρ του Χόλιγουντ δείχνουν καθημερινά στους παπαράτσι πόσο δεμένοι είναι με τα παιδιά τους. Κάποιες φορές μάλιστα το δέσιμο αυτό είναι τόσο υπερβολικό που δείχνει ύποπτο. Η ανάγκη των σταρ βέβαια να δείξουν, πόσο πολύ εκτιμούν την μητρότητα και την οικογένεια ανέκαθεν ιντριγκάριζε τους κοινούς θνητούς. Πέρυσι ένα εξώφυλλο του γνωστού περιοδικού «Time» έκανε το γύρο της Υφηλίου, ξεσηκώνοντας πλήθος συζητήσεων και αντιδράσεων στα διεθνή ΜΜΕ αλλά και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η Τζέιμι Λιν Γκρουμέ μια 26χρονη μαμά από το Λος Άντζελες φωτογραφήθηκε να θηλάζει τον τρίχρονο γιο της. Από κάτω ο τίτλος του θέματος: «Are you mom enough?» («Είσαι αρκετά μητέρα;»). Η κυρία Γκρουμέ είναι φανατικός θιασώτης της τάσης του attachment parenting (η αποκαλούμενη θεωρία «του δεσμού»). Την θεωρία αυτή εξέφρασε πρώτα ο παιδίατρος William Sears με το βιβλίο του «Τhe Baby Book» και οι βασικοί άξονές της περιλαμβάνουν επιμήκυνση του θηλασμού, ύπνο των γονέων μαζί με το παιδί, μόνιμη παρακολούθηση και παρέμβαση ακόμη και στο παραμικρό κλάμα του, καθώς και συνεχές «κουβάλημά» του. Η θεωρία βρήκε φανατικούς φίλους, κάποιοι όμως κατηγόρησαν τον δόκτορα Sears ως θιασώτη της υπερβολής. Κάποιοι ψυχολόγοι απαντώντας του υποστήριξαν ότι «το να ανταποκρινόμαστε στις ανάγκες των παιδιών δεν σημαίνει ότι κάνουμε ό,τι μας ζητήσει». Ο θηλασμός-πιπίλα δεν προσφέρει την ασφάλεια των ξεκάθαρων ορίων στο χάος της ψυχικής ανωριμότητας του παιδιού. Η μητέρα δεν εξυπηρετεί τις αναπτυξιακές ανάγκες του παιδιού της με το να τροφοδοτεί (για τους δικούς της λόγους) μια εικόνα του εαυτού της «πανταχού παρούσα και τα πάντα πληρούσα». Με την ενίσχυση της προσκόλλησης δεν προσφέρει στο παιδί της πλαίσιο για να αναπτυχθεί και δεν το προετοιμάζει ώστε να είναι ανθεκτικό στις ματαιώσεις, στις απογοητεύσεις και στις αντιξοότητες της ζωής.
Τι είναι το attachment parenting
Σύμφωνα με τη θεωρία του γκουρού-παιδίατρου του Χόλιγουντ, William Sears η νέα τάση βασίζεται στα «7 B» τις εξής 7 δηλαδή αρχές: 1. Birth bonding: Επαφή της μαμάς με το μωρό από τη στιγμή της γέννας Η αρχική επαφή της μαμάς με το παιδί βοηθάει τη μελλοντική σχέση μεταξύ τους. Στην ευαίσθητη περίοδο της λοχείας η μαμά πρέπει να είναι κοντά με το μωρό της, σε στενή σωματική επαφή. Αυτό σύμφωνα με τον δόκτορα Sears προετοιμάζει τη μέλλουσα μαμά συναισθηματικά και σωματικά για τη διαδικασία της εγκυμοσύνης και της γέννησης. 2. Breastfeeding: Θηλασμός Με το θηλασμό γίνεται η πρώτη επικοινωνία του βρέφους με τη μαμά. Το μωρό ικανοποιεί την ανάγκη του για τροφή, αγκαλιά, στοργή και τρυφερότητα και η μαμά μαθαίνει να ανταποκρίνεται αμέσως στις ανάγκες του παιδιού της. Θηλάζοντας το μωρό εκκρίνονται από τον υποθάλαμο του εγκεφάλου της μητέρας ορμόνες όπως η ωκυτοκίνη που είναι η ορμόνη της αγάπης. Σημαντικό είναι να ταΐζουν οι μαμάδες το μωρό τους όποτε και όσο έχει ανάγκη και όχι ακολουθώντας πρόγραμμα συγκεκριμένων ωρών. Επίσης να το θηλάζουν μέχρι την ηλικία που εκείνο επιθυμεί. 3. Beware of baby trainers: Προσοχή σε όσα λένε οι ειδικοί Σύμφωνα με τον δόκτορα Sears οι νέες μαμάδες θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα καχύποπτες με τους ειδικούς, ιδιαίτερα εκείνους που αντιμετωπίζουν το μωρό σα να είναι κατοικίδιο. Συνήθως οι συμβουλές των ειδικών είναι να μην το παίρνεις πολύ αγκαλιά ή να το αφήνεις να κλαίει… 4. Babywearing: να «φοράς» το μωρό σου σε μάρσιπο Το μωρό τον πρώτο καιρό της ζωής του δεν μπορεί να καταλάβει ότι είναι ανεξάρτητο άτομο. Πιστεύει ότι είναι προέκταση της μαμάς του. Για το λόγο αυτό θέλει να είναι συνέχεια στην αγκαλιά της. Ο Sears υποστηρίζει ότι είναι βάρβαρο από τη μια το μωρό να βρίσκεται για 9 μήνες στην κοιλιά της μαμάς του, να ακούει τον χτύπο της καρδιάς της, να νιώθει την κίνηση της, να ακούει τη φωνή της και μετά τη γέννηση να μένει σε ένα καρότσι. Στην αρχή της ζωής του έχει ανάγκη να νιώσει ασφάλεια και αγάπη και αργότερα να πάρει το δρόμο της ανεξαρτητοποίησης. Στη λογική αυτή μεγάλη βοήθεια προσφέρει το λεγόμενο babywearing, δηλαδή η τοποθέτηση του μωρού στο μάρσιπο για τις πρώτες βόλτες ή όταν κινείστε μέσα στο σπίτι. Το άγγιγμα ικανοποιεί τις ανάγκες του μωρού για την σωματική επαφή, την αγάπη, την ασφάλεια, την διέγερση, και την κίνηση. 5. Bedding close to baby: Ύπνος κοντά στο μωρό Τα μωρά και τα παιδιά έχουν ανάγκες τη νύχτα ακριβώς όπως κατά τη διάρκεια της ημέρας. Το να κοιμάστε μαζί με το μωρό σύμφωνα πάντα με τον γκουρού παιδίατρο, όχι μόνο δεν κάνει κακό αλλά είναι ευεργετικό για το μωρό. Το δέσιμο σας μπορεί άνετα να συνεχίζεται και τη νύχτα. Είναι και αυτός ένας τρόπος επικοινωνίας. 6. Belief in the language value of your baby’s cry: Μην αγνοείς το κλάμα του μωρού Το κλάμα του μωρού είναι ο μοναδικός τρόπος επικοινωνίας του με το περιβάλλον του. Όταν κλαίει, κάτι χρειάζεται. Έχει ανάγκη και σου ζητάει τη βοήθεια της μαμάς του. Μπορεί να έχει ανάγκη να θηλάσει, να έχει ανάγκη τη σωματική επαφή, να ακούσει τη φωνή της. Ένα μωρό που το αφήνουν μόνο του να κλαίει κάποια στιγμή σταματάει. Αλλά σύμφωνα με τον δόκτορα Sears αυτό δεν αποτελεί «επιτυχία της μητρότητας». Κάθε άλλο, σταματάει απογοητευμένο, και από τόσο μικρή ηλικία πιστεύει ότι κανένας δεν του δίνει σημασία, χάνει την εμπιστοσύνη στον εαυτό του πριν καλά-καλά την αποκτήσει. Έτσι λυπημένο εγκαταλείπει τις προσπάθειες επικοινωνίας με το περιβάλλον του. 7. Balance: Ισορροπία Ο ερχομός ενός μωρού είναι μια αλλαγή στην οικογένεια, μετά από ένα εύλογο χρονικό διάστημα προσαρμογής της οικογένειας στις νέες συνθήκες, πρέπει οι γονείς να προσπαθήσουν να βρουν πάλι τις ισορροπίες τους. Ισορροπία ανάμεσα στις ανάγκες του παιδιού, στις ατομικές ανάγκες του κάθε γονέα, τα ενδιαφέροντα της μαμάς και γενικά τις ισορροπίες της οικογένειας.