Θέλω μια μέρα να καθίσω στο τραπέζι και να φάω κανονικά χωρίς «κάποιος» να κάθεται στην αγκαλιά μου, ζητώντας τη μπουκιά μου, χωρίς να τραβάει τα μαλλιά μου και χωρίς να βάζει τα χέρια του στο φαγητό μου. Θέλω μια μέρα να κάνω ένα καυτό δεκαπεντάλεπτο ντους, χωρίς να ακούω τσιρίδες και φωνές έξω από την πόρτα του μπάνιου. Θέλω μια μέρα να στεγνώσω τα μαλλιά μου, χωρίς να πρέπει να κλείνω συνεχώς το πιστολάκι επειδή κάποιος τραβάει το καλώδιο. Θέλω μια μέρα να καταφέρω να τελειώσω το μακιγιάζ μου, (δηλαδή να βάλω μάσκαρα και στα δύο μάτια) χωρίς να τραβάει κανείς το πουκάμισο μου, επειδή θέλει να παίξει με τα πινέλα μου. Θέλω μια μέρα να ντυθώ και να φορέσω το όμορφο φόρεμα μου χωρίς να διακινδυνέψω να λερωθώ με φρουτόκρεμα ή νερομπογιές. Θέλω μια μέρα να μπω στο αμάξι μόνη και να οδηγήσω γρήγορα με τα παράθυρα κάτω και τη μουσική στη διαπασών! Θέλω μια μέρα να πάω για ψώνια (σε οποιοδήποτε κατάστημα), χωρίς να ανησυχώ για το αν έχω ξεχάσει να πάρω κάτι στα παιδιά… Θέλω  μια μέρα να ξαπλώσω και να πάρω έναν υπνάκο χωρίς να ανησυχώ για το αν έχω πλύνει τα πιάτα, αν έχω βγάλει τα ρούχα από την απλώστρα ή για το τι θα μαγειρέψω! Θέλω μια μέρα να σφουγγαρίσω το πάτωμα και να ξέρω ότι θα μείνει καθαρό για πάνω από 10 λεπτά. Θέλω μια μέρα να παρακολουθήσω κάτι ολοκληρωμένο στην τηλεόραση. Και αυτό να μην είναι η Peppa το γουρουνάκι. Θέλω μια μέρα να κοιμηθώ, χωρίς να χρειαστεί να αφουγκράζομαι το βήχα του παιδιού, ή κάποιον ύποπτο θόρυβο στο διάδρομο! Και να καθίσω όλη την ημέρα στο κρεβάτι χωρίς να ανησυχώ για κάποιον!   Αλλά είμαι μια μαμά…και  Θυμάμαι πόσο μου αρέσει να ακούω τη φωνούλα της κόρης μου, έξω από το μπάνιο. Θυμάμαι πόσο μου αρέσει να τη βλέπω να παίζει με τα πινέλα μου. Θυμάμαι ότι ψίχουλα στο πάτωμα είναι απόδειξη των πιο τρυφερών μας στιγμών στα οικογενειακά γεύματα. Θυμάμαι ότι λίγη φρουτόκρεμα πάνω στο φόρεμα μου δεν είναι τίποτα τρομερό, αφού το φόρεμα καθαρίζεται. Θυμάμαι ότι η Peppa το γουρουνάκι, δεν είναι και τόσο τραγική σειρά!   Τέλος κάθε φορά που πάω για ύπνο θυμάμαι πόσο τυχερή είμαι που έχω μια στέγη πάνω από το κεφάλι μου, αλλά το πιο σημαντικό: που έχω μια οικογένεια που με αγαπάει και έχει την ανάγκη μου! Και ακόμα κι αν είχα την πολυτέλεια να καθίσω όλη την ημέρα στο κρεβάτι, αυτό δε θα μου έλεγε τίποτα αν από δίπλα μου έλειπαν τα παιδιά μου!   Από τη συγγραφέα και blogger Sue Parker