Άκουσα τη νέα έρευνα της Unicef το πρωί στο ραδιόφωνο του αυτοκινήτου, οδηγώντας για τη δουλειά. Και, χωρίς να το καταλάβω, έβαλα τα κλάματα. Τα παιδιά μας είναι χαρούμενα! Το ένιωσα ως επιβράβευση των κόπων μας. Επιβράβευση για όλους τους γονείς που ζούμε, εργαζόμαστε (ή όχι) και μεγαλώνουμε τα παιδιά μας σε αυτή τη χώρα. Μια χώρα φτωχή, σύμφωνα με την κατάταξή της στο Συγκεντρωτικό Πίνακα Κατάταξης για την Παιδική Ευημερία των 29 αναπτυγμένων χωρών, που εξετάζει η έκθεση. Η Ελλάδα καταλαμβάνει την 25η θέση. Ανεβαίνει, όμως, στην 5η θέση στο Συγκεντρωτικό Πίνακα Ικανοποίησης! Όταν ζητήθηκε από τα ίδια τα παιδιά στην Ελλάδα να βαθμολογήσουν την ικανοποίηση από την ποιότητα της ζωής τους, σε μία κλίμακα από το 1 μέχρι το 10, σχεδόν το 90% τη βαθμολόγησαν με 6 ή και παραπάνω. Στον αντίστοιχο πίνακα, ενώ η Γερμανία ήταν στη 12η θέση, καταποντίζεται στην 22η. Η μελέτη της Unicef για τα παιδιά δείχνει ότι τα γερμανόπουλα είναι υποδειγματικά. Έχουν καλύτερες επιδόσεις στο σχολείο, καπνίζουν λιγότερο, και πλέον η βία και οι ξυλοδαρμοί είναι κάτω από το μέσο όρο σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες. Επιπλέον, το κράτος στέκεται στο… ύψος του, στις υποχρεώσεις προς τη γερμανική νεολαία. Όλα φαίνονται υπέροχα… «Και τότε, γιατί τα Ελληνόπουλα που είναι στον πάτο της έρευνας χαμογελούν περισσότερο, και τα δικά μας παιδιά είναι λυπημένα;», απορεί η Die Welt.  Κοιτάζοντας τη μελέτη, αυτό φαίνεται ξεκάθαρα: Ανάμεσα σε 29 χώρες, η Γερμανία πέφτει στο νούμερο 22 της κλίμακας για την ευτυχία, ενώ σε όλα τα άλλα είναι πολύ ψηλά. Πριν από μερικά χρόνια, στην κλίμακα της ευτυχίας τα γερμανόπουλα ήταν στη 12η θέση. Αντιθέτως, τα Ελληνόπουλα, όπως και τα παιδιά από άλλες χώρες του Νότου, ενώ είναι πολύ χαμηλά στους τομείς όπου οι Γερμανοί πρωτεύουν, είναι μέσα στην ευτυχία. Ωστόσο, μπορεί να με ρωτήσει κάποιος: «Δεν ξέρεις αν τα παιδιά σου είναι χαρούμενα; Την έκθεση της Unicef περίμενες για να το μάθεις;».  Τα παιδιά μου έχουν στερηθεί λόγω της κρίσης υλικά αγαθά. Θα τους αγοράσουμε λιγότερα και φθηνότερα ρούχα, παπούτσια, παιχνίδια. Δεν θα πάρουμε παγωτό μεν, αλλά δεν έχουν στερηθεί στέγη, τροφή και βασικά αγαθά διαβίωσης. Ti συμβαίνει, όμως, με τα άλλα παιδάκια; Νομίζω ότι η κρίση και η καθημερινή αγωνία για τον αντίκτυπό της στα παιδιά μάς κάνουν καλύτερους γονείς, καθώς προσπαθούμε να αναπληρώσουμε όλα τα υλικά και βασικά αγαθά που αναγκαζόμαστε να στερήσουμε από τα παιδιά μας, με περισσότερο χρόνο, τρυφερότητα, αγάπη και χαμόγελα. Η έρευνα δείχνει οτι μάλλον καλά τα καταφέρνουμε!