Η σύγχρονη προσέγγιση στο θέμα πειθαρχία, θέλει τους γονείς να βοηθούν τα παιδιά τους να αναπτύξουν την ηθική αντίληψη και τη συναισθηματική νοημοσύνη που θα τους επιτρέψει να κατανοήσουν την αξία της σωστής συμπεριφοράς σε κάθε περίπτωση, χωρίς να χρειάζεται να τα χειραγωγούν ή να τα επιπλήττουν φωνάζοντας. Η αμερικανίδα σύμβουλος γονέως Jennifer Kolari, συγγραφέας του βιβλίου Connected Parenting: How to Raise a Great Kids μας δείχνει τον τρόπο να το κάνουμε σωστά. 1. Βάζετε τις φωνές Λέγοντας «κατέβασε τα πόδια σου από τον καναπέ» με όση δύναμη έχουν τα πνευμόνια σας σίγουρα θα τραβήξετε την προσοχή του παιδιού, όμως δεν θα του διδάξετε απολύτως τίποτα από όσα θέλετε να μάθει. Μακροπρόθεσμα δε, εάν φωνάζετε συνέχεια, θα καταντήσετε είτε τρομαχτικοί είτε γελοίοι και δεν θα έχετε κανένα αποτέλεσμα. Διορθώστε το: Αντί να βάζετε τις φωνές από το άλλο δωμάτιο είναι προτιμότερο να πλησιάσετε το παιδί, να χαμηλώσετε στο δικό του επίπεδο και να του μιλήσετε κοιτώντας το κατά πρόσωπο. Πείτε το αυτό που θέλετε με ήρεμη φωνή, χωρίς να φωνάζετε. Εξηγήστε του ότι, εάν για παράδειγμα, δεν σταματήσει να χτυπάει τα έπιπλα με το παιχνιδάκι του, θα του το πάρετε και θα πρέπει να παίξει χωρίς αυτό. Βεβαιωθείτε ότι είστε διατεθειμένοι να πραγματοποιήσετε την «απειλή» σας στην περίπτωση που το παιδί δεν ακολουθήσει τον κανόνα. 2. Απειλείτε με συνέπειες που δεν εφαρμόζετε ποτέ  Το ζητήσατε ήρεμα, παρακαλέσατε, ικετέψατε. Ε, αφού όλα αυτά δεν έφεραν αποτέλεσμα, το μόνο που σας μένει είναι να αναφωνήσετε «τελείωσε, δεν θα δεις τηλεόραση για ένα μήνα!». Όμως, πριν ακόμα το πείτε γνωρίζετε ότι θα ενδώσετε στα παρακάλια του και θα το αφήσετε να δει ένα παιδικό πολύ πριν περάσει ο μήνας. Το πρόβλημα είναι όχι μόνο ότι το ξέρει και το παιδί σας αλλά και ότι με τον τρόπο αυτό, σε λίγο καιρό θα πιστεύει ότι δεν εννοείτε πάντα αυτά που λέτε, κάτι που μπορεί να πλήξει την εμπιστοσύνη που νιώθει ότι μπορεί να σας έχει.   Διορθώστε το: Αντί να αρχίσετε τις απειλές, κάντε ένα διάλειμμα. Πείτε στο παιδί ότι η συμπεριφορά του σας έχει εκνευρίσει και για το λόγο αυτό χρειάζεστε λίγο χρόνο να ηρεμήσετε. Ζητήστε του να σκεφτεί κι εκείνο ό,τι συνέβη και να το συζητήσετε όταν θα είστε κι οι δύο πιο χαλαροί. Τότε θα μπορείτε να επιβάλλετε μια πιο λογική συνέπεια της πράξης που θα είναι πιο εύκολο να ακολουθήσετε. 3. Το βάζετε τιμωρία Είτε του ζητάτε να καθίσει σε ένα σκαλί ή μια καρέκλα είτε το στέλνετε στο δωμάτιό του, η «τιμωρία» δεν έχει πάντα αποτέλεσμα. Κάποιες φορές το μόνο που κάνει το παιδί σας όσο κάθεται στο σημείο της τιμωρίας είναι να σκέφτεται πώς να εξελίξει τη σκανταλιά του ώστε να μην το «πιάσετε» την επόμενη φορά. Επιπλέον, υπάρχει ο κίνδυνος να επιμείνετε περισσότερο στην επιθυμία σας να παραμείνει στο χώρο της τιμωρίας παρά στο να του επισημάνατε τι έκανε λάθος και πώς θα μπορούσε να το διορθώσει.  Διορθώστε το: Αλλάξτε το όνομα από «σκαλί/καρέκλα/χαλάκι/δωμάτιο τιμωρίας» σε «σκαλί/καρέκλα/χαλάκι/δωμάτιο σκέψης» Εξηγήστε στο παιδί ότι ο λόγος που το στέλνετε εκεί δεν είναι για να το τιμωρήσετε επειδή κρίθηκε «ένοχο» για την πράξη του, αλλά προκειμένου να ηρεμήσει και να σκεφτεί. Ακόμα καλύτερα, αντί να το στείλετε σε άλλο δωμάτιο, ζητήστε του να μείνει στην αγκαλιά σας ή δίπλα σας. 4. Κρατάτε μούτρα Αντί να αρχίσετε τις φωνές, να βάζετε τιμωρίες ή απλώς να… εκραγείτε, προτιμάτε τη σιωπή. Αυτό κάνει το παιδί να νιώθει άβολα και προκειμένου να σας πείσει να αρχίσετε να επικοινωνείτε μαζί του ξανά, σας κάνει το χατήρι και σταματά την συμπεριφορά που σας ενοχλεί. Όμως, καλό είναι να μη σας γίνει συνήθεια. Ενώ είναι θετικό να μην ασχολήστε με το θέμα μέχρι να ηρεμήσετε, δεν είναι σωστό να κόβετε τις γέφυρες επικοινωνίας με το παιδί σας, για κανένα λόγο. Διορθώστε το: Εάν νιώθετε τέτοια ένταση που δεν μπορείτε να χειριστείτε την κατάσταση, μπορείτε να αρνηθείτε να συζητήσετε ή να λύσετε το θέμα αυτή τη στιγμή, αρκεί όμως πρώτα να εξηγήσετε αυτή την ανάγκη σας στο παιδί. Μέχρι να ηρεμήσετε, αντί να περιφέρετε στο χώρο τα κρεμασμένα σας μούτρα είναι προτιμότερο να καταπαστείτε με κάτι που σας χαλαρώνει, όπως να ξεφυλίσσετε ένα περιοδικό.