Ένα από τα μεγαλύτερα άγχη των μαμάδων παιδιών κάθε ηλικίας είναι να αδειάσουν το πιάτο τους, κυρίως όταν είναι γεμάτο με κάτι που είναι α)υγιεινό, β)δεν έχουν ξαναδοκιμάσει, 3) σιχαίνονται, 4) όλα αυτά μαζί! Κι όταν τα πράγματα δυσκολεύουν, συνήθως επιστρατεύουμε κάποιο από τα ακόλουθα επιχειρήματα:
- Σε παρακαλώ…
- Κλείσε τη μύτη και άνοιξε το στόμα
- Φάε μία για τον μπαμπά
- Γιατί με βασανίζεις έτσι;
- Αν δεν το φας, ο Άι Βασίλης δεν θα σου φέρει δώρο τα Χριστούγεννα
- Ο γιατρός είπε να το τρως
- Αν δεν φας το φαγητό σου δεν έχει γλυκό
- Ας το συζητήσουμε λίγο, εντάξει;
- Έλα μια μπουκίτσα μόνο, μια μπουκιά, μόνο μια μπουκιά, σε παρακαλώ, μια μπουκιά και τέλος, μια μπουκίτσα σου λέω…
- Πώς ξέρεις ότι δεν σου αρέσει αφού δεν έχεις δοκιμάσει;
- Α, κοίτα έξω το σκυλάκι!!!
- Έλα, φάτο… Θέλεις η μανούλα να κλαίει;
- Κοίτα, η αδερφή σου το άδειασε το πιάτο της
- Μα χτες το έφαγες και σου άρεσε!
- Όταν φτιάχνει το ίδιο φαγητό η θεία, πώς το τρως;
- Το κοτοπουλάκι στην κοιλίτσα σου κλαίει που είναι μόνο του και θέλει παρεούλα. Έλα, φάε και το καροτάκι.
- Κανένας δεν μπορεί να τρώει μόνο μακαρόνια!
- Θα μετρήσω μέχρι το τρία
- Καλά, μετράω μέχρι το πέντε
- Έλα, εννιά… εννιάμισι… δέκα παρά τέταρτο…
- Εγώ τρελαινόμουν γι’ αυτό το φαγητό στην ηλικία σου
- Μην με κοιτάς… τρώγε!
Από το blog της Τζένι Ρόζενστρατς, Dinner: A Love Story