Η αντίδρασή σας σε αυτήν την περίπτωση θα πρέπει να είναι αντιστρόφως ανάλογη. Όσο περισσότερο ταράζεται και κλαίει, τόσο πιο ψύχραιμη θα πρέπει να παραμένετε, διαφορετικά θρέφετε το άγχος και η κατάσταση χειροτερεύει και για τους δυο σας. Δείξτε ότι αναγνωρίζετε και καταλαβαίνετε τα συναισθήματά του λέγοντάς του ‘ δεν πειράζει που κλαις. Ξέρω ότι είσαι στενοχωρημένος/η αυτή τη στιγμή αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορείς να ρίχνεις το χυμό στο πάτωμα’. Έτσι του δίνετε την άδεια να νιώθει όπως θέλει, αλλά θεσπίζοντας τους κανόνες που ισχύουν στο σπίτι σας. Ίσως είναι δύσκολο να το βλέπετε να κλαίει αλλά είναι και λογικό να μην το απολαμβάνει.

Μία πιθανή εξήγηση για τα δάκρυα του παιδιού όταν του λέτε να μην κάνει κάτι, είναι ότι διαισθάνεται την έλλειψη αποδοχής από μέρους σας για τις ενέργειές του. Είναι σε τόσο ευαίσθητη ηλικία που το πληγώνει ακόμα και το να σας βλέπει να συνοφρυώνεστε. Επίσης, δεν τους αρέσει η λέξη όχι και παραπονιούνται με όποιον τρόπο μπορούν.

Προσπαθήστε να μην ανταποκρίνεστε στο κλάμα με υπερβολική προσοχή, θετική ή αρνητική. Αν το εφαρμόσετε, αντιλαμβάνεται ότι το κλάμα είναι φυσιολογικό αλλά δεν οδηγεί απαραίτητα σε κάποια λύση. Απλά δώστε του χρόνο να εκτονωθεί και διατηρήστε την ψυχραιμία σας. Αν μάλιστα βλέπετε ότι δεν κλαίει όταν του λέτε να σταματήσει να κάνει κάτι, επιβραβεύστε το για την καλή του στάση και το πόσο ακούει.