Σίγουρα έχουν έρθει στιγμές που έχετε αναρωτηθεί πώς, κάποιες φορές, τα παιδιά μπορούν να είναι τόσο εγωκεντρικά και «άσπλαχνα» με τους μεγάλους. Και πιο συχνά θα έχετε αναρωτηθεί πώς και γιατί «το ίδιο σας το αίμα» δεν σας καταλαβαίνει! Πριν βιαστείτε να καταδικάσετε τα παιδιά, μάθετε ότι η ικανότητα των ανθρώπων να αντιλαμβάνονται την οπτική γωνία των γύρω τους (από νοητική και συναισθηματική σκοπιά) είναι γνωστή στους νευροεπιστήμονες ως «θεωρία του νου» και εξελίσσεται με το πέρασμα του χρόνου. Προηγούμενες μελέτες σε βρέφη, νήπια και μικρά παιδιά έχουν ήδη διαπιστώσει τη σταδιακή βελτίωσή τους, όσο μεγαλώνουν, να έρχονται στη θέση των άλλων. Τώρα, μια νέα μελέτη της δόκτωρ Iroise Dumontheil, του Ινστιτούτου Γνωσιακής Νευροεπιστήμης και του Τμήματος Ψυχολογίας στο Πανεπιστημιακό Κολέγιο του Λονδίνου (UCL), που δημοσιεύεται στο περιοδικό Developmental Science, μας φέρνει νέα δεδομένα. Η μελέτη βασίζεται σε τομογραφίες του εγκεφάλου κι έρχεται, για πρώτη φορά, να βεβαιώσει ότι η ικανότητα αυτή («θεωρία του νου») συνεχίζει να αναπτύσσεται και στη διάρκεια της εφηβείας, ειδικά σε μια συγκεκριμένη περιοχή, τον μέσο προμετωπιαίο φλοιό. Έτσι, η έρευνα, εν μέρει, ερμηνεύει νευρωνικά και τις «άσπλαχνες» και εγωκεντρικές πράξεις των εφήβων.