Νέα έρευνα ενοχοποιεί για την υπογονιμότητα απαγορευμένες χημικές ουσίες που εξακολουθούν να βρίσκονται στην τροφική αλυσίδα.   H έκθεση του ανθρώπινου οργανισμού σε κάποια από τα χημικά που βρίσκονται συχνά στο περιβάλλον, όπως τα πολυχλωριωμένα διφαινύλια (polychlorinated biphenyls – PCBs), μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τις προσπάθειες για σύλληψη. Αυτό δείχνει μια νέα έρευνα που πραγματοποιήθηκε από το Εθνικό Ινστιτούτο Παιδικής Υγείας και Ανθρώπινης Εξέλιξης στο Ρόκβιλ των ΗΠΑ. Όπως δηλώνει ο διευθυντής του Tομέα Eπιδημιολογίας, Στατιστικής και Έρευνας του Ινστιτούτου, δρ. Germaine Buck Louis, η έκθεση στις χημικές ουσίες φαίνεται ότι μπορεί να επηρεάσει το χρόνο που χρειάζεται να προσπαθήσει ένα ζευγάρι προκειμένου να επιτευχθεί η σύλληψη. Αν και η χρήση χημικών όπως τα PCBs έχει απαγορευτεί (στη χώρα μας, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Οδηγία 96/59/EC), είναι ιδιαίτερα επιζήμια για τους ζωντανούς οργανισμούς, καθώς παραμένουν για πολύ καιρό στο περιβάλλον και συσσωρεύονται στην τροφική αλυσίδα.

Πώς θα αποφύγουμε αυτά τα χημικά;

Οι τρόποι με τους οποίους ερχόμαστε σε επαφή με τις χημικές ουσίες που επηρεάζουν τη γονιμότητα είναι πολλοί, και ξεκινούν από το πιάτο μας! Περιέχονται σε επεξεργασμένες και πλούσιες σε λιπαρά τροφές, ενώ εκλύονται κι όταν ζεσταίνουμε τρόφιμα μέσα σε πλαστικά δοχεία στο φούρνο μικροκυμάτων. Όπως επισημαίνει ο επικεφαλής της έρευνας, «χρειάζεται να περάσει πολύς χρόνος μέχρι ο οργανισμός μας να καθαρίσει από αυτές τις ουσίες, αλλά το κλειδί είναι να ελαχιστοποιήσουμε τις πιθανότητες να εκτεθούμε ξανά σ’ αυτές». Ένας τρόπος είναι να απομακρύνουμε το λίπος από τα ψάρια και το κρέας, πριν το καταναλώσουμε, καθώς μεγάλη ποσότητα των χημικών ουσιών συσσωρεύεται στο λιπώδη ιστό των οργανισμών που εκτίθενται σ’ αυτές.

Μία άλλη κατηγορία χημικών, που έχουν παρόμοια δράση και ονομάζονται perfluorochemicals, χρησιμοποιείται στην κατασκευή ρούχων, επίπλων, συσκευασιών τροφίμων, αντικολλητικών σκευών μαγειρικής και άλλων αντικειμένων καθημερινής χρήσης.

«Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει τρόπος να αποφύγει κανείς την επαφή με τέτοιου είδους ουσίες», σχολιάζει η Shanna Swan, αντιπρόεδρος του Τμήματος Προληπτικής Ιατρικής της Ιατρικής Σχολής Mount Sinai της Νέας Υόρκης. «Το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να περιορίσουμε την έκθεσή μας στο ελάχιστο δυνατό».