Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ στην Καλιφόρνια προσπάθησαν για πρώτη φορά να αποκωδικοποιήσουν το DNA των αναπαραγωγικών κυττάρων, αναλύοντας το σύνολο του γενετικού υλικού από 90 σπερματοζωάρια του ίδιου άντρα. Γιατί, παρόλο που εκατομμύρια από αυτά τρέχουν προς το ωάριο, κανένα δεν είναι ολόιδιο με το άλλο. 

Όπως, λοιπόν, δημοσιεύεται στην επιστημονική επιθεώρηση Cell, η έρευνα διήρκεσε 10 ολόκληρα χρόνια. Οι ειδικοί αρχικά αποκωδικοποίησαν όλο το γονιδίωμα του άντρα, ο οποίος ήταν 40 ετών, υγιής και πατέρας ενός υγιούς παιδιού. Στη συνέχεια, το συνέκριναν με καθένα από τα γονιδιώματα των σπερματοζωαρίων χωριστά. Τότε, ανακάλυψαν ότι υπάρχει τεράστιο εύρος ποικιλομορφίας μεταξύ τους. Ενώ όλα τα κύτταρα του οργανισμού είναι διπλοειδή, δηλαδή περιέχουν 2 αντίγραφα από καθένα από τα 23 χρωμοσώματά μας, τα αναπαραγωγικά κύτταρα, δηλαδή το ωάριο και το σπερματοζωάριο, είναι απλοειδή (περιέχουν 1 αντίγραφο από κάθε χρωμόσωμα). Η διαδικασία μέσω της οποίας προκύπτουν τα αναπαραγωγικά κύτταρα λέγεται μείωση. Κάθε ζεύγος χρωμοσωμάτων τοποθετείται στο κέντρο του κυττάρου και, αφού γίνει η ανταλλαγή γενετικού υλικού, συντελείται η μοιρασιά τους. Αυτός είναι ο λεγόμενος ανασυνδυασμός, από τον οποίο προκύπτει και η φυσική γενετική ποικιλομορφία του ανθρώπινου είδους. Δηλαδή, δύο αδέρφια δεν είναι γενετικά ταυτόσημα, παρόλο που προέρχονται από τα ωάρια και τα σπερματοζωάρια των ίδιων ανθρώπων. Οι ερευνητές, λοιπόν, συγκρίνοντας το γενετικό υλικό των σπερματοζωαρίων παρατήρησαν ότι όλα τα χρωμοσώματα είχαν υποστεί ανασυνδυασμό, αλλά τόσο η ποσότητα του γενετικού υλικού που ανταλλάχθηκε όσο και ο αριθμός των τυχαίων μεταλλάξεων που συνέβησαν είχαν μεγάλες αποκλίσεις σε κάθε χρωμόσωμα. Όπως εξηγούν οι ειδικοί, για να μελετηθεί το DNA των σπερματοζωαρίων χρειάζεται να καταστραφούν και δεν θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τη γονιμοποίηση ενός ωαρίου. Ωστόσο, εκτιμούν ότι τα ευρήματά τους ίσως αποκαλύψουν κρυμμένα αίτια της αντρικής στειρότητας και βοηθήσουν στην αντιμετώπισή της.