Τα παιδιά όχι μόνο έχουν ανθεκτικούς στην κόπωση μυς αλλά οι τελευταίοι αναρρώνουν και ταχύτερα από την υψηλής έντασης σωματική άσκηση, μάλιστα ταχύτερα και από ενήλικες επαγγελματίες αθλητές. Αυτό είναι το συμπέρασμα μεγάλης διεθνούς μελέτης που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Frontiers in Physiology και φαίνεται να απαντά στο αιώνιο ερώτημα των γονιών «μα, καλά, γιατί δεν κουράζεται ποτέ το παιδί μου;». Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Clermont Auvergne της Γαλλίας, με επικεφαλής τον επίκουρο καθηγητή Φυσιολογίας της Άσκησης Σεμπαστιάν Ρατέλ, συνεργάστηκαν με τον Ανθονι Μπλαζεβιτσ, καθηγητή Βιομηχανικής στο Πανεπιστήμιο Edith Cowan της Αυστραλίας και συνέκριναν τη δαπάνη ενέργειας και το ρυθμό ανάρρωσης μετά την άσκηση σε μικρά αγόρια, αγύμναστους ενήλικες και αθλητές αντοχής. «Κατά τη διάρκεια πολλών σωματικών δραστηριοτήτων, τα παιδιά μπορεί να κουραστούν πριν από τους ενήλικες επειδή έχουν περιορισμένη καρδιαγγειακή ικανότητα, τείνουν όμως να εφαρμόζουν λιγότερο αποτελεσματικά πρότυπα κίνησης και να πρέπει να κάνουν περισσότερα βήματα για να καλύψουν μια δεδομένη απόσταση. Η έρευνά μας όμως έδειξε ότι ξεπερνούν ορισμένους από αυτούς τους περιορισμούς μέσω της ανάπτυξης ανθεκτικών στην κόπωση μυών και της ικανότητα ταχείας ανάρρωσης από την υψηλής έντασης σωματική δραστηριότητα», εξηγούν οι ειδικοί. Οι Δρ Ρατέλ και Μπλαζεβιτσ ζήτησαν από τρεις ομάδες παιδιών, ηλικίας 8-12 ετών, και ενήλικες με διαφορετικά επίπεδα αντοχής, να κάνουν ποδήλατο. Τα παιδιά και οι αγύμναστοι ενήλικες δεν αθλούνταν τακτικά. Η ομάδα των αθλητών αντοχής, αντιθέτως, ήταν συμμετέχοντες σε τρίαθλο ή ποδηλασία και τρέξιμο μεγάλων αποστάσεων. Κάθε ομάδα αξιολογήθηκε ως προς δύο διαφορετικούς τρόπους παραγωγής ενέργειας: αερόβια, με χρήση οξυγόνου από το αίμα και αναερόβια, με μη χρήση οξυγόνου και παραγωγή οξέωσης και γαλακτικού οξέος, που μπορεί να προκαλέσουν μυϊκή κόπωση. Μετά τη δοκιμασία του ποδηλάτου, οι επιστήμονες έλεγξαν τον καρδιακό ρυθμό, τα επίπεδα οξυγόνου και τον ρυθμό αποβολής του γαλακτικού οξέος σε όλες τις ομάδες. Τα παιδιά, ξεπέρασαν σε όλα τους αγύμναστους ενήλικες. «Τα παιδιά παρατηρήσαμε ότι χρησιμοποιούσαν περισσότερο τον αερόβιο μεταβολισμό τους και επομένως κουράζονταν λιγότερο κατά την γυμναστικής υψηλής έντασης. Επίσης ανάρρωναν ταχύτερα ακόμα και από τους αθλητές αντοχής. Αυτό εξηγεί γιατί τα παιδιά έχουν την ικανότητα να παίζουν ασταμάτητα, βγάζοντας νοκ-αουτ τους μεγάλους», λέει ο Δρ Ρατέλ. Επιχειρώντας να αποκωδικοποιήσουν τη σημασία των ευρημάτων τους οι ειδικοί εξηγούν ότι πολλοί γονείς ρωτούν συχνά ποιος είναι κατάλληλος τρόπος ανάπτυξης των αθλητικών δεξιοτήτων των παιδιών τους. Η μελέτη δείχνει λοιπόν ότι η μυϊκή αντοχή συχνά είναι καλή στα παιδιά και μπορεί να γίνει καλύτερη αν δοθεί έμφαση σε άλλες παραμέτρους, όπως η τεχνική, η ταχύτητα και η δύναμη. Έτσι μπορεί να βελτιστοποιηθεί η εκγύμναση των παιδιών και να έχουν καλύτερη επίδοση στο άθλημα που αγαπάνε. Μαίρη Μπιμπή