Η μητρότητα -και κατ’ επέκταση η γονεϊκότητα– αποτελεί το νόημα της ζωής, αν όχι την ίδια τη ζωή. Είναι το θαύμα που μόνο η φύση μπορεί να εξηγήσει και ο κοινός νους αδυνατεί να κατανοήσει. Τα συναισθήματα που τη χαρακτηρίζουν είναι τόσο δυνατά, που σε κάνουν να πιστεύεις ότι είσαι σε θέση να κάνεις τα πάντα για το «δημιούργημά» σου, το παιδί σου, πολλές φορές ακόμα και πράγματα που ούτε καν μπορούσες να διανοηθείς. Η αλληλεπίδραση είναι «θεραπεία», που συχνά μας «γιατρεύει» από πολλές «ασθένειες», ψυχικές και σωματικές.

Μάλιστα, πρόσφατη οδηγία της Γερμανικής Εταιρείας Παιδιατρικής και Ιατρικής Νέων έρχεται να το επιβεβαιώσει. Όπως υποστηρίζει ο εκπρόσωπός της δρ. Ούρλιχ Φέγκελερ, η επαφή των πρόωρων νεογνών με τους γονείς κατά τη διάρκεια της νοσηλείας τους στις μονάδες νεογνικής φροντίδας μπορεί να συμβάλλει στην καλύτερη ανάπτυξη του εγκεφάλου τους.

Συγκεκριμένα, εξηγεί ότι η γνωστή ως «μέθοδος καγκουρό», κατά την οποία το πρόωρο νεογνό εναποτίθεται γυμνό στο στήθος της μητέρας ή του πατέρα, μπορεί να επιταχύνει την ανάπτυξή του. «Τα βρέφη που γεννιούνται πριν από την 33η εβδομάδα κύησης, συχνά παρουσιάζουν προβλήματα στην ανάπτυξή τους σε σχέση με εκείνα που γεννιούνται στην προβλεπόμενη εβδομάδα. Οι χτύποι της καρδιάς των γονιών και η ζεστασιά του δέρματος φαίνεται ότι προκαλούν ερεθίσματα ανάλογα με αυτά που δέχεται το έμβρυο στη μήτρα», συνεχίζει.

Άλλωστε, το ίδιο έδειξε και παλαιότερη σχετική έρευνα, που πραγματοποιήθηκε στον Καναδά. Οι ερευνητές συνέκριναν, σε ηλικία 15 ετών, παιδιά που γεννήθηκαν μετά τη συμπλήρωση του προβλεπόμενου χρόνου κύησης, με εκείνα που γεννήθηκαν πολύ πρόωρα (και είτε παρέμειναν σε θερμοκοιτίδα είτε εφαρμόστηκε η «μέθοδος καγκουρό»). Σύμφωνα με τα ευρήματά τους, η «μέθοδος καγκουρό» κινητοποίησε τις λειτουργίες του εγκεφάλου των πρόωρων παιδιών σε βαθμό αντίστοιχο με την πρώτη ομάδα παιδιών. Δηλαδή, η εγκεφαλική κινητική λειτουργία και ο συντονισμός ανάμεσα στα δύο εγκεφαλικά ημισφαίρια ήταν σε ανάλογα επίπεδα. Αντίθετα, τα νεογνά που ήταν απομονωμένα σε θερμοκοιτίδες, δεν είχαν τόσο θετική ανταπόκριση.

 «Η δερματική επαφή φαίνεται ότι επιταχύνει την ανάπτυξη των πρόωρων νεογνών, αλλά τα οφέλη της δεν περιορίζονται μόνο σε αυτό. Η στενή επαφή ενισχύει γενικότερα τους δεσμούς ανάμεσα στους γονείς και το παιδί και βοηθά το νεογνό να νιώθει ασφάλεια και να ηρεμεί γρηγορότερα απέναντι σε στρεσογόνες καταστάσεις», συμπληρώνει ο δρ. Φέγκελερ.