Συχνά οι γονείς ανησυχούν από την εικόνα του παιδιού τους, όταν βλέπουν πως το παιδί δεν υιοθετεί συμπεριφορές που «ταιριάζουν» περισσότερο στο φύλο του. Τα παιδιά, όμως, αυτής της ηλικίας δεν κατατάσσουν τα παιχνίδια σε «κοριτσίστικα» ή «αγορίστικα». Απλά, επιλέγουν αυτά που τους κινούν περισσότερο το ενδιαφέρον ή εκδηλώνουν μιμητική συμπεριφορά. Δηλαδή, μπορεί ο γιος σας να επιλέγει αυτά τα παιχνίδια επειδή βλέπει να τα επιλέγει η αδερφή του. Ίσως ακόμα η συμπεριφορά αυτή να υποκρύπτει και έναν ανταγωνισμό/αντιζηλία ανάμεσα στα δύο αδέρφια. Σε κάθε περίπτωση, όμως, δεν πρέπει να αντιδράσετε έντονα και πιεστικά απέναντι στο γιο σας , αλλά να ενισχύσετε την υιοθέτηση συμπεριφορών που θα ενδυναμώσουν την ταυτότητα του φύλου του. Μπορείτε για παράδειγμα να τον παρακινήσετε να παίξει με παιχνίδια κατάλληλα για την ηλικία του και, ακόμα κι αν επιλέγει «κοριτσίστικα», βοηθήστε τον να δημιουργήσει μια ιστορία, όπου π.χ. ναι μεν παίζει με τις κούκλες, αλλά εκείνος αναλαμβάνει «αντρικό» ρόλο, όπως να είναι ο σοφέρ και με τα αυτοκινητάκια του να πηγαίνει βόλτα τις κούκλες. Επιπλέον, είναι καλό να γνωρίζετε ότι τα παιδιά αρχίζουν να αντιλαμβάνονται τη σταθερότητα του φύλου γύρω στα  5 χρόνια, οπότε η συμπεριφορά του παιδιού πιθανόν να έχει παροδικό χαρακτήρα και το παιδί μεγαλώνοντας να προσεγγίζει περισσότερο τη σεξουαλική του ταυτότητα και το σεξουαλικό του προσανατολισμό. Τέλος, η σεξουαλικότητα κάθε παιδιού (και μελλοντικού ενήλικα) καθορίζεται από διάφορους παράγοντες και εκφράζεται με ένα σύνολο συμπεριφορών. Άρα, δεν είναι χρήσιμο να «δαιμονοποιούμε» μεμονωμένες συμπεριφορές των παιδιών μας και τελικά να γινόμαστε πιεστικοί ως προς τις επιλογές τους.
Βίκυ Ντριβονίκου – Βενέρη (διδάκτωρ Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Surrey, επιστημονική υπεύθυνη, www.psixo-logw.gr).