Προσπαθεί να χτίζει σπίτια και κάστρα με τουβλάκια και επαναλαμβάνει νέες λέξεις, όταν το προτρέπετε. Ξέρει ποιο είναι, και λέει το όνομά του. Λέει όλο και πιο συχνά τη λέξη «όχι» και δεν κάνει πάντα αυτό που θέλετε. Μπορεί να βγάζει τα παπούτσια του, να γυρίζει τις σελίδες ενός βιβλίου και να κρατήσει ένα φλιτζάνι με το χέρι. Ίσως, μάλιστα, να είναι σε θέση να κάνει ισορροπία στο ένα πόδι για μικρό χρονικό διάστημα ή να κάνει ένα μεγάλο άλμα προς τα εμπρός και με τα δύο πόδια.
Αρχίζει να αντιπαραθέτει τη θέλησή του στη δική σας και μπορεί να γίνει αρνητικό. Μπορεί να σπρώχνει, να φωνάζει και να έχει ξεσπάσματα θυμού. Συνεχίστε να του υπενθυμίζετε ότι η συζήτηση έχει πολύ καλύτερα αποτελέσματα από τις φωνές και τα κλάματα, και φροντίστε να το επαινείται όταν προσπαθεί να επικοινωνήσει με λόγια. Ορίστε κανόνες που καταλαβαίνει την ύπαρξή τους και φροντίστε να τους τηρεί, όταν χρειάζεται. Στις περισσότερες περιπτώσεις, βέβαια, θα χρειαστεί να του το υπενθυμίσετε αρκετές φορές.
- Μην αφήνετε μικρά αντικείμενα κοντά στο νήπιο, μπορεί να τα βάλει στο στόμα του και να πνιγεί.
- Μην το αφήνετε χωρίς επίβλεψη μόνο του, ειδικά σε ψηλά σημεία (σκάλες, μπαλκόνια, παράθυρα κλπ.) ή κοντά σε νερό (πισίνα, δεξαμενές, λίμνη, θάλασσα κλπ.), γιατί πλέον το παιδί σας περπατά ή τρέχει, και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα μπορεί να πέσει ή να πνιγεί.
- Μην αφήνετε κοντά του επικίνδυνα αντικείμενα (δοχεία με καυτό υγρό, μαχαίρια, τραπεζομάντιλο μακρύ ή καλώδια που θα μπορούσε να τραβήξει από εκεί που βρίσκεται κλπ.). Κατεβείτε στο ύψος του και ψάξτε να βρείτε πρώτοι τις πρίζες, τις αιχμηρές γωνιές, τα φάρμακα και οτιδήποτε δυνητικά επικίνδυνο για το παιδί.
Το κάθε παιδί έχει το δικό του ρυθμό και τρόπο ανάπτυξης. Αν δεν συμβαδίζουν οι παρατηρήσεις με την ηλικία του παιδιού, δεν σημαίνει πως δεν αναπτύσσεται σωστά. Για οποιαδήποτε ανησυχία ή απορία σας, καλό είναι να απευθύνεστε στον παιδίατρό σας.