Τι είναι η ιγμορίτιδα Πρόκειται για φλεγμονή των ιγμορείων κόλπων. Ιγμόρεια είναι οι αεροφόρες κοιλότητες που βρίσκονται μέσα στην άνω γνάθο, καλύπτονται από τον ίδιο βλεννογόνο που καλύπτεται και το εσωτερικό της μύτης και συγκοινωνούν με την μύτη με μικρές οπές. Η οξεία ιγμορίτιδα ακολουθεί συνήθως κάποιο κοινό κρυολόγημα, γρίπη η κρίση αλλεργικής ρινίτιδας, με έντονο οίδημα του ρινικού βλεννογόνου και αυξημένη παραγωγή βλέννας. Το έντονο οίδημα με τη σειρά του προκαλεί απόφραξη των μικρών αγωγών που συνδέουν την μύτη με τα ιγμόρεια με αποτέλεσμα την αδυναμία παροχέτευσης και αερισμού αυτών και την ανάπτυξη φλεγμονής με συνέπεια την εμφάνιση πόνου στο πρόσωπο η ανάμεσα η πίσω από τα μάτια η ακόμα στα μάγουλα και τα επάνω δόντια. Αυτό που θα πρέπει να έχουμε υπ’ όψιν μας ότι οι κοιλότητες των ιγμορείων αρχίζουν να φαίνονται μετά την ηλικία των τριών ετών και ολοκληρώνουν την ανάπτυξή τους περίπου στην ηλικία των οκτώ ετών οπότε και ακολουθούν την ανάπτυξη του σπλαχνικού κρανίου. Αυτό σημαίνει ότι οι ακτινογραφίες είναι περιττές στις ηλικίες κάτω των τεσσάρων ετών γιατί δεν βοηθούν σε τίποτε όσον αφορά την διάγνωση. Στις ηλικίες έως και πέντε ετών θα πρέπει να θεωρούμε ότι κάθε ρινίτιδα συνυπάρχει με ιγμορίτιδα. Ποια είναι τα συμπτώματά της; Η ιγμορίτιδα ταλαιπωρεί συχνά τα παιδιά, επειδή -λόγω ηλικίας- η ανάπτυξη του αμυντικού τους συστήματος είναι ατελής. Η πιο συνηθισμένη μορφή της, η οξεία ιγμορίτιδα, συνοδεύει κάποιο κοινό συνάχι και υποχωρεί αυτόματα όταν υποχωρήσει και το κρυολόγημα. Η ιγμορίτιδα αυτή εμφανίζεται το χειμώνα με χαρακτηριστικό σύμπτωμα το βαρύ κεφάλι και ένα «μπούκωμα» στα αυτιά. Συχνά υπάρχει και δύσοσμο έκκριμα από τη μύτη ή πόνος ανάμεσα στα μάτια, σε ολόκληρο το πρόσωπο ή στο πίσω μέρος του κρανίου. Πότε να ανησυχήσω; 1. Όταν τα συμπτώματα ενός κρυολογήματος επιμένουν για περισσότερες από 14 ημέρες (ιδίως με πυώδεις ρινικές εκκρίσεις και βήχα, που επιδεινώνεται κατά τη διάρκεια του ύπνου). 2. Ένα κρυολόγημα που ακολουθεί ένα προηγούμενο και φαίνεται πιο σοβαρό από ό,τι συνήθως (υψηλός πυρετός, παχύρρευστες-πυώδεις εκκρίσεις, οίδημα και πόνος γύρω από τα μάτια). 3. Ένα κρυολόγημα το οποίο μετά από μερική ύφεση επιδεινώνεται (ακόμα και χωρίς πυρετό). Σε κάθε μία από τις περιπτώσεις αυτές θα πρέπει να βρίσκεστε σε εγρήγορση και να ζητήσετε τη βοήθεια ενός ειδικού. Πόσο επικίνδυνη είναι; Επειδή στα μικρότερα παιδιά η οξεία ρινίτιδα συνυπάρχει με οξεία φλεγμονή όλων των κοιλοτήτων (ιγμόρια,ηθμοειδή και μετωπιαίοι κόλποι) μπορεί να επεκταθεί η φλεγμονή στον οφθαλμικό κόγχο οπότε δημιουργείται η λεγόμενη κυτταρίτιδα του κόγχου κατάσταση πού απαιτεί εισαγωγή σε νοσοκομείο. Σπανιότερα μπορούν να εμφανισθούν και άλλες σοβαρές επιπλοκές όπως αποστήματα, μηνιγγίτιδα ,η και επιπλοκές από το κατώτερο αναπνευστικό όπως βρογχίτιδα και πνευμονία. Μια επιπλοκή της ιγμορίτιδας- ρινίτιδας από την οποία κινδυνεύουν τα μικρά παιδιά, είναι η συσσώρευση εκκρίματος στο μέσο αυτί τους. Το έκκριμα αυτό μπορεί να προκαλέσει βαρηκοΐα και σημαντικά χρόνια προβλήματα. Πώς να την αντιμετωπίσω; Η χορήγηση αντιβιοτικών κρίνεται απαραίτητη ανάλογα με την περίπτωση και τη συμπτωματολογία και διαρκεί 14 ημέρες. Επίσης με ρινοπλύσεις με διάφορα σκευάσματα φυσιολογικού ορού ή θαλασσινού νερού, τα οποία απομακρύνουν τις βλέννες και σε κάποιες περιπτώσεις βοηθούν και στην αποσυμφόρηση της μύτης. Επιπλέον, μερικές φορές μπορούν να χρησιμοποιηθούν από τη μύτη τοπικά κορτικοστεροειδή ή αποσυμφορητικά, τα οποία συντελούν σε μείωση του οιδήματος. Η τοπική θεραπείας είναι απαραίτητη, και θα ήταν χρήσιμο οι γονείς ακόμη και από τις πρώτες μέρες ενός απλού κρυολογήματος να πραγματοποιούν στο παιδί τους ρινοπλύσεις με φυσιολογικό ορό ώστε να απομακρύνονται οι βλεννοπυώδεις εκκρίσεις. Εάν η ρινίτιδα – ιγμορίτιδα επιμένει το παιδί πρέπει να ελεγχθεί για υπερτροφία αδενοειδών εκβλαστήσεων, πού συνήθως η αφαίρεσή τους λύνει το πρόβλημα. Με τη συνεργασία του Παναγιώτη Μισυρλή (Χειρουργός Ωτορινολαρυγγολόγος).