Υπάρχει κάποια στιγμή (μετά το γάμο σου) που κοιτάζεις τον αγαπημένο σου και σκέφτεσαι: αυτό που ένιωσες κάποτε γι’ αυτόν θα το ξανανιώσεις άραγε ποτέ; Και μετά κοιτάζεις τα παιδιά σου, τα αγκαλιάζεις και τα ρωτάς: «τι σημαίνει αγάπη;» Και εκείνα σου λένε: Αγκαλιές και φιλάκια. Απλό αλλά αληθινό! Ναι αυτό είναι αγάπη: μια έμφυτη στοργή και τρυφερότητα. Αλλά είναι και πολλά άλλα πράγματα. Που με τον καιρό τα ξεχνάς αλλά τα παιδιά σε βοηθάνε να τα ξαναθυμηθείς. Και να τι μου θύμισαν και πάλι τα παιδιά μου για την αγάπη! 1.Τα παιδιά μου έμαθαν πως να αγαπάω Ναι, γιατί κάποιες φορές το ξεχνάμε. Αλλά κοιτάζοντας απλώς αυτήν την έμφυτη και ανυστερόβουλη τρυφερότητα που σου δείχνουν νιώθεις απλώς ότι θέλεις να τους την ανταποδώσεις. Στη χιλιοστή! 2. Τα παιδιά μου έμαθαν να βλέπω στους ανθρώπους «ποιοι πραγματικά είναι» Τα παιδιά γνωρίζουν πράγματα. Έχουν ένστικτο και όσφρηση σαν τα σκυλιά. Μυρίζονται ποιοι είναι οι σωστοί άνθρωποι για σένα. Ποιοι σε αγαπάνε και ποιοι θέλουν το κακό σου. Γι΄αυτό και πάντα πρέπει να τα εμπιστευόμαστε. 3. Τα παιδιά μου έμαθαν πώς να διασκεδάζω Τα παιδιά παίζουν. Τα παιδιά γελάνε με αστεία που δε βγάζουν νόημα. Τα παιδιά έχουν πλάκα. Και πόση αγάπη, ευφορία και ανεμελιά βγάζει το γέλιο τους. Είναι όπως όταν ερωτευόμαστε. Έτσι νιώθουμε: χαρούμενοι και ανέμελοι!    4. Τα παιδιά μου έμαθαν να εκτιμώ τα μικροπράγματα Μια κάρτα που έφτιαξαν ειδικά για τη μανούλα. Το «πολύτιμο» αυτοκόλλητο της συλλογής τους με glitter. Ένα λουλουδάκι που έκοψαν «μόνο για σένα», ένα σκουπιδάκι που μάζεψαν από το δρόμο και του φάνηκε πολύτιμο. Όταν σου δίνουν το χέρι τους, όταν σου ανοίγουν την πόρτα του αυτοκινήτου όπως θα έκανε ένας ερωτευμένος καβαλιέρος. Όλα αυτά τα μικροπράγματα δηλαδή που εκτιμάμε όταν μας τα δίνει εκείνος που λατρεύουμε!    5. Τα παιδιά μου έμαθαν πώς να επικοινωνώ Συχνά όταν τα παιδιά θυμώνουν αρχίζουν να μιλούν πολύ και… ακατάπαυστα. Να δίνουν δικαιολογίες, να ζητούν εξηγήσεις, να επιχειρηματολογούν (με τον δικό τους υπέροχα αυθόρμητο αυτόν τρόπο). Αυτές οι λέξεις είναι η επικοινωνία τους. Ναι, τα παιδιά μου δίνουν το καλό παράδειγμα. Μου θυμίζουν πώς να επικοινωνώ με το σύντροφό μου με λέξεις και όχι με σιωπή! Πώς να του μιλήσω, όχι για να τον πληγώσω αλλά για να του δείξω την αγάπη μου!      6. Τα παιδιά μου έμαθαν πώς να ζητάω συγγνώμη Ή πώς να λέω ευχαριστώ σε κάποιον. Αυτές δηλαδή τις λέξεις που με τον καιρό ξεχνάμε να πούμε στο σύντροφό μας, τα παιδιά είναι εκεί για να μας τις θυμίσουν!  7. Τα παιδιά μου έμαθαν πως δεν πειράζει να νιώθεις ευάλωτος Όταν τα παιδιά χώνονται στην αγκαλιά σου για να τα προστατεύσεις, να τους δώσεις λίγη από τη δύναμή σου, να τα κλείσεις στην αγκαλιά σου, σου θυμίζουν ότι κι εσύ χρειάζεσαι μια αγκαλιά όταν νιώθεις αδύναμη, κουρασμένη και άδεια. Που θα νιώσεις έστω και για λίγο ότι μπορεί να σε προστατεύσει! 8. Τα παιδιά μου έμαθαν πώς να δείχνω κατανόηση Τα παιδιά πολλές φορές έχουν ανεξήγητα νεύρα, φέρονται υπερευαίσθητα, κλαίνε χωρίς λόγο, ζηλεύουν χωρίς αφορμή, σου φωνάζουν αναίτια. Το ίδιο και οι μεγάλοι. Κάποιες φορές μπορεί ο σύντροφός μας να φερθεί σαν παιδί. Συμβαίνει! Αλλά ως γονείς αποκτήσαμε αρκετές δεξιότητες ώστε να μάθουμε να διαχειριζόμαστε αυτές τις δύσκολες καταστάσεις. Και να τις εφαρμόζουμε στις ενήλικες σχέσεις μας.  Από τη blogger Michele Zipp (CafeMom’s)

Δείτε επίσης: Παιδιά: Η ενασχόληση με την τέχνη ενισχύει την επίλυση προβλημάτων