Ποια λέξη σάς έρχεται στο μυαλό, όταν ανακαλείτε στη μνήμη σας την εμπειρία του τοκετού; Υπέροχη; Δυνατή; Θαυμαστή; Οδυνηρή; Αυτοί ίσως είναι μερικοί πρώτοι χαρακτηρισμοί που θα σκέφτεστε, και όλοι τους είναι αναμφισβήτητα αληθινοί. Αλλά υπάρχει κι ακόμα ένας επιθετικός προσδιορισμός, που ίσως σας φανεί κάπως παράδοξος: Βίαιη!

Ο Luc Besson είναι ο σκηνοθέτης της καινούργιας ταινίας «Lucy», όπου πρωταγωνιστεί η νέα μαμά Σκάρλετ Γιοχάνσον, με τα φαντασμαγορικά γραφικά και τις εντυπωσιακές σκηνές. Σε μια συνέντευξή του, λοιπόν, για το περιοδικό «GQ», εξηγεί για ποιο λόγο -ως πατέρας 5 παιδιών, που ήταν στο πλευρό της γυναίκας του σε κάθε της γέννα- καμία άλλη εμπειρία δεν θα μπορούσε να συγκριθεί με τη βιαιότητα του τοκετού.

«… το πιο βίαιο πράγμα που έχω δει ποτέ στη ζωή μου είναι η γέννηση ενός παιδιού… από ένα υγρό και σκοτεινό περιβάλλον, όπου δεν υπάρχει ούτε πίεση ούτε βαρύτητα ούτε αέρας, περνάει απότομα στο φως, τον αέρα και τη βαρύτητα… και, παρόλο που πρόκειται για θαύμα, είναι τόσο βίαιο να το βλέπεις… η γυναίκα ουρλιάζει από τους πόνους, το μωρό εμπλέκεται απόλυτα σε όλη αυτή τη δυσάρεστη διαδικασία, υπάρχει αίμα παντού, και η είσοδός του στον κόσμο μας ξεκινά με τη βία…»

Θα μπορούσε κανείς να πει ότι η οπτική του έχει κάποια βάση. Η γέννηση ενός παιδιού δεν είναι και η πιο ευχάριστη εμπειρία – ένας Θεός ξέρει πόσο πολύ πονάει! Όμως, βίαιη; Η «βία» συνεπάγεται κάτι εντελώς δυσάρεστο, μια πράξη που σκοπό έχει να βλάψει ή να σκοτώσει. Κι αν θεωρήσουμε ότι αυτός είναι ο ορισμός της, τότε ο τοκετός φαίνεται να είναι το ακριβώς αντίθετο! Η γέννηση ενός παιδιού είναι κάτι δύσκολο, εξαντλητικό, έστω και αφόρητο, αλλά είναι ταυτόχρονα τόσο ελπιδοφόρο και αισιόδοξο… είναι η δύναμη για ζωή, δεν συμφωνείτε;