Κι όμως το σπιτικό φαγητό δεν είναι πάντα καλό για την… οικογένεια!

Τα τελευταία ειδικά χρόνια, το σπιτικό φαγητό έχει κατά κάποιον τρόπο «θεοποιηθεί» από γιατρούς και διατροφολόγους, μια που το θεωρούν ως την καλύτερη λύση για την πρόληψη προβλημάτων υγείας που σχετίζονται με τη διατροφή, όπως τις  καρδιακές παθήσεις και το διαβήτη. Ωστόσο, ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι τα σπιτικά γεύματα είναι σαφώς πιο υγιεινά από τα γεύματα των εστιατορίων, μια έρευνα που πραγματοποίησαν τρεις κοινωνιολόγοι από το North Carolina State University, μας λέει ότι δεν κάνει πάντα καλό, μια που το καθημερινό μαγείρεμα στις νοικοκυρές δημιουργεί ένα πολύ μεγάλο στρες. Οι ερευνητές που ρώτησαν σχετικά 150 μητέρες από όλα τα κοινωνικά στρώματα και πέρασαν 250 ώρες παρατηρώντας 12 οικογένειες σε βάθος χρόνου, κατέληξαν ότι το άγχος για το καθημερινό μαγείρεμα, για οικογενειακή υγιεινή διατροφή, αλλά και για εξοικονόμηση χρημάτων, δημιουργεί πολύ αρνητικό αποτέλεσμα στις μαμάδες.  Οι μητέρες που ερωτήθηκαν είχαν σε μεγάλο βαθμό πειστεί, ότι  «τα σπιτικά γεύματα είναι συνώνυμα της σωστής μητρότητας, της σταθερότητας της οικογένειας αλλά και του σωστού και παραγωγικού πολίτη». Ωστόσο οι περισσότερες μαμάδες ένιωθαν ένα επιπλέον άγχος προκειμένου να φτάσουν αυτό το ιδεώδες, μια που έπρεπε να διαθέσουν επιπλέον διάθεση, χρόνο αλλά και χρήμα για να τραφεί σωστά η οικογένεια.  Ειδικά οι μητέρες με χαμηλό εισόδημα συχνά έχουν ακανόνιστα ωράρια εργασίας, με αποτέλεσμα να είναι αδύνατον να ρυθμίσουν τις ώρες των οικογενειακών γευμάτων. Ακόμη όμως και για τις μητέρες με υψηλότερο εισόδημα που είναι σπίτι στις  σε θέση να είναι στο σπίτι στις 18:00, το μαγείρεμα προκαλεί επιπρόσθετο άγχος, τη στιγμή που τα παιδιά τους ζητούν την προσοχή τους. Αλλά και τα χρήματα είναι επίσης ένα πρόβλημα. Γυναίκες με χαμηλό εισόδημα συχνά δεν έχουν τα χρήματα για νωπά προϊόντα. Πέρα όμως από όλα αυτά, οι μητέρες είχαν γενικότερα παράπονα για την αντιμετώπιση τους από την οικογένεια, ως προς τις μαγειρικές τους ικανότητες. Οι περισσότερες είχαν να αντιμετωπίσουν παράπονα και γκρίνια και σχεδόν όλες παραπονέθηκαν ότι ενώ εκείνες προσπαθούσαν για το καλύτερο στη μαγειρική τους, έρχονταν συχνά αντιμέτωπες με την οικογενειακή αχαριστία. Συμπέρασμα; Σύμφωνα με τους κοινωνιολόγους μελετητές λοιπόν, ο στόχος θα πρέπει να είναι «να κάνουμε τις μαμάδες να δουν το μαγείρεμα ως μια χαρά και όχι ως βάρος.» Και αυτό δεν γίνεται πάντα, μια που οι άνθρωποι βλέπουν το μαγείρεμα κυρίως ως βάρος είναι επειδή είναι ένα βάρος. Είναι δαπανηρό και χρονοβόρο και συχνά κανένα μέλος της οικογένειας δεν το επιβραβεύει. Αν λοιπόν  θέλουμε να δουν οι μαμάδες το μαγείρεμα ως χαρά, τότε θα πρέπει να μην υπάρχουν τα παραπάνω εμπόδια!