19χρονος ντύνει Playmobil με παραδοσιακές φορεσιές (εικόνες)

Μια διαφορετική ομορφιά, μια συγκινητική αρμονία, γεννιέται όταν το παλιό συναντά το καινούριο, όταν το παραδοσιακό συνυπάρχει με το μοντέρνο. Όταν μάλιστα αυτός που κάνει την ιδέα πράξη και μπολιάζει την πατροπαράδοτη ρίζα με σύγχρονο άρωμα είναι ένας νέος άνθρωπος μόλις 19 Μάιων, τότε η μίξη αυτή αποκτά ιδιαίτερη αξία και νόημα, καθώς τα νιάτα παίρνουν την πρωτοβουλία για να προσεγγίσουν την παράδοση, φέρνοντας κοντά δύο κόσμους και καλύπτοντας με τον πιο εμπνευσμένο τρόπο το πολυσυζητημένο  χάσμα των γενεών, το χάσμα της επικοινωνίας τους που ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες, με την εισβολή της τεχνολογίας, έχει γίνει πιο αισθητό, πιο επιβλητικό και πιο επικίνδυνο….

O λόγος για τον 19χρονο Πέτρο  Καμινιώτη, φοιτητή του Τμήματος  Μάρκετινγκ και Επικοινωνίας του Οικονομικού Πανεπιστήμιου Αθηνών. Ο Πέτρος, επίσης, είναι μέλος δύο χορευτικών συλλόγων με  παραδοσιακούς χορούς.

Επίσης είναι και ο εμπνευστής του… project PlaymoGreek!  

Ο Πέτρος ντύνει τα Playmobil με σεγκούνια και μαλάματα κι εφτά σειρές γιορντάνια, που έλεγε κι η…Σύρμω. Ναι, όπως ακριβώς το διαβάσατε και όπως το βλέπετε στις φωτογραφίες. Ντύνει το αγαπημένο παιχνίδι των παιδικών μας χρόνων με παραδοσιακές στολές από όλη την Ελλάδα.

Όπως ο ίδιος μας εξηγεί: «Χρειάζονται τέσσερις με πέντε ημέρες για να ολοκληρωθεί η κάθε φορεσιά. Αυτοσχέδια εργαλεία, μαρκαδόροι και κάθε είδους χαρτιά και υλικά για να ντυθούν τα playmobil παραδοσιακά. Χρησιμοποιώ ό,τι υλικό μπορείτε να φανταστείτε ή, για να το πω πιο σωστά, σχεδόν τίποτα… ουσιαστικά δεν υπάρχουν συγκεκριμένα υλικά. Από χαρτοπετσέτες φτιάχνω τα μαντίλια τους, από χαρτί και χαρτονάκια τα ρούχα τους, μετά ζωγραφίζω τα παπούτσια τους, παίρνω ψεύτικα λουλουδάκια, κόβω πούλιες για τα κοσμήματά τους, τα κολλάω ένα ένα με τη μύτη του διαβήτη, δεν έχω καν ειδικά εργαλεία. Ό,τι υπάρχει στο σπίτι από υλικά και εργαλεία. Αγοράζω κάποια, αλλά περισσότερο εφευρίσκω τρόπους για να φτιάξω μια φορεσιά. Κόβω τα πατρόν, κοιτάζω να είναι σωστά τα ύψη και οι αναλογίες, τους τα κάνω πρόβα και μετά τα κολλάω. Η ζωγραφική των φορεσιών με τα μαρκαδοράκια έρχεται στο τέλος».

Το ενδιαφέρον του για τις στολές δεν έχει να κάνει με κάποιο κόλλημά του με την ιστορία της μόδας, έχει να κάνει καθαρά με την αγάπη του για τους παραδοσιακούς χορούς. «Όταν χορεύεις σε ένα σύλλογο, συνήθως σου βάζουν και φοράς μια «γενική» φορεσιά της ευρύτερης περιοχής του χορού που χορεύεις. Μετά, αν θέλεις να ψαχτείς μόνος σου, ανακαλύπτεις τη μαγεία που έχει η φορεσιά της κάθε περιοχής. Μου αρέσει η ιδέα ότι όλα είχαν τον λόγο τους, δεν ήταν τυχαίο το άσπρο μαντίλι ή το μαύρο – αλλιώς φορούσαν τα κοσμήματα οι παντρεμένες κι αλλιώς οι ανύπαντρες. Δεν είναι όπως τώρα, που μπαίνεις σε ένα μαγαζί και αγοράζεις την ίδια μπλούζα», δηλώνει.