Σύμφωνα με νέα επιστημονική έρευνα που δημοσιεύτηκε στην Independent , τα γονίδια της μητέρας είναι αυτά που καθορίζουν το πόσο έξυπνα θα είναι τα παιδιά της, μιας και οι γυναίκες είναι πιο πιθανό να μεταφέρουν τα γονίδια της ευφυΐας  στα παιδιά τους, επειδή αυτά υπάρχουν στο χρωμόσωμα Χ και οι γυναίκες διαθέτουν δύο ενώ οι άνδρες μόνο ένα. Μάλιστα, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι ακόμη και τα γονίδια για προηγμένες γνωστικές λειτουργίες του πατέρα μπορεί να απενεργοποιούνται όταν μεταφέρονται στα παιδιά. Σε έρευνες που διεξήχθησαν σε ποντίκια φάνηκε ότι σε αυτά που χορηγήθηκε επιπλέον δόση γονιδίων της μητέρας ανέπτυξαν μεγαλύτερο εγκέφαλο, αλλά μικρά σώματα, ενώ όσα δόθηκαν περισσότερα γονίδια από τον πατέρα είχαν μικρότερο εγκέφαλο και μεγαλύτερα σώματα. Ερευνητές στη Γλασκώβη πήραν συνεντεύξεις από 12.686 νέους ηλικίας από 14 έως 22 ετών, λαμβάνοντας υπόψη τους κοινωνικούς παράγοντες, διαπίστωσαν ότι ο καλύτερος τρόπος για να προβλέψεις την ευφυΐα των παιδιών είναι το IQ της μητέρας τους. Πάντως, οι ερευνητές κάνουν ξεκάθαρο ότι η εξυπνάδα είναι μόνο κατά 40% έως 60% θέμα κληρονομικότητας και ότι το υπόλοιπο ποσοστό εξαρτάται από το περιβάλλον που μεγαλώνει το παιδί. Ωστόσο, οι μητέρες, όπως αποδείχθηκε, παίζουν σημαντικό ρόλο και στο «μη γενετικώς» κομμάτι της εξυπνάδας, με κάποιες έρευνες να διαπιστώνουν ότι ένας ισχυρός δεσμός μάνας-παιδιού συνδέεται με την εξυπνάδα.  Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον διαπίστωσαν ότι η ασφαλής συναισθηματική σχέση ανάμεσα στη μητέρα και το παιδί είναι σημαντική για την ανάπτυξη κάποιων τμημάτων του εγκεφάλου. Μετά από εξέταση μιας ομάδας μαμάδων και παιδιών, βρήκαν ότι τα παιδιά που καλύπτουν τις συναισθηματικές και γνωστικές ανάγκες από τις μαμάδες τους μέχρι την ηλικία των 7 ετών, στην ηλικία των 13 ετών έχουν κατά 10% μεγαλύτερο ιππόκαμπο, το τμήμα του εγκεφάλου που συνδέεται με τη μάθηση, τη μνήμη και την αντίδραση στο στρες. Μία ισχυρή σχέση με τη μητέρα δίνει στο παιδί την αίσθηση ασφάλειας που του επιτρέπει να εξερευνήσει τον κόσμο και την εμπιστοσύνη στον εαυτό του να επιλύει προβλήματα. Οι επιστήμονες τονίζουν, πάντως, ότι οι πατεράδες δεν πρέπει να απογοητεύονται, καθώς μία σειρά γονιδίων που σχετίζονται με τη διαίσθηση και τα συναισθήματα μπορεί να περάσουν από τον πατέρα στο παιδί.