Πιστεύετε ότι οι ομοιότητες με τα παιδιά σας είναι απλώς…κληρονομικές; Κι όμως τα παιδιά κληρονομούν από τους γονείς χαρακτηριστικά που δεν ανήκουν στη γενετική, όπως η αίσθηση του χιούμορ, η επιθετικότητα, ή η συναισθηματική νοημοσύνη. Για παράδειγμα, όπως μας διαβεβαιώνουν νέες έρευνες, στην περίπτωση που ο πατέρας είναι νευρικός ή η μητέρα είναι υπερβολικά διστακτική, εάν οι γονείς αποσιωπούν ή αποδοκιμάζουν τις εμπειρίες τους, τότε το παιδί «κληρονομεί» την έλλειψη στόχου ή γενικά μια διστακτική συμπεριφορά. Εάν οι γονείς αποδοκιμάζουν το παιδί στις πρώτες προσπάθειές του στον 6ο μήνα της ζωής του, εάν επικρίνουν και απορρίπτουν τις προσπάθειες ομιλίας, κίνησης, ενθουσιασμού, στον πρώτο του χρόνο, τότε σίγουρα κληρονομεί τους τρόπους ιδιοσυγκρασίας τους. Οι παιδοψυχολόγοι βεβαιώνουν ότι οι γονείς κληρονομούν στο παιδί τους τα ιδιαίτερα γνωρίσματα που δεν είναι στο DNA. Αυτό λέγεται μοντελοποίηση. Με τη μοντελοποίηση, ένα παιδί μαθαίνει από την παρατήρηση και τη μίμηση. «Η συμπεριφορά είναι μέρος της Δυναμικής Προοπτικής της οικογένειας», λέει ο George Holden, Ph.D., ψυχολόγος στο Southern Methodist University και συμπληρώνει: «Όταν παρατηρείτε μια συμπεριφορά στο παιδί σας, αναρωτηθείτε από ποιον γονιό προέρχεται. Σε πολλές περιπτώσεις, στα πολύ μικρά παιδιά, προέρχεται  από τους ίδιους τους γονείς.» Η μοντελοποίηση μπορεί να λαμβάνει χώρα τόσο με αρνητικό όσο και με θετικό τρόπο. Αν, για παράδειγμα, έχετε καλλιτεχνική φύση και σας αρέσει να ζωγραφίζετε και να δημιουργείτε, είναι πολύ πιθανό το παιδί σας να αναπτύξει τις ίδιες ή παρόμοιες καλλιτεχνικές ευαισθησίες, τις οποίες μπορεί μεν να κληρονόμησε από τα γονίδιά σας αλλά ανέπτυξε παρατηρώντας σας. Έτσι, μπορεί, για παράδειγμα, να σταματά για να θαυμάζει τα λουλούδια ή να παρατηρεί τα σχήματα που έχουν τα σύννεφα. Ή μπορεί να κάνει όμορφα, καλλιγραφικά γράμματα. Φυσικά, όπως τονίζουν οι ψυχολόγοι, αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να καθοδηγούμε «με το ζόρι» το παιδί μας, ώστε να ασχολείται με τα ίδια ενδιαφέροντα όπως τα δικά μας, ούτε να αναπτύξει έναν χαρακτήρα ίδιο με τον δικό μας. «Δείξτε, αν θέλετε, ενθουσιασμό αν το παιδί σας αγαπά τη μουσική όπως εσείς, αλλά αν δεν το ενδιαφέρει να γίνει ο επόμενος Μπετόβεν, μην επιμείνετε», καταλήγει ο Holden.