Τι να κάνετε όταν είναι εθισμένο στα ηλεκτρονικά παιχνίδια

Αν το παιδί σας είναι εθισμένο στα βιντεοπαιχνίδια, μπορεί να ξεφύγει από αυτήν την κατάσταση. Όπως ισχύει για κάθε εθισμό, η ανάκαμψη μπορεί να είναι πολύ δύσκολη, αργή και μπορεί να φανεί αδύνατη ορισμένες φορές, αλλά δε χρειάζεται να δεχτείτε ότι το παιδί σας είναι καταδικασμένο να έχει εθισμό στα βιντεοπαιχνίδια. Ορίστε 6 συμβουλές που μπορούν να βοηθήσουν την κατάστασή του. 1. Κρατήστε υπολογιστές και κονσόλες έξω από το υπνοδωμάτιο του παιδιού. Είναι πολύ πιο εύκολο να περιορίσετε το παιχνίδι στον υπολογιστή (και να παρακολουθήσετε την ηλεκτρονική δραστηριότητα) εάν οι υπολογιστές βρίσκονται σε ανοιχτούς χώρους ή οικογενειακά δωμάτια. Για να βοηθηθούν τα παιδιά που εξαρτώνται από τα παιχνίδια στον υπολογιστή, αυτό είναι ίσως το πρώτο βήμα που πρέπει να κάνουν οι γονείς. 2. Η πρόσβαση στα παιχνίδια υπολογιστών θα πρέπει να θεωρείται ως προνόμιο που κερδίζεται, όχι ως αυτόματο δικαίωμα. Έτσι, τα παιχνίδια υπολογιστών πρέπει να επιτρέπονται μόνο αφού τα παιδιά έχουν αναλάβει άλλες ευθύνες. Για παράδειγμα, πρέπει να ορίσετε κανόνα ότι τα βιντεοπαιχνίδια μπορούν να παιχτούν μόνο αφού ολοκληρωθεί η εργασία (και να ολοκληρωθεί με προσπάθεια). 3. Για να αποφευχθεί η καθιέρωση του εθισμού από τον υπολογιστή και η επαναφορά του ελέγχου μετά την καθιέρωσή του, τα παιχνίδια υπολογιστών θα πρέπει να παίζονται όχι περισσότερο από μία ή δύο ώρες την ημέρα – ειδικά κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους.  4. Τα παιδιά που εξαρτώνται από τα παιχνίδια υπολογιστών θα μπορούσαν να παίζουν για ώρες κάθε φορά. Αν και αυτό μπορεί να προσφέρει πολύτιμο ελεύθερο χρόνο στις πολυάσχολες μητέρες και γονείς, οι γονείς πρέπει να βεβαιωθούν ότι τα παιχνίδια στον υπολογιστή δεν είναι η κύρια δραστηριότητα ή μορφή ψυχαγωγίας του παιδιού τους. Πριν από δεκαετίες, οι γονείς προειδοποιήθηκαν για τη χρήση της τηλεόρασης ως παιδικής φροντίδας και οι ίδιες συμβουλές ισχύουν και για τα παιχνίδια στον υπολογιστή. Είναι απολύτως απαραίτητο να ορίσετε και να επιβάλλετε σταθερά ημερήσια όρια όπως περιγράφεται στο σημείο 3 παραπάνω. 5. Εάν είναι δυνατό, αφιερώστε έναν υπολογιστή μόνο για το διάβασμα και έναν για τα παιχνίδια. Στον υπολογιστή εργασίας δε θα πρέπει να υπάρχουν εγκατεστημένα παιχνίδια, οι ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης, όπως το Facebook, θα πρέπει να αποκλειστούν, και οι ιστοσελίδες παιχνιδιών να μην είναι προσβάσιμες. Επομένως, όταν το παιδί σας χρησιμοποιεί αυτόν τον υπολογιστή, μπορείτε να είστε σίγουροι ότι εργάζεται και δεν ξοδεύει χρόνο παίζοντας παιχνίδια στον υπολογιστή. 6. Ένα χρήσιμο εργαλείο για την αντιμετώπιση παιδιών εθισμένων σε παιχνίδια υπολογιστών είναι οι ρυθμίσεις “Γονικού Ελέγχου” που υπάρχουν σε όλες τις σύγχρονες κονσόλες παιχνιδιών. Αυτές οι επιλογές με κωδικό πρόσβασης επιτρέπουν συνήθως στους γονείς να ελέγχουν τι παίζουν τα παιδιά τους και πόσο χρονικό διάστημα αφιερώνουν. Βεβαιωθείτε ότι έχετε μάθει πώς να ορίσετε αυτές τις επιλογές – μπορούν να σας βοηθήσουν πολύ με τα παιδιά που εξαρτώνται από τα παιχνίδια των υπολογιστών. -Τελικά, οι γονείς πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη ότι τα παιδιά παίζουν ασφαλή ηλεκτρονικά παιχνίδια και έχουν σωστές ηλεκτρονικές συνήθειες. Οι έφηβοι και τα παιδιά που εξαρτώνται από το παιχνίδι υπολογιστών δεν μπορούν να προσδιορίσουν αυτό το πρόβλημα και να θέσουν λογικά όρια χωρίς τη βοήθεια των γονέων τους. Παρόλο που το υπερβολικό βιντεοπαιχνίδι μπορεί να είναι δύσκολο να σταματήσει, με το σωστό τρόπο προσέγγισης των παιχνιδιών του υπολογιστή, ο εθισμός μπορεί να θεραπευτεί. -Η επιμονή είναι ένα κρίσιμο στοιχείο για την αποτελεσματική γονική μέριμνα. Οι λέξεις και υποσχέσεις των γονέων πρέπει πάντα να ταιριάζουν με τις ενέργειες των ίδιων. Εάν ορίσετε ένα ημερήσιο όριο, πρέπει να επιβληθεί. Εάν έχετε περιγράψει τιμωρίες ή συνέπειες για την παραβίαση των κανόνων σας, πρέπει να τις ακολουθήσετε. Παρομοίως, θα πρέπει να τιμηθούν οι υποσχέσεις ανταμοιβής (εκτός χρημάτων ή περισσότερων παιχνιδιών στον υπολογιστή) για τους ακόλουθους κανόνες.  -Αν το πρόβλημα συνεχίζεται και δεν μπορείτε να οριοθετήσετε το παιδί με κανέναν τρόπο, απευθυνθείτε σε έναν ειδικό παιδοψυχολόγο.