Το όνομά της είναι Danielle και ο γιος της, Conor, είναι η έμπνευση πίσω από την οργάνωση που έχει δημιουργήσει για τη στήριξη οικογενειών με παιδιά με σύνδρομο Down. Διαβάστε τα συγκινητικά της λόγια που δίνουν ένα μάθημα ζωής και δύναμης. «Ζούμε στο όμορφο Βανκούβερ της Βρετανικής Κολομβίας. Ο Conor διαγνώστηκε προγεννητικά με αμνιοκέντηση με σύνδρομο Down, σε ηλικία 20 εβδομάδων. Δε θα ξεχάσω ποτέ αυτό το τηλεφώνημα και τις στιγμές αμέσως μετά. Ήταν ένα όμορφο απόγευμα της Πέμπτης και άκουσα τα λόγια καθώς κοίταζα έξω το Βανκούβερ. «Danielle, το μωρό σου έχει σύνδρομο Down.» Υπήρχαν πολλά δάκρυα εκείνη τη νύχτα και τις ημέρες που ακολούθησαν. Ήμασταν θλιμμένοι για ένα όνειρο που πιστεύαμε ότι χάσαμε. Φοβόμασταν αυτό που μας περίμενε. Φαινόταν σαν κάτι μεγαλύτερο από ό,τι μπορούσαμε να διαχειριστούμε και ότι ήμασταν μόνοι. Αλλά δεν ήμασταν μόνοι. Μάθαμε ότι υπάρχουν πραγματικά όμορφοι άνθρωποι στον κόσμο που έχουν περπατήσει ήδη τον δρόμο μπροστά μας, που ήταν και είναι στην ευχάριστη θέση να μας καθοδηγήσουν. Η πρώτη μαμά ενός παιδιού με σύνδρομο Down, με την οποία μίλησα μετά από τη διάγνωση του Conor, με άκουσε και με άφησε να κλάψω. Με διαβεβαίωσε ότι όλα όσα ένιωθα ήταν απολύτως φυσιολογικά και ότι όλα θα πήγαιναν εντάξει. Καθώς την ευχαρίστησα, μου είπε ότι πριν από οκτώ χρόνια κάποιος έκανε το ίδιο πράγμα γι’ αυτήν και ότι κάποια μέρα θα κάνω το ίδιο πράγμα για κάποιον άλλο. Έτσι είμαι εδώ. Είμαι εδώ προσπαθώντας να είμαι αυτός ο άνθρωπος για κάποιον άλλο. Επιτρέψτε μου να σας καλωσορίσω στην κοινότητα του συνδρόμου Down με ανοιχτές αγκάλες, έτοιμη να σας ακούσω και να σας προσφέρω αγάπη. Σήμερα, ο Conor μάς έχει δείξει ότι δε χάσαμε ποτέ το όνειρό μας. Είναι περισσότερα από ό,τι θα μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε. Είναι ένα καταπληκτικό μικρό αγόρι με ένα χαμόγελο που ανυψώνει την καρδιά μας. Το γέλιο του σε κάνει να γελάς. Είναι περίεργος, αποφασισμένος, πεισματάρης και μοιάζει ακριβώς όπως ο μπαμπάς του. Ναι, σκέφτομαι το σύνδρομο Down. Αυτή τη στιγμή όμως, δε σημαίνει πολλά. Το να είμαι η μαμά του Conor και η σύμβουλός του, σημαίνουν περισσότερα. Μια μέρα ο Conor θα ξέρει ότι υπήρξε μια εποχή που φοβόμουν πολύ να είμαι η μητέρα του. Γι’ αυτό πάντα θα λυπάμαι. Αλλά θα ξέρει επίσης ότι παρόλο που φοβόμουν, η αγάπη μου γι’ αυτόν ήταν ισχυρότερη από τον φόβο. Και ότι δε μας έφερε τίποτε άλλο παρά υπερηφάνεια και χαρά. Και ότι δεν μπορώ να περιμένω για να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μας μαζί.»