Δεν υπάρχει γονιός που να μην εύχεται και να μην επιδιώκει για τα παιδιά του ευτυχία, επιτυχία, αγάπη και χαρά. Ωστόσο, κάποιες φορές οι στόχοι αυτοί δεν επιτυγχάνονται γιατί οι γονείς σαμποτάρουν με τη συμπεριφορά τους τα παιδιά, δεν τα ανατρέφουν με τρόπο που θα τα θωρακίσουν απέναντι στις προκλήσεις της ζωής, θα τα βοηθήσουν να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση, να γίνουν πειθαρχημένοι, ώριμοι και ενεργοί ενήλικες.
Ποια όμως είναι τα λάθη των γονιών που είναι πιθανό να οδηγήσουν ένα παιδί στο χρόνιο άγχος, το θυμό, την χαμηλή αυτοπεποίθηση και τα χρόνια συναισθηματικά προβλήματα;
Αγνοείτε και υποτιμάτε την επικοινωνία με το παιδί. Συχνά οι γονείς λόγω της φορτωμένης καθημερινότητάς τους, παρασυρμένοι σε σκέψεις, νομίζοντας ότι γνωρίζουν τι θέλει να πει το παιδί τους, μπορεί να το διακόψουν ή να μη του απαντήσουν ή ακόμη να μην το αφήσουν να εκφράσει συναισθήματα λύπης, θυμού ή και φόβου. Ετσι σαμποτάρετε την αγάπη σας προς το παιδί και χάνετε την ευκαιρία να δεθείτε μαζί του και να του δείξετε ότι θα είστε δίπλα του άνευ όρων, ανά πάσα στιγμή. Επίσης, μειώνεται την αυτοεκτίμηση και την αυτοπεποίθησή του. Το παιδί χρειάζεται ενθάρρυνση για να εκφράζει σκέψεις και συναισθήματα.
Η έλλειψη κανόνων και ορίων. Αν δεν εκφράζετε τις προσδοκίες σας από το παιδί, μην περιμένετε να ξέρει από μόνο του πώς να συμπεριφερθεί σε διάφορες εκφάνσεις της ζωής. Οι κανόνες και τα όρια το βοηθούν να προσδιορίσει ποιο είναι με τα αρνητικά και τα θετικά του.
Η έλλειψη σεβασμού στις επιθυμίες, επιλογές και στα όνειρα του παιδιού του δημιουργεί επίσης συναισθήματα αρνητικά και θέματα αυτοεκτίμησης. Βρείτε μαζί τι του ταιριάζει περισσότερο.
Κάνετε το παιδί φίλο σας. Μοιραστείτε με το παιδί θέματα που σας απασχολούν, αλλά μην το φορτώσετε με όλα τα άγχη, τις ανησυχίες και τα προβλήματα, για παράδειγμα της σχέσης σας, ούτε να ζητάτε τη συμβουλή του. Αν στο παιδί σας δείχνετε αβοήθητοι και ηττημένοι, δεν θα μάθει ποτέ να σας σέβεται, επειδή το χρησιμοποιήσατε για την… ψυχοθεραπεία σας.
Μειώνετε τον άλλο γονιό. Η αλήθεια πρέπει να λέγεται στο παιδί όσο σκληρή και αν είναι, αλλά με τρόπο και χωρίς λεπτομέρειες που μεγεθύνουν συναισθήματα. Αν μονίμως μειώνετε και ακυρώνετε τον σύντροφό σας, κατηγορώντας τον διαρκώς, τότε είναι σαν να λέτε, έστω υποσυνείδητα, στο παιδί ότι εκείνος φταίει για όλα, αγνοείτε τις δικές σας ευθύνες σας και το αποξενώνετε από τον άλλον γονιό.
Δεν αναπτύσσετε την ενσυναίσθηση προς το παιδί σας. Ο γονιός πρέπει προκειμένου να κατανοεί καλύτερα το παιδί του να μπορεί να μπαίνει στη θέση του, να βλέπει τον κόσμο μέσα από τα μάτια του και να μπορεί να βιώνει τα συναισθήματά του. Ετσι το κατανοεί καλύτερα και μπορεί να το βοηθήσει όταν χρειαστεί.
Μην θεωρείτε το παιδί επέκταση του εαυτού σας. Το παιδί χρειάζεται ενθάρρυνση προκειμένου να βρει ποιο είναι και τι αγαπά να κάνει, μόνο έτσι θα είναι ευτυχισμένο. Αν συνδέετε την εικόνα σας με το πόσο καλά αποδίδει και το πόσο καλούς σας κάνει να δείχνετε, θα μάθει να πιστεύει ότι πρέπει μονίμως να ευχαριστεί τους άλλους, του δημιουργείτε άγχος να είναι καλό σε όλα, με αποτέλεσμα μεσοπρόθεσμα να αποπροσανατολίζεται και να χάνει χρόνο στην προσπάθειά του να βρει ποιο είναι.
Υπερ-προστασία. Όταν παραχαϊδέυετε το παιδί και το προστατεύετε το παιδί από κάθε πρόβλημα και συναίσθημα του δημιουργείτε την αίσθηση ότι η ζωή είναι πιο εύκολη από όσο πραγματικά είναι, τα πάντα θα γίνονται όπως θέλει εκείνο, ανεξάρτητα από τη δική του συμπεριφορά, κάτι που κάποια στιγμή θα βρει μπροστά του και θα του προκαλέσει σύγχυση και θλίψη.