Η Δανάη Μπάρκα θέλησε να στείλει ένα αισιόδοξο μήνυμα μέσω του Instagram στα παιδιά που έδωσαν πανελλήνιες και στους γονείς τους.
Η κόρη της Βίκης Σταυροπούλου δημοσίευσε μια φωτογραφία από τα παιδικά της χρόνια, γράφοντας στη λεζάντα:
«True story για γονείς και παιδιά
Στην ηλικία αυτής της φωτογραφίας δεν ήξερα τι θέλω να κάνω όταν τελειώσω το σχολείο.
Δεν ήξερα τι σημαίνει «πανελλήνιες», δεν ήξερα τι σημαίνει «δουλειά», τι σημαίνει εξετάσεις, τι σημαίνει άγχος.
Ήξερα μόνο ότι η μαμά μου, ο μπαμπάς μου, και ο Xρήστος θα ήταν δίπλα μου ό,τι κι αν έκανα.
Ήξερα ότι με στηρίζουν σε κάθε μου βήμα. Ήξερα ότι ακόμα και στις σκανδαλιές θα μου εξηγούσαν με ήρεμο τρόπο το λάθος μου για να το καταλάβω και να μην επαναληφθεί.
Μεγαλώνοντας συναναστρεφόμουν οικογένειες φίλων μου και παρατηρούσα ότι δεν είχαν την ίδια στήριξη και αγάπη που είχα εγώ από την οικογένειά μου, αλλά γέμιζαν τα παιδιά με άγχος και αγωνία για τις σχολές, για το μέλλον και για να «ξεπεράσουν» τους διπλανούς τους προκειμένου να «είναι οι καλύτεροι».
Θέλω να σας πω εκ πείρας, ΚΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΑΛΑΖΟΝΙΚΑ, ότι αρκετά από αυτά τα παιδιά τώρα -γιατί έχουμε επαφη μια στο τόσο- δεν είναι το ίδιο χαρούμενα με μένα που κυνήγησα το όνειρο μου και το έκανα πράξη. Δεν κάνουν τη δουλειά που σπούδασαν γιατί δεν τους αρεσε τελικά, και δεν κάνουν αυτό που ονειρεύτηκαν.
Συμβουλή για τους πιο μικρούς: κάντε αυτό που σας κάνει χαρούμενους. Στο τέλος κάθε μέρας για το υπόλοιπο της ζωής σας θα είστε εσείς και ο εαυτός σας/κανείς άλλος. Φροντίστε να τον κάνετε χαρούμενο. Συμβουλή για τους γονείς : στηρίξτε τα παιδιά σας Ο,ΤΙ κι αν θέλουν να κάνουν.
Αν παίρνουμε την στήριξη και την αγάπη από το σπίτι μας όταν είμαστε έφηβοι δεν θα έχουμε μετά την ανάγκη για αναγνώριση σε «λάθος δρόμους». Όσο παίρνουμε αγάπη, θα δίνουμε αγάπη. Η ευαισθησία δεν είναι αδυναμία, είναι δύναμη. Θυμηθείτε πώς αισθανοσασταν εσείς σ’ αυτή την ηλικία και ποσό ανάγκη είχατε να νιώθετε πως υπάρχουν σύμμαχοι γύρω σας. Δεν είμαι «ειδική σε οικογενειακά θέματα» ούτε είναι η δουλειά μου. Αλλά έχω υπάρξει «παιδί» κάποιου, έχω υπάρξει έφηβη κι απλά λέω μια σκέψη/εμπειρία μου που μπορεί να κάνει σε κάποιον ένα “κλικ” και να δει τα πράγματα αλλιώς (ελπίζω προς το καλύτερο).
Χαμογελάστε, αγκαλιάστε τα παιδιά σας ό,τι αποτέλεσμα κι αν έφεραν και ψυθιρίστε τους ότι η ζωή τώρα αρχίζει και θα είστε δίπλα τους σε ό,τι χρειαστούν.
Η ζωή δεν τελειώνει στις πανελλήνιες, τότε αρχίζει!!!».
Δείτε τη φωτογραφία.