Όλοι οι γονείς τρέμουν στην ιδέα ενός σημειώματος ή τηλεφωνήματος από τον δάσκαλο που τους πληροφορεί για την κακή συμπεριφορά του παιδιού τους στην τάξη. Όσο εξοικειωμένοι και αν είμαστε με τις νέες παιδαγωγικές μεθόδους, κάτι τέτοιες στιγμές το πρώτο μας ένστικτο είναι να φωνάξουμε, ακριβώς όπως θα έκαναν και οι δικοί μας γονείς. Οι αιτίες για αυτό είναι δύο: Από τη μία πλευρά, είναι απολύτως λογικό να αισθανόμαστε αβοήθητοι. Στο κάτω – κάτω τι μπορούμε να κάνουμε για να προλάβουμε ένα πρόβλημα που δεν διαδραματίζεται μπροστά μας; Από την άλλη, μεγάλο μέρος του θυμού που αισθανόμαστε στρέφεται απέναντι στον εαυτό μας, καθώς αναρωτιόμαστε: «Γιατί συμπεριφέρεται έτσι το δικό μου παιδί;».
Το θετικό είναι ότι και οι δύο απορίες έχουν απαντήσεις, και μάλιστα πιο ικανοποιητικές από ό,τι νομίζετε. Όλα τα παιδιά μπορούν να δημιουργήσουν πρόβλημα στην τάξη. Συνήθως αιτία για αυτό είναι κάτι που τα ενοχλεί στο σχολείο ή κάτι που συμβαίνει στο σπίτι και δυσκολεύονται να διαχειριστούν. Βλέπετε, όταν τα μικρά μας βιώνουν πολύ έντονα αρνητικά συναισθήματα, δεν καταφέρνουν να ελέγξουν τον εαυτό τους και να σκεφτούν πριν δράσουν. Με άλλα λόγια, το μικρό σας δεν είναι κακό παιδί και ούτε εσείς είστε κακοί γονείς. Απλώς χρειάζεται λίγη βοήθεια για να ξαναβρεί τον παλιό, καλό του εαυτό.
Πώς θα διορθώσετε την κακή συμπεριφορά του στο σχολείο
Μην το τιμωρήσετε
Θυμηθείτε πως και το ίδιο το παιδί αποκλείεται να περνά καλά με τη συμπεριφορά του. Αν το τιμωρήσετε θα το κάνετε να αισθανθεί ακόμη χειρότερα με τον εαυτό του, με αποτέλεσμα να επιτείνετε το πρόβλημα.
Σκεφτείτε καλά
Μερικές φορές η απάντηση είναι προφανής. Αν υπήρξε κάποια σημαντική αλλαγή στην καθημερινότητα του παιδιού, είναι λογικό να το επηρεάζει μέχρι να καταφέρει να την αποκωδικοποιήσει. Άλλες φορές μπορεί τα πράγματα να απαιτούν λίγη περισσότερη ανάλυση: Για παράδειγμα, ενδέχεται να προσπαθεί να νιώσει δυνατό κοροϊδεύοντας έναν συμμαθητή του, γιατί βιώνει την ίδια καταπίεση από το μεγαλύτερο αδελφάκι του. Επίσης, αν η οικογένειά σας αντιμετωπίζει κάποιο σημαντικό πρόβλημα, ακόμη και αν δεν έχετε μιλήσει για αυτό στο παιδί, εκείνο σίγουρα αντιλαμβάνεται την έντασή σας.
Φέρτε το πλαγίως
Αποφύγετε να ξεκινήσετε τη συζήτηση αναφέροντας τι σας είπε ο δάσκαλος ή η δασκάλα του. Αντ’ αυτού περάστε μαζί του ένα όμορφο απόγευμα, παίζοντας ή συζητώντας ώστε να το κάνετε να νιώσει ασφάλεια. Έπειτα κατευθύνετε διακριτικά την κουβέντα προς το φλέγον ζήτημα, για παράδειγμα ρωτώντας με ήρεμο τόνο: «Αν μπορούσες να φτιάξεις το σχολείο όπως θες, τι θα άλλαζες;». Με αυτό τον τρόπο είναι πιο πιθανό να σας μιλήσει για τυχόν δυσκολίες που διστάζει να μοιραστεί.
Αγκαλιάστε τα ξεσπάσματα
Σας φαίνεται περίεργο που έχει τόσο έντονες αντιδράσεις απλώς και μόνο επειδή του έπεσε μια πατάτα στο πάτωμα; Μπορεί να φταίει που δεν πρόκειται για την πραγματική αιτία για το ξέσπασμά του! Το μικρό σας συσσωρεύει ένταση χωρίς πάντα να καταλαβαίνει την πηγή της και οδηγείται σε μια βίαιη αποσυμπίεση με την πρώτη αφορμή. Ακόμη και αν σας πετύχει στη χειρότερη δυνατή στιγμή, φροντίστε να γονατίσετε δίπλα του, να το αγκαλιάσετε και απλώς να το ακούσετε. Ενδέχεται αυτά που θα σας πει να είναι πολύ σκληρά, όμως αν ξεσπάσει νιώθοντας πως είστε κοντά του και του δίνετε άνευ όρων την αγάπη σας, θα αισθανθεί αμέσως πολύ καλύτερα.
Δώστε του χρόνο
Προσπαθήστε να βρίσκετε τον χρόνο και την ενέργεια για να παίζετε μαζί του καθημερινά. Το πρωί, αντί να το ξυπνάτε την τελευταία στιγμή για να φάει το πρωινό του και να ετοιμαστεί για το σχολείο, ξαπλώστε μαζί του στο κρεβάτι και χουζουρέψτε για λίγο αγκαλιά. Έτσι θα ξεκινήσει τη μέρα του νιώθοντας μεγαλύτερη σιγουριά, πράγμα που θα επιδράσει θετικά στη συμπεριφορά του.