Σε μια εξομολόγηση ψυχής, η Κατερίνα Τζιάλλα, μητέρα του πολίστα Αδαμάντιου Μαντή, που τον περασμένο Νοέμβριο έχασε τη ζωή του σε τροχαίο, μιλάει για τις τελευταίες του ώρες και συγκλονίζει.
«Κλαις για το ένα παιδί που έχασες και γελάς για να ενθαρρύνεις το παιδί που έχεις»
«Είναι πολύ δύσκολα. Τις πρώτες μέρες δεν καταλαβαίνεις πού πατάς και πού βρίσκεσαι. Όσο περνάει ο καιρός συνειδητοποιείς ότι αυτό δεν ήταν ένας εφιάλτης αλλά μια πραγματικότητα την οποία πρέπει να διαχειριστείς, και μάλιστα έχεις άλλο ένα παιδί που πρέπει να σε βλέπει δυνατή γιατί πονάει και αυτό με το δικό του τρόπο. Κλαις για το ένα παιδί που έχασες και γελάς για να ενθαρρύνεις το παιδί που έχεις. Πήγα σε ψυχολόγο, όχι για να με βοηθήσει να διαχειριστώ τον πόνο μου – όποιο σπίτι μπορεί να το διαχειριστεί μάλλον έχει κάνει λοβοτομή. Αλλά για να με βοηθήσει να στηρίξω το άλλο παιδί μου, χωρίς να πέσω επάνω του από φοβίες».
«Το μοιραίο βράδυ»
«Ήταν Σάββατο, τον αποχαιρέτησα στις 12 το μεσημέρι γιατί είχε αγώνα ο ναυτικός όμιλος Χίου με τη Βουλιαγμένη στη Βουλιαγμένη. Πήγα και τον είδα στον αγώνα αυτόν, η εικόνα που μου έχει μείνει είναι η στιγμή που έκανε μια απόκρουση και γύρισε ασυναίσθητα με κοίταξε και μου χαμογέλασε και του χαμογέλασα κι εγώ. Μετά έφυγα, τον πήρα ένα τηλέφωνο στις 8 η ώρα, μου είπε θα πάω να δω κάποιους άλλους αγώνες. Στη μία που τον πήρα τηλέφωνο να δω πού είναι, πήρα 8 τηλέφωνα δεν είχα απάντηση… στο 8ο το σήκωσε μια κυρία «είμαι νοσηλεύτρια στο Τζάννειο, είχε τροχαίο»».
«Το εξάμηνο μνημόσυνο ήταν σαν γιορτή»
«Οι γιατροί μου είπαν ότι μόνο ο Θεός μπορεί να τον σώσει… είχε τόσο σοβαρές κακώσεις στο κεφάλι που, εάν ζούσε, θα έμενε φυτό και αυτό δεν του άξιζε». Σε άλλο σημείο της συνέντευξης τόνισε πως «ακόμα αναρωτιέμαι γιατί να φύγει ο γιος μου τόσο άδικα. Το μόνο που ζήτησα από τις φίλες μου, την ημέρα της τελετής, είναι να μην είμαι μπροστά να ακούσω τον ήχο που κάνει το χώμα πάνω στο ξύλο». «Έκανα το εξάμηνο μνημόσυνο του Αδαμάντιου εν μέσω καραντίνας, αλλά ήρθαν οι φίλοι του και ήταν σαν γιορτή» συμπλήρωσε η Κατερίνα Τζιάλλα.