Η σύνδεση που μοιράζονται οι γονείς με το μωρό τους είναι ιδιαίτερα ξεχωριστή και είναι αυτό που τους ωθεί να φροντίζουν και να περιποιούνται το μικρό τους όσο το δυνατόν καλύτερα. Η επιστημονική κοινότητα ακόμα μαθαίνει πολλά για την ξεχωριστή αυτή σύνδεση, γνωρίζουμε όμως ήδη ότι οι ισχυροί δεσμοί μεταξύ των γονέων και του παιδιού τους παρέχουν το πρότυπο του μωρού για υγιείς σχέσεις και ενισχύουν την αίσθηση ασφάλειας και της αυτοεκτίμησης.

Γιατί είναι σημαντική;

Είναι ιδιαίτερα σημαντικό για την σωστή ανάπτυξη του μωρού να ενισχύσετε την σύνδεσή σας μαζί του. Τα περισσότερα βρέφη εκδηλώνουν σχεδόν αμέσως αυτές τις τάσεις «σύνδεσης» ή «προσκόλλησης» με την αντίδραση των γονιών να ποικίλει. Μερικοί γονείς αισθάνονται την βαθύτερη σύνδεση με το μωρό τους μόλις το αντικρίσουν ενώ άλλοι μπορεί να χρειαστούν μερικές ημέρες, μέχρι να συνηθίσουν τα νέα δεδομένα. Ωστόσο η σύνδεσή σας με το μωρό δεν αποτελεί μια στατική διαδικασία αλλά κάτι που λαμβάνει χώρα μέσα σε λίγα λεπτά και όχι κάτι που πρέπει να περιοριστεί στο να συμβεί μέσα σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο μετά τη γέννηση. Μπορεί να μην γνωρίζετε καν ότι έχετε αρχίσει να συνδέεστε με το παιδί, μέχρι να παρατηρήσετε το πρώτο χαμόγελο του μωρού σας και ξαφνικά να συνειδητοποιήσετε ότι είστε γεμάτοι με αγάπη και χαρά.

Οι ενδείξεις του μωρού

Ειδικά στην περίπτωση των νέων γονιών μπορεί να χρειαστείτε λίγο παραπάνω χρόνο για να κατανοήσετε το μωρό και όλους τους τρόπους που μπορεί να αλληλεπιδράσει μαζί σας. Αυτοί μπορεί να περιλαμβάνουν:

  • Την αφή, η οποία μετατρέπεται σε μια πρώιμη μορφή επικοινωνίας καθώς τα μωρά ανταποκρίνονται στην επαφή με το δέρμα. Είναι καταπραϋντικό τόσο για εκείνο όσο και για εσάς, προωθώντας παράλληλα την υγιή ανάπτυξη του μωρού.
  • Την οπτική επαφή, η οποία παρέχει ουσιαστική επικοινωνία όταν βρίσκεστε σε κοντινή απόσταση.
  • Τα μωρά παράλληλα μπορούν να παρακολουθούν κινούμενα αντικείμενα με τα μάτια τους.
  • Το μωρό μπορεί να προσπαθήσει να μιμηθεί τις εκφράσεις και τις χειρονομίες του προσώπου σας.
  • Επιπλέον τα μωρά προτιμούν τις ανθρώπινες φωνές και απολαμβάνουν να… «φωνάζουν» στις πρώτες τους προσπάθειες ομιλίας.