Σε λίγες μέρες συμπληρώνεται ένας χρόνος από την πρώτη καραντίνα και την πρώτη φορά που τα παιδιά χρειάστηκε να μείνουν μακριά από το σχολείο τους.
Μια συνθήκη που μπορεί στην αρχή να έμοιαζε διασκεδαστική, αποδείχτηκε πολύ επώδυνη τόσο για τον οικογενειακό προγραμματισμό, όσο και για την ψυχολογία των παιδιών.
Σε αυτόν τον χρόνο οι μικροί μαθητές για πολύ μικρό χρονικό διάστημα τους συμμαθητές και τους δασκάλους τους. Έπαιξαν για πολύ λίγο στην αυλή του σχολείου, αστειεύτηκαν, χαλάρωσαν, πιέστηκαν, διδάχτηκαν. Τουλάχιστον με τον φυσικό τρόπο.
Η τηλεκπαίδευση κάλυψε έως ένα βαθμό τις ανάγκες των παιδιών για μάθηση -και αυτό όχι σε όλες τις χώρες- αλλά τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει την δια ζώσης επικοινωνία.
Αυτό το πρόβλημα έθεσαν οι γιατροί από την πρώτη στιγμή και αυτό διαπιστώσαμε και οι γονείς με το πέρασμα των εβδομάδων.
«Εμείς τα κάναμε όλα καλά»
Με την παράταση του lockdown να είναι πια βέβαιη μήπως ήρθε πια η ώρα να δούμε τι «άφησε» στα παιδιά όλη αυτή η κατάσταση;
Σίγουρα όταν οι δείκτες είναι στο κόκκινο και συμπολίτες μας πεθαίνουν με αμείωτο ρυθμό η προστασία του κοινωνικού συνόλου είναι το πιο σημαντικό. Τι απαντάμε όμως σε ένα παιδί που σε ηλικία επτά ετών ρωτάει: «Γιατί πάλι τα έβαλαν με εμάς; Αφού εμείς τα κάναμε όλα σωστά;»
Γιατί και μάσκες έβαλαν και με τις συνθήκες προσαρμόστηκαν και τις αγκαλιές έκοψαν. Από το προνήπιο και σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης τα παιδιά έδειξαν πειθαρχία και ιδιαίτερη ωριμότητα. Και όμως δεν έφτασε.
Διαφορετικές αντιδράσεις
Το σχολείο είναι ο χώρος της κάλυψης πολλών αναγκών ενός παιδιού. Όταν αυτό αφαιρεθεί από το πρόγραμμά του υπάρχουν κοινωνικές επιπτώσεις, σημειώνουν ειδικοί.
Η αντίδραση των παιδιών σε αυτή τη νέα συνθήκη ποικίλει. Κάποια αρκούνται στην απομόνωση και ανησυχούν για την επανένταξη σε ένα χώρο που πιθανώς και πριν τους δημιουργούσε άγχος.
Άλλα παιδιά -κυρίως μεγαλύτερης ηλικίας- έχουν βρει νέους τρόπους επικοινωνίας κυρίως μέσω του διαδικτύου και άλλα χάνουν την όρεξη για ζωή και αρνούνται να πειθαρχήσουν ακόμα και στα βασικά.
Δάσκαλοι – ήρωες
Όλη αυτή η διαταραχή στην ψυχολογία των παιδιών ισορροπείται σε μεγάλο βαθμό από την ικανότητα των δασκάλων.
Ωστόσο μιλάμε για προσωπική υπόθεση του κάθε εκπαιδευτικού για πώς θα αντιληφθεί αυτή την συγκυρία και πόσο κοντά έχει αποφασίσει να είναι στους μαθητές του.
Αμέτρητοι δάσκαλοι σε όλο τον κόσμο έχουν βάλει τα δυνατά τους για να ενσωματώσουν δημιουργικούς τρόπους στην τηλεκπαίδευση αλλά η αδυναμία πολλών παιδιών να συνδεθούν δυσκολεύει τα πράγματα.
Γονείς που εργάζονται, παππούδες και γιαγιάδες που έχουν επαφή με την τεχνολογία και μαθητές που πολλές φορές αντιδρούν είναι από τα βασικά ζητήματα που η εξ αποστάσεως εκπαίδευση δεν μπορεί να προσφέρει τα μέγιστα.
Παρόλα αυτά οι δάσκαλοι προσπαθούν και επιμένουν. Σεβόμενοι τις ιδιαίτερες ανάγκες κάθε παιδιού και της οικογένειας του.
Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς
- Να τους μάθουμε να φροντίζουν τον εαυτό τους
- Δείξτε συμπόνοια
- Βρείτε χρόνο για να τους αφιερώσετε
- Μείνετε πιστοί στις οδηγίες των δασκάλων
- Εστιάστε στα θετικά της τηλεκπαίδευσης
- Κάντε σχέδια για το μέλλον