Πολλά μωρά και νήπια πιπιλάνε το δάχτυλό τους και συγκεκριμένα τον αντίχειρά τους. Πρόκειται για μια συνήθεια που τα βοηθά να ηρεμήσουν όταν είναι εκνευρισμένα, νυστάζουν ή πεινούν. Τα περισσότερα παιδάκια από μόνα τους σταματούν αυτή τη συνήθεια στην ηλικία των 3-6 ετών και αν το παιδί δεν έχει αρχίσει να βγάζει δόντια δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας.
Ωστόσο, αν το παιδί συνεχίζει να πιπιλάει το δάχτυλό του ενώ έχει βγάλει τα μόνιμα δόντια του, μπορεί να εμφανίσει οδοντικά προβλήματα, αφού τα δόντια του ενδεχομένως δεν θα μπορούν να ευθυγραμμιστούν σωστά ή μπορεί να ωθούνται προς τα έξω. Τα οδοντικά προβλήματα με τη σειρά τους μπορεί να προκαλέσουν δυσκολίες στην ομιλία και συγκεκριμένα να έχουν επιπτώσεις στην άρθρωση ορισμένων γραμμάτων.
Άλλωστε, όταν το παιδί πιπιλάει το δάχτυλό του, υπάρχει κίνδυνος να μεταφέρει μικρόβια στο στόμα του, ανεξαρτήτως της ηλικίας στην οποία βρίσκεται. Ορίστε λοιπόν όσα μπορούμε να κάνουμε ως γονείς ώστε να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να αφήσουν πίσω τους αυτή τη συνήθεια.
Του εξηγούμε γιατί πρέπει να σταματήσει
Αντί απλά να γκρινιάζουμε στο παιδί ώστε να σταματήσει, του δίνουμε τη δυνατότητα να κατανοήσει γιατί αυτό που κάνει δεν είναι σωστό. Φροντίζουμε λοιπόν να του εξηγούμε με απλά και κατανοητά για την ηλικία του λόγια ότι η συνήθεια αυτή κάνει κακό στα δόντια του και μεταφέρει μικρόβια στο στόμα του. Δεδομένου ότι πρόκειται για μια πρακτική που το χαλαρώνει, είναι σημαντικό να καταλάβει γιατί πρέπει να τη σταματήσει.
Επαναλαμβανόμαστε
Χωρίς να χάνουμε την ψυχραιμία μας και χωρίς φωνές ή εκνευρισμό, θυμίζουμε στο παιδί όσες φορές χρειαστεί ότι δεν πρέπει να πιπιλάει το δάχτυλό του. Επειδή είναι μια κίνηση που κάνει ασυνείδητα, πρέπει κάθε φορά να του θυμίζουμε ότι έχει συμφωνήσει να τη σταματήσει.
Εντοπίζουμε το μοτίβο συμπεριφοράς του
Δίνουμε προσοχή ώστε να καταλάβουμε πότε το παιδί συνηθίζει να πιπιλάει το δάχτυλό του. Συμβαίνει όταν είναι κουρασμένο; Τότε δοκιμάζουμε να το βάζουμε για ύπνο νωρίτερα. Πιπιλάει το δάχτυλό του όσο βλέπει τηλεόραση; Τότε του δίνουμε ένα παιχνίδι που θα κρατήσει τα χέρια του απασχολημένα.
Δεν το τιμωρούμε
Το να γκρινιάζουμε στο παιδί για αυτή του τη συνήθεια ή -ακόμη χειρότερα- το να το τιμωρούμε προκειμένου να σταματήσει, δεν πρόκειται να βοηθήσει την κατάσταση. Μάλιστα, η προσπάθεια να το αποτρέψουμε τοποθετώντας έναν ελαστικό επίδεσμο στον αντίχειρά του θα του φανεί σαν άδικη τιμωρία, ειδικά αφού το παιδί επιδίδεται στη συνήθεια αυτή για να βρει άνεση και ασφάλεια.
Απευθυνόμαστε στην παιδοδοντίατρο
Μπορεί το παιδί να μην δίνει ιδιαίτερη σημασία σε όσα του λέμε για στραβά δόντια, αλλά η γνώμη και το κύρος της γιατρού με τη λευκή ποδιά, μπορεί να λειτουργήσει καλύτερα. Την επόμενη φορά που θα κλείσουμε ραντεβού, ζητάμε από την παιδοδοντίατρο να εξηγήσει στο παιδί γιατί πρέπει να σταματήσει να πιπιλάει το δάχτυλό του και έπειτα φροντίζουμε να του θυμίζουμε όσα του είπε («θυμάσαι που το είπε και η γιατρός;» )