Ο παππούς και η γιαγιά αποτελούν «πηγή» αγάπης και χαράς. Δεν είναι άλλωστε τυχαίος ο ισχυρός δεσμός που κατά κανόνα δημιουργείται ανάμεσα σε εκείνους και τα εγγόνια τους. Τι γίνεται όμως όταν το παιδί σας προτιμά να περνά περισσότερο χρόνο με τους παππούδες του παρά με εσάς;

Άνευ όρων αγάπη, τρυφερότητα, δώρα, νόστιμες λιχουδιές και «συνενοχή» στις σκανταλιές είναι λίγα μόνο από τα στοιχεία εκείνα που κάνουν τη σχέση του παππού και της γιαγιάς με το εγγόνι τους σχεδόν «μαγική». Δεν είναι επομένως ασυνήθιστο για ένα παιδί να στενοχωριέται όταν πρέπει να αποχαιρετήσει τους παππούδες του ή να εκφράσει την επιθυμία να μετακομίσει μαζί τους κάθε φορά που η μαμά ή ο μπαμπάς γίνονται λιγάκι πιο αυστηροί. Μπορεί μια τέτοιου είδους επιθυμία να είναι ανησυχητική;

Τι έχει ο παππούς και η γιαγιά που δεν έχει ο μπαμπάς και η μαμά

Οι παππούδες και οι γιαγιάδες «εξαιρούνται» από ένα από τα πιο σύνθετα ζητήματα της γονεϊκότητας: τον καθορισμό ορίων. Οι κύριοι υπεύθυνοι για την ανατροφή και την εκπαίδευση των παιδιών είναι οι ίδιοι οι γονείς.

Είναι γνωστό πως αυτή η δημιουργική και ταυτοχρόνως απαιτητική διαδικασία περιλαμβάνει καλώς ή κακώς, πολλά «όχι»: «Δεν μπορείς να τρως λιχουδιές κάθε μέρα», «Δεν μπορείς να βγεις έξω μέχρι ό,τι ώρα θέλεις», «Δεν μπορούμε να αγοράσουμε αυτό το τάμπλετ».

Οι «παρεμβάσεις» του παππού και της γιαγιάς από την άλλη πλευρά, είναι αρκετά πιο «ξέγνοιαστες» με αποτέλεσμα ένα παιδί να τείνει να απολαμβάνει περισσότερο τις στιγμές που μοιράζεται με εκείνους, παρά με τους γονείς του.

Έκαστος στο «ρόλο» του

Προτού σπεύσετε να «κατηγορήσετε» τους γονείς σας για το γεγονός πως ενδεχομένως κακομαθαίνουν το παιδί σας, σκεφτείτε πως εκείνοι έχουν ήδη επιτελέσει το «ρόλο» τους ως γονείς με εσάς και τώρα απολαμβάνουν έναν άλλο, εντελώς διαφορετικό «ρόλο» που δικαιολογεί και την αντίστοιχη «ελαστική» τους συμπεριφορά.

Ως γονείς, δεν ωφελεί να «θυμώνετε» με τους γονείς σας, ούτε βεβαίως να μπείτε στη διαδικασία να υιοθετήσετε τη δική τους συμπεριφορά για να φέρετε το παιδί σας πιο «κοντά». Θυμηθείτε πως ένα παιδί έχει ανάγκη και τα «όχι» των γονιών μα και τα «ναι» των παππούδων ώστε να μεγαλώσει με υγιή και ισορροπημένο τρόπο.

Εν κατακλείδι, εάν το παιδί σας επιθυμεί να περνά περισσότερο χρόνο με τον παππού και τη γιαγιά παρά με εσάς, θεωρείστε το ως κάτι φυσιολογικό και σε καμιά περίπτωση ανησυχητικό. Χαρείτε τη σχέση ζωής που εκείνοι έχουν αναπτύξει και να είστε βέβαιοι πως κοντά τους το παιδί σας ίσως χάσει το «μέτρο», αλλά θα διδαχθεί αξίες και μοναδικές ιστορίες ζωής και απέραντης αγάπης.