Τα ξεσπάσματα θυμού των παιδιών μπορεί να σας κάνουν να αμφισβητήσετε τις ικανότητές σας ως γονείς. Αντί να το βλέπετε ως αποτυχία, αδράξτε την ευκαιρία για εκπαίδευση. Τα παιδιά αισθάνονται τα πάντα τόσο έντονα, που δεν μπορούν να το διαχειριστούν και χρειάζονται τη βοήθειά σας. Το ευχάριστο της υπόθεσης είναι ότι πολλά από αυτά τα ξεσπάσματα μπορούν να αποφευχθούν. Δείτε γιατί συμβαίνουν και πώς να τα αντιμετωπίσετε.

Τι προκαλεί τα ξεσπάσματα θυμού;

Η ρίζα των εκρήξεων συνήθως είναι κοινή για όλα τα παιδιά: Δεν περνάει το δικό τους. Πολλές φορές δεν μπορούν να έχουν κάτι που θέλουν όπως μια καραμέλα ή να κάνουν κάποιον να κάνει εκείνο το οποίο θέλουν, για παράδειγμα έναν γονέα να τους δώσει αμέσως προσοχή ή το αδερφάκι να παραδώσει ένα παιχνίδι. Η εκμάθηση της αντιμετώπισης της απογοήτευσης είναι μια δεξιότητα που τα παιδιά αποκτούν με την πάροδο του χρόνου.

Παρόμοια και με τις γλωσσικές δεξιότητες. Τα παιδιά δεν μπορούν πάντα να εκφράσουν αυτό που χρειάζονται, επειδή οι λέξεις που περιγράφουν τα συναισθήματα είναι πιο περίπλοκες από αυτές που γνωρίζουν.

Τα παιδιά θέλουν ανεξαρτησία και έλεγχο του περιβάλλοντός τους – περισσότερο από ό,τι μπορούν να αντέξουν. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε αγώνες εξουσίας, καθώς το παιδί σκέφτεται «μπορώ να το κάνω μόνος μου» ή «το θέλω, δώσ’ το μου». Όταν τα παιδιά ανακαλύπτουν ότι δεν μπορούν να κάνουν τα πάντα ή να έχουν όλα όσα θέλουν, απογοητεύονται.

Πώς να αποφύγω τα ξεσπάσματα;

Η καλύτερη στρατηγική είναι να μάθετε τι προκαλεί τα ξεσπάσματα, έτσι ώστε να προετοιμαστείτε κατάλληλα εκ των προτέρων. Όταν ας πούμε το παιδί πεινάει ή είναι κουρασμένο ή σε υπερδιέγερση, ένα ξέσπασμα μπορεί να περιμένει στη γωνία.

· Τα παιδιά τα καταφέρνουν συνολικά καλύτερα αν έχουν ένα πρόγραμμα στο οποίο μπορούν να βασίζονται. Τα προβλέψιμα γεγονότα είναι πάντα πιο εύκολα διαχειρίσιμα – το άγνωστο είναι αγχωτικό.

· Προσπαθήστε να παραχωρήσετε στα παιδιά τον έλεγχο, δίνοντάς τους επιλογές για πράγματα που δεν έχουν ουσιαστική σημασία. Αντί να ρωτήσετε «θέλεις να βουρτσίσεις τα δόντια σου τώρα;», το οποίο φυσικά θα απαντηθεί με «όχι», δοκιμάστε να ρωτήσετε «θέλεις να βουρτσίσεις τα δόντια σου πριν ή μετά το μπάνιο;».

· Κρατήστε τα απαγορευμένα αντικείμενα μακριά από τα μάτια και τα χέρια του. Προφανώς, αυτό δεν είναι πάντα εφικτό, ειδικά εκτός σπιτιού, όπου το περιβάλλον δεν μπορεί να ελεγχθεί. Αποσπάστε την προσοχή του παιδιού σας. Προσπαθήστε να του προσφέρετε κάτι άλλο στη θέση αυτού που δεν μπορεί να έχει. Αν δεν λειτουργήσει ούτε αυτό, αλλάξτε εντελώς περιβάλλον.

· Μην ενδίδετε – αλλιώς θα διδάξετε τα ξεσπάσματα ως εργαλείο για να πάρετε αυτό που θέλει το παιδί σας

Ένα ξέσπασμα θυμού μπορεί να τελειώσει τόσο γρήγορα και ανεξήγητα όσο ξεκίνησε. Καθησυχάστε το παιδί με αγάπη και προχωρήστε παρακάτω. Μην επιτρέπετε στον εαυτό σας να αισθάνεται ένοχή ή εκτός ελέγχου επειδή το παιδί σας έχει μια στιγμιαία έκρηξη. Αν και το να φωνάζει ένα μικρό παιδί «σε μισώ» μπορεί να είναι επώδυνο, είναι σημαντικό να θυμάστε ότι οι πράξεις του παιδιού σας δεν απευθύνονται τόσο σε εσάς όσο είναι μια εκδήλωση της δικής του αγανάκτησης. Τα ξεσπάσματα περνούν και όλα αυτά σύντομα θα είναι μια μακρινή ανάμνηση για εσάς και το παιδί σας.