Η παρορμητικότητα που χαρακτηρίζει πολλά παιδιά δεν είναι από μόνη της κάτι κακό. Ωστόσο, όταν φτάνει στα άκρα, μπορεί να κάνει τη συνύπαρξη πολύ δύσκολη. Ας φανταστούμε ότι το παιδί μας παίζει με ένα άλλο κι όταν βλέπει ότι θα χάσει, κλωτσάει τα πάντα, θυμώνει, κλαίει, φωνάζει ή τρέχει έξαλλο. Αυτές είναι μόνο λίγες συμπεριφορές που μπορούμε να ορίσουμε ως παρορμητικές.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, η παρορμητικότητα είναι ένα χαρακτηριστικό της ιδιοσυγκρασίας ενός παιδιού. Επιπλέον, αυτό το χαρακτηριστικό μπορεί να υπάρχει σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό σε όλους, μικρούς και μεγάλους. Δε χρειάζεται να την βλέπουμε βέβαια, όπως είπαμε, πάντα ως ένα αρνητικό χαρακτηριστικό. Άλλωστε, όλα τα έντονα και ως επί το πλείστων αρνητικά συναισθήματα, όπως για παράδειγμα το άγχος μπορεί να είναι «δημιουργικά».

Ωστόσο, εάν ένα παιδί εκδηλώνει συνεχώς παρορμητική συμπεριφορά, μπορεί να καταλήξει να έχει προβλήματα στη συνύπαρξή του με τους άλλους, επηρεάζοντας τη ζωή της οικογένειας, την ευρυθμία της τάξης κ.λπ. Πώς αντιμετωπίζεται;

 

 

Διαβάστε επίσης: Γονείς: 3 λάθη που πρέπει να προσέχουμε όταν προσπαθούμε να επιβληθούμε

 

 

 

3 «κλειδιά» για τη διαχείριση των παρορμητικών παιδιών

 

#1 Να είστε πάντα «σταθεροί»

 

Τα παρορμητικά παιδιά έχουν συνήθως ελάχιστο αυτοέλεγχο. Στην πραγματικότητα, κατά κανόνα ενεργούν με έναν συγκεκριμένο άσχημο τρόπο και μετανιώνουν για τις πράξεις τους εκ των υστέρων.
Ως γονείς, πρέπει να είμαστε σταθεροί και να μην χάνουμε την ψυχραιμία μας.

Προσπαθήστε να:

• Επιμένετε στους κανόνες και τις οδηγίες σας.
• Μιλάτε στο παιδί σας για όσο χρειαστεί και να είστε πάντα σαφείς, υπομονετικοί και συνεπείς.

Εάν αρχίσετε να υποχωρείτε, να φωνάζετε και να χάνετε τον έλεγχο, πρώτα από όλα, δεν θα μπορείτε να βοηθήσετε το παιδί σας. Επιπλέον, μπορεί να καταλήξετε να κάνετε τα πράγματα χειρότερα. Το παιδί σας μπορεί να προσπαθήσει να σας χειραγωγήσει εάν παρατηρήσει οποιαδήποτε αμφιβολία ή δισταγμό και να νομίσει ότι μπορεί να έχει κάποιο όφελος από αυτό.

 

#2 Να είστε πάντα ήρεμοι

 

Πρέπει πάντα να ενεργούμε, όπως είπαμε, με ψυχραιμία. Ακόμα και σε καταστάσεις ακραίου παρορμητισμού με προσβολές, εκρήξεις και επιθετικότητα, ως ενήλικες, πρέπει να πιέσουμε τον εαυτό μας να παραμείνουμε ήρεμοι. Αυτές τις στιγμές είναι πολύ σημαντικό να μας βλέπει το παιδί να διατηρούμε τον αυτοέλεγχό μας.

 

 

#3 Να μιλάτε και να εξηγείτε

 

Μόλις το παιδί ηρεμήσει, θα πρέπει να του μιλήσετε με λογικό τρόπο, εξηγώντας του ότι αυτού του είδους η συμπεριφορά δεν θα οδηγήσει σε τίποτα θετικό.

Εάν το παιδί έχει προσβάλει ένα άλλο παιδί, για παράδειγμα, θα πρέπει να κατανοήσει τη σημασία της συγγνώμης. Επιπλέον, θα πρέπει να καταλάβει το γιατί αυτή η συμπεριφορά δεν είναι κατάλληλη και όλες τις αρνητικές της συνέπειες που επιβαρύνουν τους άλλους μα και το ίδιο.