Τα παιδιά, πέραν των πρακτικών τους αναγκών, έχουν επίσης ανάγκη τη στοργή μα και τη βοήθειά μας να καταλάβουν ό,τι αισθάνονται. Μόνο έτσι άλλωστε θα αναγνωρίσουν τα δυνατά και τα αδύνατα σημεία τους, θα εξελιχθούν και θα μπορέσουν να πετύχουν μελλοντικά τους προσωπικούς τους στόχους.

Το να γνωρίζεις τον εαυτό σου σημαίνει να αναγνωρίζεις τα συναισθήματά σου, να τα αποδέχεσαι και να τα διαχειρίζεσαι. Δεδομένου αυτού, τόσο εμείς όσο και τα παιδιά μας θα πρέπει να είμαστε σε θέση να:

Διαβάστε επίσης: Το παιδί δεν έχει φίλους; Οι πιθανές αιτίες και πώς μπορείτε να βοηθήσετε

  • Ονοματίσουμε αυτό που αισθανόμαστε σε μια συγκεκριμένη στιγμή.
  • Εκφράζουμε τα συναισθήματά μας με τον σωστό τρόπο.
  • Αναγνωρίζουμε πώς νιώθουν οι άλλοι με βάση το πώς εκφράζονται.
  • Προσδιορίζουμε τι επηρεάζει τη συναισθηματική μας κατάσταση και πώς.

Η συναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών

Από τη γέννηση του κιόλας, τα συναισθήματα «περιβάλλουν» το κάθε παιδί, το οποίο μεγαλώνοντας συχνά μιμείται τις συναισθηματικές εκδηλώσεις των ανθρώπων με τους οποίους αλληλεπιδρά στο περιβάλλον του.

Το πρώτο κοινωνικό πρότυπο που έχει ένα μωρό είναι βεβαίως η οικογένειά του και στην πορεία εμφανίζονται νέα συναισθηματικά πρότυπα (δάσκαλοι, συνομήλικοι κ.λπ.).

Λόγω αυτής της αλλαγής των προτύπων, τα παιδιά μπορεί να αλλάζουν και τον τρόπο με τον οποίο εκφράζουν τη συναισθηματική τους κατάσταση. Έτσι, μπορεί να υπάρχει μια ασυνέπεια που εμποδίζει τη μαθησιακή διαδικασία σε αυτόν τον τομέα.

Τι είναι σημαντικό να κάνετε σε κάθε στάδιο

  • Να παροτρύνετε το παιδί να ονομάσει το συναίσθημά του για να το κατανοήσει καλύτερα.
  • Να δημιουργήσετε για εκείνο ένα ζεστό και υποστηρικτικό περιβάλλον γεμάτο στοργή και αγάπη.

Να θυμάστε ότι:

Οι άνθρωποι αποκτούν συναισθηματική ωριμότητα μέσω της εμπειρίας. Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό για τους ενήλικες να διδάσκουν τα παιδιά μέσω του ζωντανού τους παραδείγματος.

Επιπλέον:

  • Μην καταπιέζετε τα συναισθήματα των παιδιών. Βοηθήστε τα απλώς να τα ελέγχουν. Τα συναισθήματα δεν είναι εκούσιες πράξεις. Δεν εξαφανίζονται απλά επειδή δεν θέλει κανείς να τα νιώσει. Συχνά, ο μόνος τρόπος να ξεπεραστούν είναι να τα αφήσουμε να «βγουν» έξω.
  • Μην κατηγοριοποιείτε τα συναισθήματα σε καλά και κακά. Όλα είναι απαραίτητα και έχουν προσαρμοστική λειτουργία.
  • Μην τα κάνετε να πιστεύουν ότι πρέπει να είναι πάντα χαρούμενα.
  • Βοηθήστε το παιδί βνα εντοπίσει τον πραγματικό λόγο για τον οποίο αισθάνεται με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Για παράδειγμα, ρωτήστε το ποιες σκέψεις έρχονται στο μυαλό του όταν είναι λυπημένο, τι νιώθει στο σώμα του και τι το κάνει να νιώθει καλύτερα. Είναι σημαντικό για το παιδί να αισθάνεται ότι ακούγεται και ότι το κατανοούν.
  • Βοηθήστε το να μάθει παίζοντας. Πολλές φορές άλλωστε, δεν είναι ανάγκη να τα παίρνουμε όλα τόσο σοβαρά…