Λες εκατομμύρια φορές στο παιδί «μην το κάνεις» ή «σταμάτα» αλλά εκείνο εξακολουθεί να επιμένει στην ίδια συμπεριφορά; Όταν βλέπουμε τα παιδιά να κάνουν κάτι που δεν θέλουμε να κάνουν, το φυσικό μας ένστικτο μας οδηγεί στα «μην» και τα «όχι» και το γεγονός αυτό καταλήγει συνήθως σε ανυπακοή, ξεσπάσματα και διαμάχες εξουσίας. Διότι το παιδικό μυαλό ερμηνεύει διαφορετικά τέτοιες αρνητικές εντολές.
Ας δούμε τι αποκαλύπτει η επιστήμη σχετικά με αυτό το θέμα και τι θα μπορούσαμε τελικά να κάνουμε…
Διαβάστε επίσης: Ο εγκέφαλος του παιδιού όταν παίζει video games
Δεν είναι περίεργο που τα παιδιά δεν συμμορφώνονται
Το μυαλό λειτουργεί με εικόνες. Αν κάποιος μας πει να σκεφτούμε ένα μήλο, το φανταζόμαστε. Η εικόνα που δημιουργεί το μυαλό μας βασίζεται στην εμπειρία μας. Επομένως, τα μικρά παιδιά μπορεί να μην δημιουργήσουν μια ακριβή εικόνα της κάθε εντολής, εκτός εάν είμαστε πολύ συγκεκριμένοι και χρησιμοποιούμε λέξεις που ήδη καταλαβαίνουν.
Επιπλέον:
Το μυαλό δεν ακούει τις αρνητικές λέξεις «μην, όχι, σταμάτα» κλπ. Απλώς ακούει την περιγραφή της εικόνας και την φαντάζεται. Για παράδειγμα, αν κάποιος μας πει: «Μην σκέφτεσαι έναν μωβ ελέφαντα», ποια εικόνα θα… έσκαγε στο μυαλό μας; Ακριβώς αυτό που μας είπαν να μην σκεφτόμαστε. Με την εμπειρία, οι ενήλικες μαθαίνουν να αναστρέφουν αυτές τις αρνητικές εντολές, αλλά τα μικρά παιδιά δεν έχουν αυτήν την εμπειρία και δυσκολεύονται.
Το παιδικό μυαλό δεν γνωρίζει επίσης τη διαφορά μεταξύ ενός πραγματικού και ενός φανταστικού γεγονότος. Ακόμα και εμείς οι ενήλικες μπορεί να αναστατωθούμε από την ανάμνηση ενός άσχημου περιστατικού όπως όταν συνέβη για πρώτη φορά.
Παράλληλα, όποια εικόνα κι αν δημιουργήσουμε νοητικά έχει δύναμη και είναι πιθανό να συμβεί. Σκεφτείτε τους αθλητές. Κλείνουν τα μάτια τους και φαντάζονται τη νίκη ενώ κανένας προπονητής δεν θα τους πει: «Μην σκοντάψεις στα εμπόδια». Αντίθετα, θα πει: «Ξεκίνα και φαντάσου ότι είσαι ελαφρύς σαν αέρας, ώστε να μπορείς να πηδήξεις πάνω από τα εμπόδια». Αυτό συμβαίνει επειδή γνωρίζουν ότι το μυαλό θα προσπαθήσει να κάνει ό,τι φαντάζεται.
Φανταστείτε τέλος ένα εγχειρίδιο οδηγιών που να λέει: «Μην βάζετε το Α και το Β μαζί». Γίνεται; Όχι. Κάθε εγχειρίδιο μας αποκαλύπτει τα βήματα που πρέπει να κάνουμε, σωστά;
Μάλλον, αυτό λοιπόν χρειάζονται και τα παιδιά: σαφείς οδηγίες!
Μην λέτε «μην»
Χρησιμοποιήστε θετικές λέξεις για τα αιτήματά σας.
Αντί για: «Μην χύνεις το γάλα σου», «Σταμάτα να τρέχεις», «Σταμάτα την γκρίνια» και «Όχι φωνές στο σπίτι», περιγράψτε τη θετική συμπεριφορά που θέλετε να δείτε. Για παράδειγμα: «Χρησιμοποίησε και τα δύο χέρια για να πιείς το γάλα σου», «Ας περπατήσουμε χαλαρά», «Πες μου τι ακριβώς χρειάζεσαι», «Μίλα μου ήσυχα- ψιθυριστά».
Μπορεί να μην είναι εύκολο και να χρειαζόμαστε όλοι μας εξάσκηση στο πώς είναι ωφέλιμο να απευθυνόμαστε στα παιδιά μας, αλλά πραγματικά, αξίζει τον κόπο.