Το παιδί μαθαίνει ότι έχει τον δικό του χώρο, κάτι που ενισχύει την αυτονομία του. Δείχνει ότι οι γονείς σέβονται τα όριά του, ενισχύοντας την ανοιχτή επικοινωνία. Επιπλέον, όταν οι γονείς χτυπούν την πόρτα του παιδιού, κατανοεί ότι και εκείνο πρέπει να σέβεται τον χώρο των άλλων.
Η ιδιωτικότητα βοηθά τα παιδιά να νιώσουν ότι έχουν έλεγχο σε ορισμένες πτυχές της ζωής τους. Επιπλέον, ο προσωπικός χρόνος τα βοηθά να επεξεργάζονται τα συναισθήματά τους χωρίς εξωτερικές πιέσεις. Η ιδιωτικότητα δεν σημαίνει απόσταση από την οικογένεια, αλλά σεβασμό και εμπιστοσύνη!
Τα παιδιά αρχίζουν να χρειάζονται ιδιωτικότητα από μικρή ηλικία, αλλά η ανάγκη αυτή αυξάνεται σταδιακά καθώς μεγαλώνουν…
Η ανάγκη για ιδιωτικότητα στα στάδια ανάπτυξης του παιδιού
- 3-5 ετών: Τα παιδιά αρχίζουν να κατανοούν την έννοια του «δικού μου χώρου». Μπορεί να δείχνουν ότι θέλουν να παίζουν μόνα τους ή να μην θέλουν να τα βλέπουν τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας όταν αλλάζουν ρούχα.
- 6-9 ετών: Σε αυτή την ηλικία, τα παιδιά συχνά ζητούν να έχουν τον δικό τους χώρο και μπορεί να αρχίσουν να κλείνουν την πόρτα του δωματίου τους.
- 10-12 ετών: Η προεφηβεία φέρνει μεγαλύτερη ανάγκη για ανεξαρτησία. Τα παιδιά θέλουν χρόνο μόνα τους, να έχουν προσωπικά αντικείμενα και να ελέγχουν ποιος μπαίνει στο δωμάτιό τους.
- Εφηβεία (13+ ετών): Οι έφηβοι έχουν έντονη ανάγκη για προσωπικό χώρο και μπορεί να αντιδράσουν αν αισθανθούν ότι οι γονείς τους δεν τη σέβονται. Ιδιαίτερα στην εφηβεία, η ανάγκη για ιδιωτικότητα πρέπει να εξισορροπείται με την ασφάλεια. Μιλήστε ανοιχτά για το διαδίκτυο, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τους πιθανούς κινδύνους. Η παραβίαση της ιδιωτικότητας, όπως το να διαβάζετε το ημερολόγιό του ή να ψάχνετε το κινητό του χωρίς λόγο, μπορεί να οδηγήσει σε έλλειψη εμπιστοσύνης.
Πώς θα βρείτε την ισορροπία ανάμεσα στην ιδιωτικότητα και την επίβλεψη
Ενώ είναι σημαντικό να δίνουμε στους εφήβους τον χώρο που λαχταρούν, να έχετε κατά νου ότι οι έφηβοι δεν είναι πάντα έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τις αποφάσεις και την ευθύνη, όπως οι ενήλικες. Παραμένουν παιδιά και χρειάζονται ακόμα την καθοδήγησή σας.
Ένας τρόπος για να όρια, που θα επιτρέπουν στο παιδί να χαίρετε την ελευθερία του αλλά και να παραμένει ασφαλές, είναι να αναρωτηθείτε τι πραγματικά πρέπει να γνωρίζετε και τι δεν χρειάζεται να γνωρίζετε. Για παράδειγμα, πρέπει να γνωρίζετε πού πηγαίνει το παιδί, με ποιον θα είναι, τι θα κάνει και πότε θα είναι σπίτι. Αλλά δεν χρειάζεται να γνωρίζετε τι είπαν με τους φίλους τους. Φυσικά, ορισμένοι έφηβοι είναι πρόθυμοι να μοιραστούν αυτές τις πληροφορίες, αλλά εάν ο έφηβός σας δεν είναι έτοιμος για τέτοιες προσωπικές λεπτομέρειες, μην ανησυχείτε πολύ και μην το ζητάτε.
Όλα αυτά όμως, δεν σημαίνουν ότι δεν μπορείτε να κάνετε ερωτήσεις ή να δείξετε ενδιαφέρον για τη ζωή του παιδιού. Το κλειδί είναι να αφήσετε σε αυτό να αποφασίσει πόσα θα μοιραστεί μαζί σας σε πιο προσωπικό επίπεδο. Αλλά, και πάλι, παρέμβετε αμέσως εάν έχετε υποψίες ότι κάτι δεν λειτουργεί καλά για εκείνο και ειδικά εάν πιστεύετε ότι συμβαίνει κάτι που παραβιάζει τους κανόνες σας ή δεν είναι ασφαλές.