Τα παιδιά ανυπομονούν για όλα! Βιάζονται να γίνουν τα πράγματα τη στιγμή που τα θέλουν, δεν έχουν υπομονή για τα δώρα των Χριστουγέννων, για τις εκδρομές που τους έχουν υποσχεθεί οι γονείς τους, για το πάρτυ των γενεθλίων τους… Κι όταν τα πράγματα δεν γίνονται εγκαίρως, τότε είναι που αρχίζουν τα παράπονα και η γκρίνια!

Το πείραμα που δείχνει αν έχουν ή όχι υπομονή τα παιδιά

Στο γνωστό ψυχολογικό πείραμα που λέγεται Δοκιμασία του Μαρσμέλοου, πείραμα που διεξήχθη αρχικά από τον Βάλτερ Μίσελ τη δεκαετία του 1960, τα παιδιά κλήθηκαν να επιλέξουν αν θα φάνε ένα μαρσμέλοου αμέσως ή αν θα περίμεναν για λίγα λεπτά για να λάβουν δύο ως ανταμοιβή. Με το πείραμα αυτό εξετάστηκε ουσιαστικά το αν μπορεί το παιδί να δείξει αυτοσυγκράτηση και να καθυστερήσει την ικανοποίησή του. Παράλληλα, τα αποτελέσματα βοηθούν στη μελέτη της σχέσης αυτής της ικανότητας με τις μελλοντικές επιδόσεις και συμπεριφορές του παιδιού.

Διαβάστε επίσης: Πώς θα μάθουμε στο παιδί ότι κάθε επιλογή έχει και συνέπειες

Είναι προφανές ότι τα παιδιά από τη φύση τους δεν έχουν υπομονή και ζητούν αυτό που θέλουν εδώ και τώρα, με αποτέλεσμα οι γονείς να μην ξέρουν πώς να αντιμετωπίσουν αυτή την κατάσταση και πολλές φορές να πράττουν λανθασμένα. Και στο εν λόγω πείραμα βέβαια φάνηκε το ίδιο. Τα περισσότερα παιδιά προσχολικής ηλικίας, δεν άντεξαν να περιμένουν και έτσι χτύπησαν το καμπανάκι που τους είχαν υποδείξει να χτυπήσουν αν ήθελαν να φάνε το ένα μαρσμέλοου, χάνοντας έτσι την ευκαιρία να φάνε δεύτερο.

Από τι εξαρτάται το πόση υπομονή θα κάνει ένα παιδί

Ανάλογα με την κουλτούρα της χώρας καταγωγής των παιδιών, ερευνητές ανά τον κόσμο έχουν εντοπίσει διαφορές στη συμπεριφορά τους. Για παράδειγμα, τα παιδιά που κατάγονται από πιο ανεπτυγμένες χώρες, όπως είναι οι Η.Π.Α. ή η Γερμανία είναι πιο ανυπόμονα από παιδιά που έχουν γεννηθεί στο Καμερούν. Αυτό εξηγείται, βέβαια, από το ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν σε πιο ανεπτυγμένους πολιτισμούς, έχουν συνηθίσει να έχουν ό,τι χρειάζονται και πολλές φορές και ό,τι ζητάνε. Έτσι, όταν αυτό δεν τους προσφέρεται αμέσως, αντιδρούν. Τα πιο ανυπόμονα παιδιά από την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική, όσο περίμεναν κατά τη διάρκεια του παραπάνω πειράματος, ήταν σε υπερένταση ή μιλούσαν μόνα τους. Αντίθετα, μερικά από τα παιδιά με καταγωγή από την Αφρική, έφτασαν σε σημείο ακόμη και να κοιμηθούν, κατά τη διάρκεια της αναμονής!

Η αλήθεια είναι, λοιπόν, ότι δεν είναι όλα τα παιδιά το ίδιο ανυπόμονα. Ο βαθμός ανυπομονησίας τους εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, όπως το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνουν και οι αξίες που έχουν λάβει από την οικογένειά τους.

Ο τρόπος να μάθουμε τα παιδιά μας να περιμένουν είναι να κάνουμε την υπομονή καθημερινή ρουτίνα. Τι σημαίνει αυτό; Να τα εκπαιδεύσουμε με τέτοιο τρόπο, ώστε να θεωρούν μέρος της κάθε διαδικασίας ή δραστηριότητας τον χρόνο αναμονής.