Η εμπιστοσύνη είναι θεμέλιο και αναπόσπαστο κομμάτι κάθε υγιούς σχέσης. Επομένως, είναι ιδιαίτερα σημαντικό να έχουμε μια σχέση εμπιστοσύνης με τα παιδιά μας, προκειμένου να διασφαλίσουμε τη σωστή ψυχο-συναισθηματική τους ανάπτυξη. Πολλές φορές στην πράξη, μπορεί να είναι πιο δύσκολο από όσο νομίζουμε… Ωστόσο, δεν είναι ακατόρθωτο! Εσύ πώς το διαχειρίζεσαι;
1. Το παιδί σου σε διαβεβαιώνει πως μπορεί να διαχειριστεί μια κατάσταση μόνο του. Τι κάνεις;
Α. Του λες «μπράβο» και του δίνεις χώρο και χρόνο να το προσπαθήσει.
Β. Του λες «εντάξει», αλλά από μέσα σου αγχώνεσαι και επιβλέπεις διακριτικά.
Γ. Προτείνεις να το κάνετε μαζί, για να είσαι σίγουρη/ος πως θα το κάνει «σωστά».
Δ. Του λες ότι καλύτερα να το κάνεις εσύ, γιατί δεν είναι ακόμα έτοιμο.
Διαβάστε επίσης: Αντιδραστικό παιδί: Το τρίπτυχο της επιτυχίας για να σας ακούσει
2. Έρχεται σπίτι στενοχωρημένο αλλά δεν θέλει να μιλήσει. Πώς αντιδράς;
Α. Του λες ότι είσαι εκεί όταν και αν θελήσει να μοιραστεί.
Β. Το ρωτάς μήπως σε χρειάζεται, και μετά το αφήνεις στην ησυχία του.
Γ. Επιμένεις να μάθεις τι έχει, γιατί δεν θέλεις να κλείνεται στον εαυτό του.
Δ. Νευριάζεις ή ανησυχείς, και αρχίζεις να υποθέτεις το χειρότερο.
3. Θέλει να πάει σε μια δραστηριότητα/εκδρομή χωρίς εσένα. Τι σκέφτεσαι;
Α. Χαίρεσαι που κάνει βήματα ανεξαρτησίας και ενθαρρύνεις την πρωτοβουλία του.
Β. Συμφωνείς, αλλά το «φορτώνεις» με συμβουλές και υπενθυμίσεις.
Γ. Προτείνεις να το κάνεις να ξανασκεφτεί αν θέλει να πάει – «ίσως είναι νωρίς ακόμα».
Δ. Αναθέτεις σε κάποιον άλλον την επίβλεψή του. Αν δεν έχεις αυτήν την επιλογή, λες «όχι».
4. Έκανε λάθος. Μικρό ή μεγάλο. Πώς αντιδράς;
Α. Το βοηθάς να δει τι έμαθε από αυτό. Το λάθος είναι μέρος της εξέλιξης.
Β. Συζητάτε τι πήγε λάθος, αλλά δεν μπορείς να κρύψεις την απογοήτευσή σου.
Γ. Το διορθώνεις εσύ και του λες να είναι πιο προσεκτικό την επόμενη φορά.
Δ. Του λες ότι έπρεπε να σε είχε ρωτήσει πρώτα.
5. Πώς μιλάς στο παιδί σου όταν φοβάσαι για κάτι που μπορεί να πάει στραβά;
Α. Το ενημερώνεις για τους πιθανούς κινδύνους και τι μπορεί να κάνει σε κάθε περίπτωση για να τους αποφύγει.
Β. Φοβάσαι αλλά προσπαθείς να μην το επηρεάζεις.
Γ. Απαριθμείς όλα τα πιθανά κακά σενάρια για να το προστατεύσεις.
Δ. Του λες «θα με ακούς, γιατί εγώ ξέρω καλύτερα».
6. Πιστεύεις ότι το παιδί σου μπορεί να πάρει καλές αποφάσεις χωρίς εσένα;
Α. Ναι, γιατί έχει αξίες και κρίση – και μαθαίνει μέσα από τις εμπειρίες του.
Β. Έχει γερές βάσεις.
Γ. Επηρεάζεται εύκολα. Πρέπει να ωριμάσει.
Δ. Όχι ακόμα. Χρειάζεται κάποιον ενήλικα να του πει τι να κάνει.
7. Τι σου έρχεται πρώτο στο μυαλό όταν λείπει και δεν απαντά αμέσως στο τηλέφωνο;
Α. «Μάλλον είναι απασχολημένο, θα με πάρει μόλις μπορέσει».
Β. «Λες να έχει γίνει κάτι; Ας προσπαθήσω ξανά».
Γ. «Πού στο καλό είναι; Γιατί δεν απαντά;».
Δ. «Είμαι σίγουρη ότι κάτι πήγε στραβά».
Υπάρχει εμπιστοσύνη;
Περισσότερα Α
Έχεις πίστη στο παιδί σου και το αποδεικνύεις με πράξεις. Κι αυτό του δίνει φτερά. Επίσης, το παιδί σου ξέρει ότι οι ανάγκες και οι επιθυμίες του θα γίνουν σεβαστές από τους γονείς του και μπορεί να βασίζεται πάνω σας όταν έχει προβλήματα, αν και απ’ ότι φαίνεται έχει όλα τα εφόδια για να τα λύνει μόνο του.
Περισσότερα Β
Το βασικότερο θεμέλιο για την οικοδόμηση της εμπιστοσύνης είναι η αγάπη. Αλλά η αγάπη σου πολλές φορές μεταμφιέζεται σε προστατευτικότατα. Δοκίμασε να ακούσεις περισσότερο τον εαυτό σου: μήπως το άγχος σου είναι φόβος που προήλθε από δικά σου βιώματα;
Περισσότερα Γ
Είσαι εκεί για όλα, ακόμα κι όταν δεν χρειάζεται. Θες να έχεις άποψη, ρόλο, λόγο σε κάθε του βήμα. Αλλά η εμπιστοσύνη δεν είναι έλεγχος. Να είσαι παρούσα/ων – Όχι πιεστική/ος, αλλά σταθερή/ος. Το παιδί πρέπει να νιώθει ότι οι γονείς του είναι εκεί και να το υποστηρίζουν ακόμη κι αν διαφωνήσετε.
Περισσότερα Δ
Αν το παιδί σου έκανε κάτι που πρόδωσε την εμπιστοσύνη σου δεν πρέπει να το αφήσετε να χαλάσει τη σχέση σας. Είναι σημαντικό για το παιδί να ξέρει ότι, με τον καιρό, μπορεί να την ξανακερδίσει. Επιπλέον, η γονική κριτική μηδενίζει το κίνητρο των παιδιών και τα βάζει σε μια διαδικασία διαρκούς αμφισβήτησης της αυτο-αξίας τους.
