Η συναισθηματική εξάντληση που προκύπτει από το να είναι μια μητέρα ο γονέας που θα πρέπει να αναλαμβάνει τις περισσότερες ευθύνες μέσα στην οικογένεια είναι ένα φαινόμενο που έχει αναγνωριστεί και μελετηθεί εκτενώς. Νέα έρευνα έρχεται να το επιβεβαιώσει.

Διαβάστε επίσης: Γονείς: Μεγαλώνοντας ολοκληρωμένα παιδιά

Τι λέει η έρευνα

Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Child Indicators Research, διαπιστώθηκε ότι οι μητέρες προσέφεραν υψηλότερα επίπεδα καθημερινής φροντίδας, συναισθηματικής υποστήριξης, ακαδημαϊκής υποστήριξης, μελλοντικού σχεδιασμού, υποστήριξης της αυτονομίας, ελεγκτικής γονικής μέριμνας και συνολικής εμπλοκής σε σχέση με τους πατέρες.

Και όλα τα παραπάνω, αντιμετωπίζοντας την κούραση, την απογοήτευση και τη σύγχυση, που μπορεί να προκύψουν από αυτά.

Μητέρα, ο «προεπιλεγμένος γονέας»

Ακόμα και σε οικογένειες όπου και οι δύο γονείς εργάζονται, οι μητέρες συχνά αναλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος της συναισθηματικής και οργανωτικής φροντίδας των παιδιών. Αυτό το φαινόμενο είναι γνωστό ως «προεπιλεγμένος γονέας» και μπορεί να οδηγήσει σε υπερφόρτωση, άγχος και συναισθηματική εξάντληση.

Η κοινωνική και πολιτιστική πίεση που θέλει τις μητέρες ως εκείνες που παραδοσιακά αναλαμβάνουν τη φροντίδα των παιδιών και του σπιτιού, ενισχύει αυτή την ανισότητα. Ακόμα και όταν οι μητέρες εργάζονται, συχνά αναλαμβάνουν όχι μόνο το μεγάλωμα των παιδιών, αλλά και τις περισσότερες ευθύνες για την οργάνωση του νοικοκυριού.

Το φορτίο του «προεπιλεγμένου γονέα» περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, όχι μόνο την κάλυψη, αλλά και την πρόβλεψη αναγκών, καθώς και τον προγραμματισμό και τη διαχείριση των συναισθημάτων, ενώ συχνά ενδέχεται να υποτιμάται από τον άλλο γονέα, από την υπόλοιπη οικογένεια ή από την κοινωνία.

Επιπτώσεις στην ψυχική υγεία

Η συναισθηματική υπερφόρτωση μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες για την ψυχική υγεία της μητέρας, που είναι τις περισσότερες φορές αυτός ο γονέας, που κάπως αυθαίρετα έχει «προεπιλεγεί» για να σηκώνει τα συναισθηματικά βάρη. Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε, λοιπόν, αυτό το φορτίο και να προσπαθήσουμε για μια πιο ισότιμη κατανομή των ευθυνών στην οικογένεια.

Η ανύψωση της μητέρας στη θέση του ατόμου «που τα ξέρει όλα» είναι μια συνηθισμένη πρακτική κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, σύμφωνα με τους ερευνητές. Ενώ αυτή η συνήθεια μπορεί να ξεκινήσει όταν το ζευγάρι περιμένει να έρθει στον κόσμο το πρώτο του μωρό, εδραιώνεται καθώς περνά ο χρόνος και γίνεται μέρος της καθημερινότητας της οικογένειας, όπως συμβαίνει με κάποιες ρουτίνες, για παράδειγμα με την αλλαγή πάνας ή το βραδινό γεύμα.

Επίσης, όταν μία γυναίκα περιμένει παιδί, υπάρχουν κάποιες πιέσεις να διαχειριστεί όχι μόνο τα δικά της συναισθήματα, αλλά και τα συναισθήματα του συντρόφου της, της διευρυμένης οικογένειάς της και των ανθρώπων στον εργασιακό της χώρο. Είναι κάτι σαν μυϊκή μνήμη, αναφέρουν μελετητές,

Μητέρα και tips για να… αντέξει

Πρώτα απ’ όλα, είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι ακόμη και η συναισθηματική εργασία είναι εργασία, παρότι το αποτέλεσμά της μπορεί να μην είναι άμεσα ορατό ή χειροπιαστό.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, είναι πολύ σημαντικό μία μητέρα να δώσει στον εαυτό της την άδεια να αποσυρθεί από την πεποίθηση ότι οφείλει να τα διαχειρίζεται όλα. Το μυστικό είναι να θέσετε μικρά όρια χωρίς να νιώθετε ενοχές. Αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν την εξασφάλιση χρόνου για τον εαυτό σας.

Στη συνέχεια θα μπορούσατε να επιτρέψετε στους άλλους στην οικογένεια να αναλάβουν κάποιες ευθύνες ακόμη και αν δεν θεωρείτε ότι μπορούν να τις φέρουν εις πέρας με τον τρόπο που θα το κάνατε εσείς.

Επίσης, θα ήταν μια καλή ιδέα να βρείτε τρόπους να συνεργαστείτε με τον σύντροφό σας εντός της ικανότητάς του και των δυνατοτήτων του, καθώς αυτό θα μείωνε την πίεση για όλους. Εντοπίστε σε τι διαπρέπει το έτερόν σας ήμισυ και αξιοποιήστε τη δεξιότητά του για μοιραστεί κάπως το βάρος.

Βγάλτε από τη λίστα ό,τι δεν είναι απαραίτητο. Μερικά πράγματα μάλλον δεν χρειάζεται να γίνονται. Μελετήστε λίγο τις προτεραιότητές σας.

Η σημασία της αυτοφροντίδας

Η αναγνώριση των συναισθηματικών ορίων και η επικοινωνία αυτών με την οικογένεια είναι ένα σημαντικό βήμα προς την αυτοφροντίδα και την αποφυγή της συναισθηματικής εξάντλησης.

Έτσι ο γονέας που έχει επωμιστεί τη μεγαλύτερη ευθύνη μπορεί να ανακτήσει τον έλεγχο και να μειώσει το άγχος του. Ίσως με τον τρόπο αυτό, επίσης, επιτύχει την καλύτερη ποιότητα της επικοινωνίας μεταξύ όλων των μελών της οικογένειας.

Με άλλα λόγια, όταν τα παιδιά και οι σύντροφοι κατανοούν και σέβονται τα συναισθηματικά όρια της μητέρας, ενισχύεται η αίσθηση της αμοιβαίας υποστήριξης και του σεβασμού. Και βέβαια αυτό μπορεί να οδηγήσει σε πιο ισχυρές και υγιείς οικογενειακές σχέσεις!