Η μοναξιά είναι ένα συναίσθημα που όλοι βιώνουμε κάποιες στιγμές. Για τα παιδιά και τους εφήβους, όμως, μπορεί να είναι πιο έντονη, καθώς βρίσκονται σε φάση ανάπτυξης, αναζήτησης ταυτότητας και δημιουργίας κοινωνικών δεσμών.
Η μοναξιά δεν είναι απλώς η έλλειψη παρέας· είναι το αίσθημα ότι δεν ανήκουμε, ότι δεν μας καταλαβαίνουν ή ότι δεν έχουμε κάποιον να στραφούμε όταν το έχουμε ανάγκη.
Διαβάστε επίσης: Το στέρεο θεμέλιο πάνω στο οποίο τα παιδιά διαμορφώνουν χαρακτήρα
Πότε νιώθουν μοναξιά τα παιδιά και οι έφηβοι;
Υπάρχουν πολλές καταστάσεις που μπορεί να πυροδοτήσουν αυτό το συναίσθημα:
Όταν νιώθουν ότι μένουν εκτός από παρέες ή δραστηριότητες.
Όταν αισθάνονται ότι δεν ανήκουν κάπου ή ότι δεν είναι ευπρόσδεκτα.
Όταν κουβαλούν ένα πρόβλημα που πιστεύουν ότι πρέπει να λύσουν μόνα τους.
Όταν έχουν τσακωθεί με έναν φίλο, έναν αδερφό ή ακόμα και με τους γονείς.
Όταν τους λείπει κάποιος αγαπημένος που βρίσκεται μακριά ή δεν είναι πια στη ζωή τους.
Είναι πιο συχνή η μοναξιά σήμερα;
Τα τελευταία χρόνια, ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι –παιδιά, έφηβοι και ενήλικες– αναφέρουν ότι αισθάνονται πιο μόνοι. Ο γρήγορος ρυθμός ζωής και η υπερβολική χρήση οθονών δυσκολεύουν τη δημιουργία βαθύτερων σχέσεων. Η έλλειψη ουσιαστικής επικοινωνίας, όπως η οπτική επαφή και οι προσωπικές συναντήσεις, αφήνει ένα κενό που δεν μπορεί να γεμίσει με μηνύματα ή likes.
Με τον καιρό, η παρατεταμένη μοναξιά μπορεί να επηρεάσει αρνητικά όχι μόνο την ψυχική αλλά και τη σωματική υγεία. Η λύση βρίσκεται στην ενίσχυση της κοινωνικής σύνδεσης.
Τι είναι η κοινωνική σύνδεση;
Η κοινωνική σύνδεση είναι το αίσθημα εγγύτητας, δεσίματος και του ότι ανήκουμε κάπου. Είναι μια βασική ανθρώπινη ανάγκη, όπως το φαγητό και ο ύπνος. Όταν λείπει, η μοναξιά παίρνει τη θέση της.
Τα παιδιά και οι έφηβοι που έχουν κοινωνικές συνδέσεις:
Νιώθουν λιγότερο συχνά μοναξιά.
Αντιμετωπίζουν πιο εύκολα τις δύσκολες στιγμές.
Ξαναβρίσκουν τη χαρά και την ενέργεια πιο γρήγορα.
Πώς βοηθά η κοινωνική σύνδεση;
Όταν ένα παιδί ή ένας έφηβος νιώθει συνδεδεμένο με τους ανθρώπους γύρω του:
Αισθάνεται ότι το φροντίζουν, το αγαπούν και το κατανοούν.
Νιώθει αποδεκτό και πολύτιμο για αυτό που είναι.
Ξέρει ότι ανήκει σε μια οικογένεια, σε μια ομάδα φίλων, σε μια κοινότητα.
Έχει ανθρώπους που εμπιστεύεται και με τους οποίους περνά καλά.
Νιώθει ότι αποτελεί μέρος ενός συνόλου ή ενός σκοπού.
Ο ρόλος των γονιών
Οι γονείς έχουν κεντρικό ρόλο στην ανάπτυξη αυτών των δεξιοτήτων. Μπορούν να:
Περνούν ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά καθημερινά – ακόμη και 10 λεπτά χωρίς περισπασμούς αρκούν για να ενισχύσουν το δέσιμο.
Διδάσκουν πώς να δημιουργούν φιλίες – με καλοσύνη, συνεργασία, ανοιχτή επικοινωνία.
Δίνουν το σωστό παράδειγμα – δείχνοντας πώς διατηρούν οι ίδιοι σχέσεις και πώς προσφέρουν φροντίδα.
Ακούν χωρίς να κρίνουν – δίνοντας στα παιδιά χώρο να μιλήσουν για τα συναισθήματά τους.
