O τρόπος που οι γονείς ασκούν πειθαρχία στη «ψηφιακή γενιά» έχει αλλάξει. Έχουν περάσει οι εποχές που το να στείλουν το παιδί στο δωμάτιό του ή να μην το αφήσουν να πάει στο πάρτι ενός φίλου, ήταν η πιο «σκληρή» τιμωρία για αυτό. Για τα σημερινά παιδιά της Gen Alpha και Gen Z, τίποτα δεν «πονάει» περισσότερο από το να χάσουν πρόσβαση στο διαδίκτυο ή στις συσκευές τους και αυτό αποδεικνύεται και επιστημονικά, από νέα σχετική έρευνα.
Διαβάστε επίσης: Παιχνίδι VS οθόνες! Ποιος βγαίνει νικητής;
Βασικά ευρήματα της εν λόγω έρευνας, όσον αφορά στην τιμωρία που προτιμούν να βάζουν στα παιδιά οι γονείς, δείχνουν πως οι περιορισμοί και οι απαγορεύσεις σχετίζονται με την τεχνολογία και τη χρήση οθονών.
Συνήθως, σύμφωνα με τη μελέτη, κάνουν τα παρακάτω:
- 35% των γονέων κατάσχουν τα κινητά
- 32% αφαιρούν κονσόλες ή υπολογιστές
- 31% κλείνουν εντελώς το WiFi
Παράλληλα, πιο παραδοσιακές τιμωρίες εξακολουθούν να υπάρχουν:
- 32% στέλνουν τα παιδιά για ύπνο νωρίτερα
- 28% τα υποχρεώνουν να μείνουν στο σπίτι αντί να πάνε για παράδειγμα να συναντήσουν κάποιον φίλο
Ωστόσο, τα δεδομένα της έρευνας δείχνουν ξεκάθαρα ότι για τις σύγχρονες οικογένειες, οι περιορισμοί στην τεχνολογία έχουν ξεπεράσει κατά πολύ άλλες μεθόδους που προτιμούσαν οι γονείς κατά την προ-ιντερνετική εποχή.
Παιδιά και εξάρτηση από τις οθόνες
Η έρευνα, κατά την οποία εξετάστηκαν 2.000 γονείς με παιδιά ηλικίας άνω των 5 ετών αποκαλύπτει τα ακόλουθα:
- Το 72% των παιδιών περνούν πάνω από 2 ώρες online κάθε μέρα
- Μόνο το 25% ξοδεύει λιγότερο από 1 ώρα την ημέρα στο διαδίκτυο
- Το 31% είναι online για πάω από 4 ώρες ημερησίως, δηλαδή τα 2/3 μιας σχολικής ημέρας
- Το 41% αφιερώνει 2–3 ώρες την ημέρα στο διαδίκτυο
Οι πιο συχνές δραστηριότητες των παιδιών είναι το gaming (61%), το streaming (60%) και η σχολική εργασία (55%).
Από τα συμπεράσματα, δεν προκαλεί έκπληξη ότι:
- 55% των γονέων θέτει όρια στον χρόνο σύνδεσης
- 32% πιστεύει ότι το παιδί τους είναι εθισμένο στις online υπηρεσίες
Τι λένε, όμως, κάποιοι ειδικοί
Σύμφωνα με την παιδοψυχολόγο Dr. Claire Halsey «μπορεί να είναι δελεαστικό να αφαιρέσετε εντελώς τη συσκευή ενός παιδιού ως ένας τρόπος διαχείρισης του υπερβολικού χρόνου στην οθόνη».
«Αλλά αυτή η προσέγγιση όλα ή τίποτα δημιουργεί πολλές συγκρούσεις«, συμπληρώνει. «Δεν τα βοηθά να κάνουν θετικές επιλογές σχετικά με το πού και πότε θα έχουν χρόνο στην οθόνη». Διδάσκοντας στα παιδιά να διαχειρίζονται τον χρόνο τους θα τα βοηθήσετε περισσότερο. Και η διδασκαλία μέσω του παραδείγματος είναι ο καλύτερος τρόπος.
Ενώ καταλήγει «Φυσικά, υπάρχουν φορές που η θέσπιση ορίων στον χρόνο της οθόνης είναι κατάλληλη. Για παράδειγμα – για να βοηθήσετε το παιδί σας να συγκεντρωθεί στις εργασίες του ή πριν κοιμηθεί, τότε ο καθορισμός ενός κανόνα για την απομάκρυνση από τις συσκευές είναι χρήσιμος τόσο για τη μάθηση όσο και για τον ύπνο».
Συμπέρασμα
Καθώς τα παιδιά επιστρέφουν στις σχολικές αίθουσες, οι γονείς καλούνται να ισορροπήσουν ανάμεσα στη στήριξη της ψηφιακής μάθησης και στον έλεγχο των online περισπασμών. Οι «κανόνες του παιχνιδιού» έχουν αλλάξει, όμως η οικογενειακή πειθαρχία εξακολουθεί να παίζει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση των διαδικτυακών εμπειριών των παιδιών.