Το να βάζουμε τα παιδιά μας πάνω από όλα είναι μια φυσική ανθρώπινη τάση. Όμως, πώς μεταφράζεται αυτό στα μάτια τους; Αν μας βλέπουν διαρκώς να θυσιάζουμε τις ανάγκες μας για χάρη των άλλων, μήπως καταλήγουν να πιστεύουν ότι και τα δικά τους θέλω πρέπει να μπαίνουν πάντα τελευταία; Είναι στ’ αλήθεια «εγωιστικό» να φροντίζουμε τον εαυτό μας ή μήπως υπεύθυνο; Η αλήθεια είναι ότι, όταν μαθαίνουμε την αυτοφροντίδα, απαλλάσσουμε τους άλλους από το βάρος να το κάνουν για εμάς και αποφεύγουμε την πικρία που δημιουργείται όταν δεν υπάρχει ανταπόκριση.
Το καλό νέο; Τα παιδιά δεν διδάσκονται από τα λόγια μας, αλλά από τη στάση μας. Κι εμείς μπορούμε να τους δείξουμε μέσα από το παράδειγμά μας πώς είναι να θέτεις όρια, να λες «όχι», να διατηρείς τις απόψεις σου και τον αυτοσεβασμό σου, όλα αυτά χωρίς ενοχές.
Διαβάστε επίσης: Όταν οι γονείς τσακώνονται… τα παιδιά ξαγρυπνούν!
1. Θέτουμε σταθερά όρια
Τα όρια είναι θεμέλιο μιας υγιούς ζωής. Μπορεί να αφορούν τον χρόνο μας, την ισορροπία δουλειάς-προσωπικής ζωής ή την ανάγκη για προσωπικό χώρο. Όταν δείχνουμε στα παιδιά μας ότι τα σεβόμαστε και τα τηρούμε, τους περνάμε το μήνυμα ότι η ψυχική ευημερία είναι προτεραιότητα.
Μπορούμε να συζητάμε μαζί τους πώς κι εκείνα μπορούν να βάζουν όρια σε πράγματα που τους είναι σημαντικά, όπως ο χρόνος με τους φίλους ή η ολοκλήρωση των μαθημάτων τους.
2. Δείχνουμε ότι το «όχι» είναι υπευθυνότητα
Το να λες «όχι» είναι δεξιότητα. Μπορεί να ειπωθεί με καλοσύνη και σταθερότητα, χωρίς αμφιταλαντεύσεις.
Όταν δείχνουμε στα παιδιά πώς να αρνούνται ευγενικά κάτι που δεν θέλουν ή δεν μπορούν να κάνουν, τους μαθαίνουμε να αποφεύγουν την υπερφόρτωση και να προστατεύουν τον εαυτό τους.
3. Δεν απολογούμαστε υπερβολικά
Όταν ζητάμε συνεχώς συγγνώμη, το μήνυμα που περνάμε είναι ότι δεν έχουμε αποδεχόμαστε τον εαυτό μας για αυτό που είναι.
Αντίθετα, μπορούμε να δείξουμε στα παιδιά μας ότι δεν χρειάζονται διαρκώς την έγκριση των άλλων για τις αποφάσεις τους. Η διαίσθηση και η κρίση τους έχουν αξία.
4. Δεν προσπαθούμε να αρέσουμε σε όλους
Η πίεση να συμφωνούμε με όλους είναι μεγάλη, αλλά τα παιδιά μας χρειάζονται να δουν ότι μπορούμε να παραμένουμε πιστοί στις αξίες και τις απόψεις μας με ηρεμία και σεβασμό, χωρίς να «φωνάζουμε» ή να προσπαθούμε να αλλάξουμε τους άλλους. Έτσι τους δείχνουμε ότι η αυτοκυριαρχία είναιδύναμη.
5. Καλλιεργούμε ισχυρή αυτοεκτίμηση
Αν περιμένουμε διαρκώς επιβεβαίωση για να νιώσουμε σίγουροι, τα παιδιά μαθαίνουν ότι η αξία τους εξαρτάται από την εξωτερική αποδοχή. Όταν αντί γι’ αυτό εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας και χρησιμοποιούμε εκφράσεις όπως «πρέπει να είσαι περήφανος για εσένα» αντί για «είμαι περήφανος για εσένα», τα ενθαρρύνουμε να αναπτύξουν εσωτερική αυτοπεποίθηση.
6. Βάζουμε την αυτοφροντίδα προτεραιότητα
Η αυτοφροντίδα δεν είναι πολυτέλεια αλλά μάθημα ζωής. Όταν τα παιδιά μας μας βλέπουν να αφιερώνουμε χρόνο για ξεκούραση, άσκηση ή ό,τι μας κάνει καλό, κατανοούν ότι η φροντίδα του εαυτού είναι πολύτιμη.
