Για πολλά παιδιά, η ανάγνωση δυνατά στο σχολείο μπορεί να είναι αγχωτική. Ο φόβος τους ότι θα προφέρουν λάθος τις λέξεις ή θα κριθούν γι’ αυτό μπροστά σε συμμαθητές τους, μπορεί να αυξήσει το άγχος και να μειώσει την αυτοπεποίθησή τους. Σύμφωνα με μία πρόσφατη μελέτη tου Πανεπιστημίου του Σικάγο, φαίνεται ότι τα ρομπότ μπορούν να προσφέρουν μια μοναδική μορφή υποστήριξης στο μαθησιακό περιβάλλον.
Διαβάστε επίσης: Μεγαλώνοντας παιδιά στη εποχή της AI
Τεχνητή νοημοσύνη, ο καλύτερος «ακρόατης»;
Καθώς η χρήση του AI δημιουργεί ανησυχίες σχετικά με το αν υπονομεύει τη μάθηση και την κριτική σκέψη των παιδιών, η εν λόγω έρευνα προτείνει έναν άλλο σημαντικό ρόλο που μπορεί να παίξει η τεχνητή νοημοσύνη στην τάξη. Σε αντίθεση με τα εργαλεία τεχνητής νοημοσύνης στη γενετική και με τα chatbots, που συχνά χρησιμοποιούνται για αντιγραφή ή έτοιμες εργασίες, τα κοινωνικά ρομπότ μπορούν να υποστηρίξουν τις συναισθηματικές και κοινωνικές πτυχές της μάθησης.
Σύμφωνα με την έρευνα, θα μπορούσαν να παρέχουν βοήθεια στα παιδιά, ώστε αυτά να καταφέρουν να «χτίσουν» αυτοπεποίθηση και βασικές δεξιότητες, όπως είναι, για παράδειγμα, η ανάγνωση δυνατά, μπροστά σε «κοινό», που συνήθως δεν είναι άλλο από τους συμμαθητές τους.
Στη συγκεκριμένη μελέτη, έγιναν πειράματα με 52 παιδιά ηλικίας 8 έως 11 ετών, στα οποία η ερευνητική ομάδα εξέτασε πώς αντιδρούσαν κατά την ανάγνωση μικρών ιστοριών σε τρεις διαφορετικές συνθήκες. Οι τρεις αυτές συνθήκες, στις οποίες κλήθηκαν να διαβάσουν δυνατά ήταν είτε όταν ήταν μόνα τους, είτε μπροστά σε έναν ενήλικα ή μπροστά σε ένα κοινωνικό ρομπότ, ονόματι Misty.
Ανάγνωση και άγχος, τι έδειξε η έρευνα
Μέσα από αυτό το πείραμα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα παιδιά έδειχναν λιγότερα σημάδια άγχους, όταν διάβαζαν στο ρομπότ σε σχέση με όταν διάβαζαν μπροστά στον ενήλικα. Όπως φάνηκε από τα αποτελέσματα της μελέτης, μπροστά στη Misty εμφάνισαν σταθερότερη φωνή, πιο ήρεμο καρδιακό ρυθμό και χαμηλότερη θερμοκρασία προσώπου. Ένας μαθητής, μάλιστα, ανέφερε ότι ακόμη και όταν έκανε κάποιο λάθος, κατά την ανάγνωση της ιστορίας, ήξερε ότι το ρομπότ δεν μπορούσε να θυμώσει μαζί του και αυτό τον έκανε να νιώθει πιο άνετα, καθώς του αφαιρούσε άγχος.
Οι μελετητές χρησιμοποίησαν επιστημονικούς δείκτες για να καταγράψουν το άγχος πιο αξιόπιστα από ό,τι αν αυτό αναφερόταν από τα ίδια τα παιδιά. Σύμφωνα με τους επικεφαλής της έρευνας, αν κάποιος ρωτήσει ένα παιδί 10 ετών αν αισθάνεται αγχωμένο, πιθανόν να πει «όχι» ενώ μπορεί να είναι και αυτό γιατί, είτε δεν θέλει να το παραδεχτεί, είτε γιατί ακόμα αναπτύσσει την ικανότητα να αναγνωρίζει και να ονομάζει τα συναισθήματά του.
Μέσα από αυτή την ανάλυση, οι επιστήμονες έχουν τη δυνατότητα να μελετήσουν όχι μόνο το πώς μαθαίνουν οι μαθητές, αλλά και το πώς ακριβώς νιώθουν τη στιγμή της μάθησης. Αξιοσημείωτο είναι, επίσης, ότι βάσει των αποτελεσμάτων, η κατανόηση του κειμένου παρέμεινε ίδια σε όλες τις συνθήκες, κάτι που σημαίνει ότι το ρομπότ μείωσε το άγχος, χωρίς να επηρεάσει την απόδοση.
Δεν λάτρεψαν όλα τα παιδιά τη μηχανική φωνή και το ανέκφραστο πρόσωπο της Misty, αλλά τα περισσότερα την περιέγραψαν ως «γλυκό, διασκεδαστικό και λιγότερο αγχωτικό κοινό», υποστηρίζοντας ότι το να διαβάζουν μπροστά της ήταν πιο εύκολο, επειδή αισθάνονταν ότι τα κρίνει λιγότερο, μιας και τα ρομπότ δεν έχουν συναισθήματα!
Τα ευρήματα δείχνουν ότι στο μέλλον τα ρομπότ μπορεί να μην είναι απλώς εργαλεία διδασκαλίας, αλλά και συναισθηματικά «μαξιλάρια», βοηθώντας τα παιδιά να αποκτούν αυτοπεποίθηση σε καταστάσεις που διαφορετικά θα τους προκαλούσαν φόβο. Ωστόσο, δεν είναι ακόμα σαφές αν μπορούν να βελτιώσουν και την κατανόηση της ανάγνωσης.
