Το παιδί σας αποφασίζει να κάνει το μεγαλύτερο ξέσπασμα της ζωής του ακριβώς τη στιγμή που βρίσκεστε σε μια οικογενειακή συγκέντρωση, στο πάρκο ή στο σούπερ μάρκετ.

Όσο κι αν λέτε στον εαυτό σας ότι δεν σας νοιάζει τι θα σκεφτούν οι άλλοι, η αμηχανία είναι εκεί. Μήπως νομίσουν ότι ότι δεν μπορείτε να πειθαρχήσετε το παιδί σας ή ότι το μικρό σας είναι κακομαθημένο;

Τα ξεσπάσματα είναι δύσκολα όμως είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι αυτά δεν είναι ένδειξη κακής ανατροφής, στην πραγματικότητα αποτελούν ένα απολύτως φυσιολογικό στάδιο της παιδικής ανάπτυξης.

Διαβάστε επίσης: Η τεχνική «Χ-Ψ-Ω» για να ακούνε τα παιδιά, χωρίς φωνές και δράματα

Ένα ξέσπασμα δεν σημαίνει αποτυχία

Τα ξεσπάσματα συμβαίνουν συχνότερα μεταξύ 2 και 4 ετών, όταν τα παιδιά αρχίζουν να εξερευνούν την ανεξαρτησία τους αλλά δεν έχουν ακόμα το λεξιλόγιο για να εκφράσουν όσα αισθάνονται. Έτσι, αντί να τα βλέπουμε μόνο ως πηγή αμηχανίας, μπορούμε να τα θεωρήσουμε και ως μια πολύτιμη ευκαιρία να διδάξουμε στο παιδί μας όρια και συναισθηματική ρύθμιση.

Επίσης μπορεί να πυροδοτούνται συχνά από πείνα, κούραση ή απογοήτευση. Ο εγκέφαλος των μικρών παιδιών, και ειδικά το μέρος που ρυθμίζει τα συναισθήματα, βρίσκεται ακόμη υπό ανάπτυξη. Αυτό σημαίνει ότι ο έλεγχος των συναισθημάτων είναι περιορισμένος και τα ξεσπάσματα λειτουργούν σαν «βαλβίδα αποσυμπίεσης».

Μην αυτοσχεδιάζετε – έχετε σχέδιο

Ένα ξέσπασμα μπορεί να σας πιάσει απροετοίμαστους. Οι ειδικοί συστήνουν να έχετε πλάνο δράσης: να ξέρετε εκ των προτέρων πώς θα αντιδράσετε. Η προετοιμασία μειώνει το άγχος του γονιού και σας επιτρέπει να παραμείνετε σταθεροί.

Έρευνα του Harvard Center on the Developing Child δείχνει ότι τα παιδιά «δανείζονται» τη συναισθηματική ρύθμιση από τον γονέα. Αν εσείς διατηρήσετε χαμηλό τόνο φωνής και ήρεμη στάση, το παιδί θα μπορέσει σταδιακά να συντονιστεί με αυτό. Μην ξεχνάτε: το παιδί δεν είναι «κακό». Είναι ένα παιδί που μαθαίνει.

Κατά τη διάρκεια του ξεσπάσματος, τα παιδιά δεν μπορούν να ακούσουν λογικά επιχειρήματα. Η πιο σημαντική σας αποστολή εκείνη τη στιγμή είναι να το κρατήσετε ασφαλές και να παραμείνετε δίπλα του. Μελέτες έχουν δείξει ότι η σταθερή παρουσία του γονιού καλλιεργεί αίσθηση ασφάλειας, που με τη σειρά της ενισχύει την ικανότητα συναισθηματικής ρύθμισης.

Αναγνωρίστε και ονομάστε το συναίσθημα

Όταν το παιδί ηρεμήσει, προσπαθήστε να βάλετε σε λόγια το συναίσθημά του: «Είσαι θυμωμένος γιατί δεν πήραμε το γλυκό. Είναι φυσιολογικό να νιώθεις έτσι.»Η συναισθηματική αναγνώριση βοηθά τα παιδιά να κατανοήσουν τι τους συμβαίνει και αποτελεί βασικό στάδιο ανάπτυξης της ενσυναίσθησης.

Αφού ονομάσετε το συναίσθημα, δείξτε ότι υπάρχουν εναλλακτικοί τρόποι διαχείρισης: «Δεν τρώμε γλυκά πριν το φαγητό. Θέλεις να παίξουμε ή να κάνουμε μια αγκαλιά για να νιώσεις καλύτερα;» Έτσι προσφέρετε έλεγχο, αλλά ταυτόχρονα κρατάτε σταθερά όρια.