Ένα παιδί που δυσκολεύεται να ακολουθήσει οδηγίες με ιδιαίτερη επιμονή χρειάζεται μια ήρεμη αντιμετώπιση και επιβράβευση όταν τελικά τα καταφέρνει. Γενικά, για να κάνουν τα παιδιά ό,τι πρέπει, απαιτείται πρώτα η ανάπτυξη πολλών διαφορετικών δεξιοτήτων και κάθε παιδί τις κατακτά με την πάροδο του χρόνου. Γι’ αυτό και οι προσδοκίες μας πρέπει να προσαρμόζονται στην ηλικία τους. Στην ηλικία των δύο ή τριών ετών για παράδειγμα, αυτά τα «ναι, θα το κάνω αλλά δεν θέλω» είναι αναπτυξιακά φυσιολογικά. Αλλά τι γίνεται όταν το παιδί συνεχίζει να αρνείται καθώς μεγαλώνει;

Διαβάστε επίσης: Σε ποια ηλικία θεωρούν τα παιδιά ότι μεγαλώσαμε… αρκετά;

Τα παιδιά χρειάζονται λίγο χρόνο για να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις των μεγάλων και υποστήριξη χωρίς κριτική απέναντι στη δυσφορία τους. Ανεξάρτητα από την αιτία της μη συμμόρφωσης, το να τους δίνουμε χρόνο και να τους επιτρέπουμε να διαμαρτύρονται ενώ προχωρούν μπορεί να τα βοηθήσει να εξελιχθούν.

Συχνά μάλιστα, αυτό λειτουργεί και για τους ενήλικες. Αν είστε κουρασμένοι, αγχωμένοι ή αποσπασμένοι, το σώμα αντιστέκεται να σηκωθεί για να κάνει αυτό που πρέπει. Εκείνη τη στιγμή, η ανοιχτή έκφραση της δυσφορίας με ένα «Δεν θέλω»—ακόμη κι αν το κάνετε ούτως ή άλλως—δίνει στον εγκέφαλό σας τον χώρο και τον χρόνο που χρειάζεται. Πρόκειται για μια μικρή μεταβατική στιγμή που μπορεί ακόμα και τη γκρίνια όλης της οικογένειας, να την μετατρέψει σε γέλια.

Το να κάνουμε πράγματα που μας λένε ή που χρειάζεται να γίνουν αποτελεί μέρος της ζωής. Το να τα ολοκληρώσουμε, απαιτεί πολλή εξάσκηση και ακόμα και τότε, δεν είναι πάντα εύκολο. Είναι λοιπόν απόλυτα φυσιολογικό να… μουρμουράμε, μικροί και μεγάλοι.

Ανυπάκουο παιδί: Πρακτικά tips για γονείς

  • Δώστε επιλογές: Προσφέρετε 2-3 επιλογές για το πώς θα ολοκληρωθεί η εργασία. Αυτό δίνει μια αίσθηση ελέγχου στο παιδί. Για παράδειγμα, αν θέλετε το παιδί να μαζέψει τα παιχνίδια του, αντί να του πείτε: «Μάζεψε τα παιχνίδια σου», μπορείτε να πείτε: «Θέλεις να βάλεις τα παιχνίδια στο κουτί ή στο ράφι;», «Θέλεις να τα τα μαζέψουμε μαζί ή μόνος σου;», «Θέλεις να ξεκινήσεις με τα αυτοκινητάκια ή με τις κούκλες;»
  • Χωρίστε τη δουλειά σε μικρά βήματα: Τα «μεγάλα» καθήκοντα μπορεί να φανούν… απειλητικά. Διαχωρίστε τα σε μικρά, διαχειρίσιμα βήματα. Για παράδειγμα, αν το παιδί πρέπει να διαβάσει ένα κεφάλαιο ή να κάνει τις ασκήσεις του: πρώτο βήμα: «Διάβασε την πρώτη παράγραφο ή σελίδα και μετά κάνε ένα μικρό διάλειμμα 2-3 λεπτών.», δεύτερο βήμα: «Κάνε τις ασκήσεις που αντιστοιχούν σε αυτή την παράγραφο.», τρίτο βήμα: «Πέρασε στην επόμενη παράγραφο και επανάλαβε το ίδιο.», τέταρτο βήμα: «Όταν τελειώσεις το κεφάλαιο, έλεγξε τις σημειώσεις σου ή κάνε αυτό το μικρό κουίζ για να τσεκάρεις τι θυμάσαι.»
  • Βάλτε χιούμορ: Μια μικρή δόση γέλιου μπορεί να χαλαρώσει την ένταση και να κάνει το παιδί πιο συνεργάσιμο.
  • Επικυρώστε τα συναισθήματά του: Πείτε: «Καταλαβαίνω ότι δεν θέλεις, αλλά πρέπει να…», ώστε το παιδί να νιώθει ότι το ακούτε και αφήστε το να εκφράσει την αντίθεσή του ενώ προχωρά στην εργασία.
  • Σταθερή ρουτίνα: Η προβλεψιμότητα μειώνει το άγχος και τις αντιστάσεις, ειδικά για τα μικρά παιδιά.
  • Μικρές επιβραβεύσεις: Ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά ή λίγα καλά λόγια μπορούν να κάνουν τη διαφορά.